หักเหลี่ยมรัก

มารแมงมุม


เจ็บจำนานเนิ่นเกินกำหนด...
โศกสลดชะตากรรมใครทำเจ้า...
ใจคงเจ็บบอบช้ำระกำเนา...
ในความเศร้าไม่มีเพื่อนไว้เตือนจำ
จึงเดียวดายหายห่างไปทางอื่น
ทิ้งวันคืนเขลาขลาดพลาดถลำ
ได้บทเรียนประจานการกระทำ
ความบอบช้ำตอกย้ำเพลงน้ำตา
นับแต่นี้ไม่มีใคร...ไม่มีรัก
เหลี่ยมมุมหักชีวิตวายหายคุณค่า
จะไปไหนทั่วแคว้นแดนพสุธา
ถูกตีตราเป็นคนเถื่อนที่เพื่อนเมิน
จะแก้ตัวกลับใจได้ไหมหนอ
อยากร้องขออย่าร้างอย่าห่างเหิน
ขอโอกาสอย่าเห็นเป็นส่วนเกิน
อยากจะเดินร่วมทางอย่างเคยมา
หากจะย้อนเวลาคืนมาได้
จะดับไฟแห่งกิเลสเหตุริษยา
ประคับประคองทางแห่งเพื่อนเตือนชีวา
อนิจจา..มาคิดได้...ก็ไร้ทาง...				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    23 กุมภาพันธ์ 2548 21:27 น. - comment id 430059

    คุณแต่งได้เยี่ยม 
    ขนาดผม ไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่
    ถ่ายทอดจินตนาการได้ดี อิอิ
    
    อยากเป็นนักเขียนเเหมือนกัน แต่ 
    คง ไม่ได้เรื่อง ฮ๋า ๆ
  • มารแมงมุม

    23 กุมภาพันธ์ 2548 21:31 น. - comment id 430060

    แฮ่ๆ  เขียนไว้ตอนจบสำหรับตัวเอก
    คือดิน หรือพสุธาค่ะ
    การตายทั้งเป็น....
    ไม่ใครทำร้ายเขา
    นอกจากเขาทำร้ายตัวเอง
    
  • น้ำตามรกต

    23 กุมภาพันธ์ 2548 22:16 น. - comment id 430080

    ใช้คำได้สละสลวยมากครับ 
    แบบว่าโดน
    ถ่ายทอดให้เห็นถึงอารมย์ได้ชัดเจนมาก 
    ให้ 5 ดาว....
  • อัลมิตรา

    23 กุมภาพันธ์ 2548 22:51 น. - comment id 430094

    เพิ่งดูได้สองตอนค่ะ เห็นความบาดหมางเกิดขึ้นเป็นรอยร้าวของมิตรภาพ .. ดูเพลงประกอบละครด้วย ไม่กล้าดูตอนจบ .. คือว่า .. พระเอกจะตายมั๊ยคะ 
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 กุมภาพันธ์ 2548 00:04 น. - comment id 430145

    ความมักใหญ่ใฝ่สูงถูกจูงผ่าน
    ให้เข้าม่านกงกรรมพร้อมนำชัก
    ให้ลืมเลือนลดหายไม่ตระหนัก
    ในความรักของพ้องเพื่อนต่างเลือนลา
    
    *-*แต่งได้ดีจังเลยค่ะ  เรื่องนี้ผู้หญิงไร้เงาดูมาตั้งแต่ต้น แบบเป็นคนที่ติดหนังพอสมควรนะค่ะ อิอิ*-*
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    24 กุมภาพันธ์ 2548 07:05 น. - comment id 430245

    ดีครับ
    
    
  • มารแมงมุม

    24 กุมภาพันธ์ 2548 09:27 น. - comment id 430275

    ขอบคุณค่ะคุณน้ำตามรกต
    สำหรับ5ดาวที่ได้
    ตอนเขียนนั้นตอนแรกเขียนแค่บทแรกบทเดียว ในหนังสือเพื่อประกอบการบรรยายถึงความสูญเสียของพสุธา มาเตือนส่วนที่เหลือภายหลังค่ะ
    
    คุณอัลมิตรา
    ขอบคุณทื่ดู  ตอนเขียนเน้นเรื่องมิตรภาพของเพื่อนชาย4คนที่นิสัยต่างกัน  จากวัยเด็กมาสู่วัยทำงาน  และเจตนาอยากจะบอกว่าเมื่อมิตรภาพมันเสียไปเราเรียกมันกลับคืนมาไม่ได้
    โอมไม่ตายนะคะ แต่เกือบตาย
    วายุตาย
    สายชลเก็บตัวเองไม่พบใคร
    พสุธาตายทั้งเป็นไม่เหลือใคร
    แต่ไม่รู้ว่าบทละครจะทำเหมือนหนังสือหรือไม่
    แฮ่ๆ ตัวเองไม่ค่อยได้ดูค่ะ เพราะบทมันแปลกๆไปจากที่เขียน
    
    คุณผู้หญิงไร้เงา
    
    พสุธาจากดินถวิลหา
    ไร้ศรัทธาในทุกสิ่งช่วงชิงสู้
    มิตรภาพยับเยินเกินทนดู
    สุดท้ายอยู่อย่างอนาถไม่ขาดเงิน
    แต่ขาดเพื่อนขาดสัมพันธ์อันลึกซึ้ง
    ได้คะนึงก็สาย...คล้ายห่างเหิน
    ตัวคนเดียวไม่เหลือใครใช่บังเอิญ
    เขาเลือกเดินทางชีวิตที่ผิดไป
    ขอบคุณที่ดูค่ะ
    
    คุณผลิใบสู่วัยกล้า
    ขอขอบคุณค่ะ
    
    ขอโฆษณาสักหน่อยนะคะ
    มีเรื่องนี้ให้อ่านที่บ้านค่ะ
    เริ่มต้นที่นี่
    http://www.aritaa.com/phpBB2/viewtopic.php?t=21
    และฝาก  เลดี้เยาวราช ในอ้อมใจคนอ่านด้วยนะคะ
    
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    24 กุมภาพันธ์ 2548 11:24 น. - comment id 430343

    อย่าให้พระเอกตายตอนจบเลยนะ แบบว่าสงสารคนดูนะครับ...
    
    **แวะมาเยี่ยมเยือนผลงานครับผม
  • ใยไหม

    24 กุมภาพันธ์ 2548 11:32 น. - comment id 430345

    มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าหรือคราไหน
    มิตรภาพตราบสิ้นใจใครไหนขาน
    มิตรภาพจะยืนอยู่คู่วันวาน
    มิตรภาพจะยืนนานตราบวันตาย
    
    ***พี่หนูนามาแบบสายัณเลยอ่ะ...ฝากไว้ในอ้อมใจ....(แซวเล่นเน้อ)
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    24 กุมภาพันธ์ 2548 12:30 น. - comment id 430381

    แหม!!!!!!รูปต่อจากนี้ไม่มีบ้างรึ อิอิ
  • ตะวันแรงกล้า

    24 กุมภาพันธ์ 2548 13:14 น. - comment id 430398

    ดีครับ
  • หนอนสายตายาว

    24 กุมภาพันธ์ 2548 14:16 น. - comment id 430447

    ผิดแค่นี้ตีตนเป็นคนเถื่อน
    ต้องทิ้งเรือนเชือนแชให้แลหาย
    อนิจจา...ฝากความตามพระพาย
    ยังมีหลายคนรอ....อย่าท้อเลย
    
    มาร่วมเขียนร่วมอ่านด้วยจ้ะ
    
  • sorry

    6 มีนาคม 2548 00:27 น. - comment id 434795

    อย่าอ่านนะ ขอร้อง
    
    
    เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องน้ำของภารโรง 
    >>แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีนี้ได้ 
    >>จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญาณของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่แห่งเดิม 
    >>ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญญาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ที่รร. 
    >>เป็นเวลาหลาย 10 ปี 
    >>จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มนร.หญิงเข้าไปในห้องน้ำนั ้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง 
    >>จึงได้พบกับวิญญาณของเด็กน้อย กำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ 
    >>พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ 
    >>แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื่นเข ้า 
    >>จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า 
    >>เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเ ป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด 
    >>วิญญาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป 
    >>ได้รับข้อความนี้แล้วต้องโพสซ้ำ 20 กระทู้ ไม่ใช่ 20 
    >>copyถ้าไม่ทำตามจะเกิดอุบัติเหตุ อีก 7 ชม.นับถอยหลัง 
    >>ขอโทษนะที่หลอกนี่เป็นกระทู้ที่ 20 แล้ว ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อ 
    >>เพื่อนเราในกลู่ม 5 คน เกิดอุบัติเหตุภายใน 7 ชม.ตั้งแต่อ่านจม.นี่ 
    7 
    
    
    ถ้าจะว่า ก้อช่วยกันว่า พวกที่คิดไอ่นี่ขี้นมา  แต่เราเองเรากลัวจิงๆๆขอโทษจิงๆนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจะก่อกวนจิงคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน