คืนจันทร์อับลับฟ้าพาความมืด แสงใจจืดจางรักสมัครหา หนทางไร้ไต่ส่องคล้องวิญญา โชคชะตาพาสู่ประตูพราง เพลาหนึ่งหิ่งห้อยผ่านมาพบ ดังประสบศศิกานต์อันพราวพร่าง ความเป็นเจ้าก็เนาส่องท่องนำทาง เพียงลางลางก็กระจ่างกลางกมล กาลเคลื่อนคล้อยวันเพ็ญก็เด่นฟ้า เวียนอีกคราสุขสกาวทุกแห่งหน งดงามล้ำเกินเปรียบคำในสากล ทุกจำนรรจ์จำนนห้วงมนตรา หิ่งห้อยน้อยด้อยแสงแข่งดวงแข ชำเลืองแลแก่ใจในคุณค่า หมดเวลามาเยือนแล้วนะแก้วตา ต้องจำลา.....หากเพ็งดับจะรับใจ ..................................................
แว่นดอย 21 มิ.ย. 2547 00:19 น. - ID 55615 
705
5
0
21 มิถุนายน 2547 02:11 น. - comment id 287498
เพ็ง นี่คือ เพ็ญรึเปล่าค๊ะ?? มาทักทายยามดึก ก่อนไปนอน นอนหลับฝันดีค่ะ
21 มิถุนายน 2547 03:23 น. - comment id 287511
หวาน ไพเราะ เศร้า ซั้ง งาม มากเลยค่ะ
21 มิถุนายน 2547 11:59 น. - comment id 287595
ถึง...นางฟ้า มีคนอวยพรให้นี่เองมิน่าละเมื่อคืนถึงฝันดี :) ขอบคุณที่มาทักทายกันนะคะ ปล. คำว่า เพ็ง เป็นคำที่เลือนจากคำว่า เพ็ญ ค่ะ คือข้าพเจ้าอยากหลากคำค่ะก็เลยไม่ใช้เพ็ญซ้ำ ขอบคุณค่ะ
21 มิถุนายน 2547 12:04 น. - comment id 287598
ถึงคุณทิกิ มันไม่หวานเลยค่ะ....มันขมสนิทเลย.... ......ขมขื่นค่ะ มันรับรสทางใจอย่างลึกซึ้งเลยค่ะ ๕๕๕ :) ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ..คุณทิกิ
21 มิถุนายน 2547 12:16 น. - comment id 287600
ไพเราะครับ...เขียนได้เช่นเคย แต่ว่าวันนี้พี่แทนหมองมึนๆจึงร้อยเรียงไม่ได้... ฝาดคำขอบคุณด้วยบทกลอนที่ไปเยือนบ้านพี่แล้วกันน่ะน้องสาวคนไกล ถึง...น้องแว่นดอย คนไกล กลอนงามมากครับ มหาบัณฑิตาลาวัลย์อันเพริศแพร้ว เจ้าดวงแก้วสำเร็จแล้วแววสดใส อิ่มอารมณ์ชมชื่นรื่นหทัย ฝากกลอนใจด้วยใจอันยินดี ขอร้อยถ้อยต่อจากใจดั่งนี้ครับ มหาบัณฑิตชีวิตต้องก้าวต่อ อย่าทดท้อทดใจให้หมองศรี ก้าวที่ย่างทางที่เดิน...แววระวี อาจจะมีไม่ได้ดั่งหมายใจ ทางที่ย่ำอาจทำให้เท้าเจ็บ แต่หนามเหน็บคือพลังอันยิ่งใหญ่ เมื่อล้มได้ก็ลุกได้จะอายใคร เพียงพี่หวังส่งแรงชัยให้คนดี ยื่นมือมาพี่จะจับกระชับไว้ เปิดหัวใจให้ห่วงใยจากใจพี่ เข้าสถิตวางทาบในฤดี เจ้าจะรู้ความมากมีกำลังใจ ล้มแล้วลุกเจ้ายังต้องก้าวข้ามต่อ ทุกข์อย่าท้อ...ท้ออย่าถอยอย่าหวาดไหว ดาวดวงงามที่เจ้าได้ดั่งหมายใจ จงแปรเป็นพลังใจให้กล้าลุย.... ขอบกลอนงามงามที่มอบไว้ พี่แทนต่ออย่างนี้คงไม่ว่ากันน่ะน้องสาวคนไกล ด้วยใจ
21 มิถุนายน 2547 16:42 น. - comment id 287708
โห ... งามสุดๆค่ะ เห็นแสงหิ่งห้อยกลางราตรีเลย
21 มิถุนายน 2547 20:50 น. - comment id 287794
ไม่มีใครเทียบใครได้หรอกค่ะ..ต่างก็มีคุณค่าในตัวเองทั้งนั้น.. ไม่ว่าจะหิ่งห้อยที่เรืองแสงเพียงน้อย หรือดวงจันทร์ที่ส่องแสงสกาว.. ต่างก็มีแสงสว่างให้พบเห็นเช่นกันไม่ใช่หรือคะ.. หิ่งห้อยไม่ใช่จะหาดูที่ไหนได้ง่าย ๆ เฉกเช่นดวงจันทร์นะคะ.. .......................... แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..
21 มิถุนายน 2547 21:59 น. - comment id 287827
ถึง...พี่ชาย ขอบคุณที่มาทักทายและกลอนที่ฝากไว้ค่ะ แม้ว่าจะไม่มีคำถ้อยเรียงร้อยอันงดงามก็อิ่มใจที่พี่ชายมาเสมอค่ะ รักษาสุขภาพ..หายเร็วๆนะคะ
21 มิถุนายน 2547 22:02 น. - comment id 287829
ถึง..Completely ดีใจมากๆค่ะที่มาทักทายกันนะคะ ขอบคุณค่ะ
21 มิถุนายน 2547 22:09 น. - comment id 287838
ถึง...ผู้หญิงสีม่วง ใช่ค่ะทุกอย่างมีคุณค่าในตนเองเสมอ ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจนะคะ
22 มิถุนายน 2547 14:29 น. - comment id 288132
ขอวอนเพ็งจงดับลับไปเถิด จะได้เปิดใจเจ้ารับเราไว้ ขอวอนเพ็งห่างหายสลายไป ใจสื่อใจจักประทับนับอนันต์ ...คุณแว่นดอยเขียนกลอนได้ไพเราะมาก เราต้องไปตามอ่านทุกกระทู้เลย
23 มิถุนายน 2547 14:30 น. - comment id 288653
ถึงคุณ...! ใจสื่อใจจักประทับนับอนันต์ ด้วยสัมพันธ์อันดีมิหวั่นไหว ถึงแม้จันทร์จะดับลับแสงไป แต่หทัยยังคงมั่นนั้นเพียงเธอ .......................................... ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ จะไม่บอกนามกันหน่อยหรือคะคุณ...!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
