สืบ นาคะเสถียร

ส่องหล้า

ยืนนิ่งบนแท่นขึ้นแทนที่
ชีพพลีเนินนานขานลิขิต
มืดมนทั่วฟ้ามืดมิด
ชีวิตปล่อยวางลงกลางดิน
สู่ดินน้ำลมฟ้าอากาศ
มวลธาตุวิญญาณไป่สิ้น
คู่น้ำคู่ฟ้าแผ่นดิน
สู่ถิ่นพนาป่าไพร
เงียบงำป่าเหงาร้าวลึก
รู้สึกเจ็บร้าวหวั่นไหว
รอยเท้าเจ้าเลือนหายไป
ล่องลอยกิ่งใบล่วงโรย
ห่มฟ้าห่มดาวหนาวน้ำค้าง
อ้างว้างเพลงไพรร้องไห้โหย
ยึดแน่นบนแท่น-ดอกไม้โรย
ลมโชยเงียบเหงาเศร้าใจ
เก้งกวางช้างป่าพญาเสือ
นกหนูเศร้าเหลือโหยไห้
ลิงค่างบ่างชะนีว่องไว
นิ่งเงียบไว้อาลัยชีวิน
ฝูงปลาไม่อยากแหวกว่าย
กบเขียดเงียบหายเสียงสิ้น
น้ำเย็นเย็นใสไม่ริน
ทั่วถิ่นไม่ไหวติงนิ่งงัน
ลมหนาวเคล้าเยือนเดือนกันยา
พื้นป่าวิโยคโศกสันต์
สืบช่วงช่วงสืบถึงกัน
ชีวันสืบละสละวาง				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    27 สิงหาคม 2545 16:49 น. - comment id 70758

    มาร่วมรำลึกถึงท่านด้วยคนค่ะ
  • แนทตี้..

    29 สิงหาคม 2545 20:06 น. - comment id 71380

    ^*^
           ^*^
                 ^*^  ร่วมไว้อาลัยและรําลึกด้วยจ้า
                             แต่งเก่งจังเลยอะ..^*^
                        ..........................................
    
    
    
  • เมรัย

    5 กันยายน 2545 10:28 น. - comment id 73356

    น้อม ..  รำลึก ..
  • เมรัย

    5 กันยายน 2545 10:28 น. - comment id 73357

    น้อม ..  รำลึก ..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน