ค่อยชิน ค่อยเริ่ม ค่อยเติมค่อยต่อค่อยทอฝัน ค่อยถักโยงรั้งใยไว้ด้วยกัน ค่อยผูกค่อยพัน ไม่รู้ตัว เริ่มต้นแต่เพียงน้อย เหมือนแสงดาวอ่อนด้อยในฟ้าหลัว ยิ่งดื้อยิ่งรั้น ยิ่งพันพัว ยิ่งหวั่นยิ่งกลัว ยิ่งชัดเจน แสงดาวเคยแสงอ่อน แจ่มเพียงยามหลับตานอนด้วยซ่อนเร้น ความคิดถึงเคยกอดนอนโดยอ่อนเย็น กลับรุ่มร้อนดุจว่าเล่น อยู่กับไฟ จากค่อยชิน ค่อยเริ่ม จนไม่รู้ว่าต่อเติมจากตรงไหน จะสางปมที่ผูกโยงด้วยเยื่อใย ยิ่งสะสาง ยิ่งไปใหญ่ ยิ่งพัวพัน..
หมอกจาง 10 ก.พ. 2547 09:55 น. - ID 46444 
924
1
0
10 กุมภาพันธ์ 2547 10:32 น. - comment id 214388
:)
10 กุมภาพันธ์ 2547 12:17 น. - comment id 214421
พยายามเข้า...
10 กุมภาพันธ์ 2547 20:30 น. - comment id 214661
ยิ่งสะสางยิ่งไม่กระจ่างสักที ยิ่งหลีกยิ่งหนียิ่งเจอทุกทีซินั่น ยิ่งบอกไม่คบยิ่งมาพบกัน ยิ่งไม่ต้องการจะผูกพันแต่ทำไมทุกวันต้องเจอ *-*กลอนแนวแปลกใหม่ แถมความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
11 กุมภาพันธ์ 2547 02:58 น. - comment id 214833
:)
11 กุมภาพันธ์ 2547 12:35 น. - comment id 214903
ขอบคุณกับคำชมของผู้หญิงไร้เงา.. ขอบคุณกับแรงเชียร์ของละอองน้ำ.. ขอบคุณกับรอยยิ้มหวานๆของ ทิกิ กับ คุณผีขี้เมา.. :)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
