โปรดรับรู้..ใจร้าวเหน็บหนาวนัก เมื่อความรักหักเหกลางเสน่หา ทางหวังวาดว้าเหว่ด้วยเวลา ทางศรัทธาซวนซบไม่จบปลาย หยาดน้ำตา..อาลัยใจไหวหวั่น ใครผูกพันค่อยร้างจืดจางหาย ปล่อยเคว้งคว้างหมองหม่นทุรนทุราย ไห้เดียวดายกลางกระแสที่แปรปรวน เมื่อก้าวย่างเปล่าดายก็คล้ายสิ้น ขาดช่วงจินตนาการ..มาผ่านหวน ดั่งสายน้ำเย็นเฉียบเข้าเทียบนวล สุดจะทวนประมวลคำมานำร้อย ยามหัวใจใครนั้นไม่หันกลับ ไม่ตอบรับ..ตอบรัก..ด้วยผลักถ้อย จึงสายลมผ่านไปอย่างไร้รอย ให้เรื่องราวเคลื่อนคล้อย..รู้ปล่อยแล้ว
17 พฤษภาคม 2550 13:59 น. - comment id 697185
สุดท้ายแล้วที่ฉันจะหวั่นไหว กับหัวใจที่เจ็บปวดรวดร้าวแสน จะไม่โกรธจะไม่เคืองหาเรื่องแค้น จะกอดแน่นใจตัวเองเร่งฟื้นคืน ถ้าทำใจปล่อยวางได้ ใจก็จะสบายเนอะสู้ สู้
17 พฤษภาคม 2550 14:00 น. - comment id 697187
1. ฮ่วย รูปนี้ถ่ายกับมือ มาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย อิอิ เดี๋ยวมาปลอบล่ะกาน.....
17 พฤษภาคม 2550 14:02 น. - comment id 697190
3 ฮ่วย ถูกแซงโค้ง ชิ
17 พฤษภาคม 2550 14:04 น. - comment id 697194
17 พฤษภาคม 2550 14:16 น. - comment id 697212
หักห้ามใจในรักจักปวดร้าว หักห้ามใจในคราวร้าวหวั่นไหว หักห้ามบ้าง ความเจ็บเหน็บหัวใจ หักห้ามไว้...ใจอดทน...คนเก่งเอย..
17 พฤษภาคม 2550 14:33 น. - comment id 697242
สวัสดีค่ะ พี่สาวคนดี... ปล่อยน้ำตา ไหลพราก จากสองเนตร ล้างซึ่งเหตุ ร่องรอย ปล่อยชะล้าง แล้วลืมเลือน เรื่องราว ปล่อยเปล่าว่าง ปล่อยทิ้งห่าง รอยช้ำก่อน จำจดใจ... คิดถึงจัง... ไม่เศร้านานนะ เป็นห่วงเสมอ...
17 พฤษภาคม 2550 14:36 น. - comment id 697247
หยาดน้ำตาอาลัย..มิได้รัก หวังได้รักกลับยื่นความขื่นขม อกแปลบปวดด้วยลวดลายของสายลม คอยพร่างพรมแล้วพัดไปไร้รูปรอย..... อย่าเศร้าไปเลยนะ รู้แก่ใจแล้วนี่ อิอิ ตกลงจะปลอบหรือซ้ำเติมกันเนี่ย น้องสาวใครหว่า ใจร้ายจัง
17 พฤษภาคม 2550 14:37 น. - comment id 697249
กลอนเศร้ามากเลยค่ะ การร้องไห้มันก้ดีไปอีกแบบนะคะ บางที่ก็ทำให้เราเบาลง ได้ปลดปล่อยเรื่องเศร้าๆไป สู้ๆนะคะ แพรวร้องออกบ่อย
17 พฤษภาคม 2550 15:12 น. - comment id 697298
แวะมาซับน้ำตาค่ะ
17 พฤษภาคม 2550 15:24 น. - comment id 697303
รัก นะ ....... ได้ยินหรือยัง
17 พฤษภาคม 2550 15:32 น. - comment id 697309
รู้ปล่อยแล้ว...ยิ้มหวังทั้งน้ำตา...
17 พฤษภาคม 2550 15:42 น. - comment id 697313
มีคนมาโม้แถวนี้ด้วยแฮะ อิอิ
17 พฤษภาคม 2550 17:07 น. - comment id 697357
เพียงรู้ปล่อย.. จึง เ งี ย บ เ ย็ น.. เช่นฉะนี้... มา.. มวย..
17 พฤษภาคม 2550 20:57 น. - comment id 697418
ว่าจะหยุดร้องสักหน่อย พอมาเห็นหยาดน้ำตา ก็อดร้องไม่ได้สักที
18 พฤษภาคม 2550 04:16 น. - comment id 697535
สุดยอดๆๆ
18 พฤษภาคม 2550 09:33 น. - comment id 697669
บางครั้งความรักอาจหักเห บางทีรักเกเรไม่ห่วงหา บางคราอาจไม่นึกถึงเวลา ว่าผ่านมาด้วยรักและน้ำตา....อาลัยเสมอเมื่อได้ยินคำว่า "สุดท้าย".....
สู้ สู้ ค่ะพี่สาวเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ....
18 พฤษภาคม 2550 14:47 น. - comment id 697901
น้องทะเลใจ ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ...สบายดีนะน้องกานต์ คิดว่าบางคนชอบ ...ขอบคุณนะ เห็นอยู่เต็มตาว่าเธอนั้น.. ใจดี
น้องเฌอ รักเธอเสมอ ฮะฮา
คุณครูพิม แบบว่า!! ห้ามไม่ไหวเพราะหัวใจมีรัก ...ขอบคุณ
น้องสาวคนดี การผสมผสานที่ให้ความกลมกลืน เป็นศิลปะที่สวยงาม
คุณเพียงแพรว เป็นกำลังใจที่ดี ...ขอบคุณนะ
คุณกระต่าย ขอบคุณนะ ...ยิ้มทั้งน้ำตาแล้ว
ชิงชิง ขอบคุณ สลักไว้ในใจแล้ว
plaing_piu ผู้น้อยขอคารวะท่าน ...ผู้เยี่ยมยุทธ
น้องคนดื้อ มาตาม สมรัก ฤๅ?? ฮ่าฮ่า
ผู้หญิงช่าง.. กล.. ที่ตรงนั้นเหงาไหม?? หัวใจถาม อย่าเก็บความช้ำจิตไปคิดถึง ปล่อยหัวใจไหวหวามตามคำนึง ให้ซาบซึ้งคุณค่าคำว่ารัก ความสวยงามมีอยู่ในทุกสรรพสิ่ง ...คิดถึงคุณนะ
คุณแม่มดฯ หยาดน้ำตา ปล่อยให้ไหลรินออกมาเถอะนะ
คุณเปเป้ซัง อย่าเศร้าไปเลย เวลาคุณยิ้มจะทำให้โลกยิ้มไปด้วย ...ขอบคุณ
น้องรี หากสุดท้ายแปรเปลี่ยนมาเป็นความรักได้ ก็ไม่มีอะไรต้องให้อาลัยอีกแล้ว
บุหลันเลื่อนเลือนฟ้าน่าใ-จหาย ทิ้งความหมายท้าทายค-นรอ...หม่นไหม้ นานกี่วันฝันกี่คืนฝืนร่ำไร บ-อกไ ม่ได้..ใ-จหนอ ทรมาน ...ขออนุญาตเจ้าของบทกลอนนี้ ^ ขอบคุณ ^
18 พฤษภาคม 2550 21:27 น. - comment id 698037
เดินมาถึงครึ่งทางอย่างรานร้าว หมดสิ้นก้าวเดินต่อขอกลับหลัง รักสลายใจมลายหวังภินท์พัง สิ้นกำลังประคองรักหนักเกินแรง สวัสดีค่ะน้องก้าวที่..กล้า คนอกหักพักบ้านไหน..พี่ดอกแก้วจะได้ไปเยี่ยม
22 พฤษภาคม 2550 13:17 น. - comment id 699681
สวัสดีค่ะ ...พี่ดอกแก้ว พี่ดอกแก้วมาเยือน หยาดน้ำตา..อาลัยก็สลายสิ้นแล้วค่ะ ...ขอบคุณค่ะ
22 พฤษภาคม 2550 16:36 น. - comment id 699791
เข้ามาเยี่ยมครับ น้ำลาย เอ้ย! น้ำตาแทบไหล ยิ่งเหงาเข้าไปใหญ่
24 พฤษภาคม 2550 12:16 น. - comment id 700617
คุณใบคา อ้ะ!! ผ้ากันเปื้อน ซับได้ทุกอย่าง...ขอบคุณที่แวะมา