whatever will be will be

ทรายกะทะเล

I had this summer day
where you were fire, and I was sad,
and we melted ourselves 
into a rare and perfect glass.
Maybe we can be like marbles,
well-rounded and varied,
or maybe we can magnify
and burn splinters in the pavement.
Today I see the faintest reflection,
smooth but dirty, old and cherished
like the way that you broke me,
and smashed life on the floor.
We've been devitalized;
presently I hold just one sliver.
Maybe we were fragile,
or maybe 
we can meld again
and mold our lives inside.				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน