จะคิดถึงเธอเงียบๆไปอีกนาน
กาพย์ยานี (๑๑)
,มองผ่านกาลเวลา..........อีกไม่ช้าต้องปิดงาน
ตัวเลขมหาศาล....................ที่ผ่านมามิทันใจ
เรื่องงานก็มากมี.............เรื่องดีดีเก็บเพื่อใคร
เรื่องส่วนตัวจักอภัย.............วางน้ำใสไว้ให้กัน
คิดดีไม่มีเสีย..................โกรธก็เพลียก็เท่านั้น
คิดดีอยู่ทุกวัน .....................ที่สำคัญอยู่เพื่อตน
แต่ละวันอาจไม่มา...........เครื่องคอมพ์พาให้ฉงน
ลบสิ่งไม่มงคล .....................เหมือนลบตนจากกรรมเวร
ลบใจนั้นอาจยาก............คิดถึงมากมิเบี่ยงเบน
หน้าที่มิเอียงเอน.................พ้นกากเดนดั่งโซ่ตรวน
ทำไปในหน้าที่..............เงินจะมีไม่เรรวน
ทำมากลากกระบวน.............เหมือนรถด่วนวิ่งสุดทาง
เห็นงานพานพันหน้า......เห็นสีหน้ามิจืดจาง
เก็บคิดถึงอ้างว้าง.................แอบไว้ข้างหนึ่งของใจ
ทิกิ_tiki
ว่าจะแวะมาแค่ตอบกลอนเก่า
อดไม่ได้ ต้องลงอีกตามเคย
สวัสดีมิตรในเรือนบ้านกลอนไทยค่ะ
3 มีนาคม 2548 20:09 น. - comment id 434203
จะขออ่านเงียบๆไปอีกนาน(แสนนาน)เลยค่ะ

3 มีนาคม 2548 22:35 น. - comment id 434267
คิดดี อยู่ดี เพื่อตัวเราเองนะคะพี่ทิกิ

4 มีนาคม 2548 12:23 น. - comment id 434280
:)

4 มีนาคม 2548 12:32 น. - comment id 434282
ถูกต้องน่ะคร้าบ !!!!!!(ยืมคุณปัญญามา ฮิ ฮิ) ใช่เลยพี่ทิกิ......

4 มีนาคม 2548 15:28 น. - comment id 434384
ทุกสิ่งรอบกายยังคงเคลื่อนไหวตามหน้าที่ หัวใจของใครคนหนึ่งก็ยังทำหน้าที่คอยคิดถึง ในความเหว่ว้า ในความเงียบเหงา หัวใจยังเฝ้ารำพึง อาจดูไม่ซึ้งสำหรับใครบางคน แต่ก็หวังลึก ๆ ว่าความรู้สึกนั้นจะเดินทางถึงกระทบใจเธอ คิดถึงเงียบ ๆๆ เหงา ๆๆ อยากร้องไห้จัง

4 มีนาคม 2548 16:48 น. - comment id 434403
ขอบคุณ คุณเดือนไร้เงาขอบคุณที่แวะมาค่ะ

4 มีนาคม 2548 16:49 น. - comment id 434404
คุณคนเมืองลิง ขอบคุณที่แวะค่ะ

4 มีนาคม 2548 16:50 น. - comment id 434405
ยายา ขอบคุณที่แวะค่ะ

4 มีนาคม 2548 16:50 น. - comment id 434406
คุณ ทำมะชาด แวะมาขอบคุณค่ะ

4 มีนาคม 2548 16:51 น. - comment id 434407
คุณ แอ๊ปเปิ้ลเขียนงานในใจได้สวยงามค่ะ

5 มีนาคม 2548 11:40 น. - comment id 434521
ถ้าคิดถึงเงียบ แต่คิดถึงนาน ๆ ก็ดีแล้วค่ะ อิ อิ..

5 มีนาคม 2548 12:39 น. - comment id 434543
คงจะเป็นเช่นนั้นค่ะ คุณ ลอยไปในสายลม คงแค่เงียบๆในใจ ...นาน นาน....นาน.. แล้วคงจะ....ค่อย...ๆ กลืนหายไป กับกาลเวลา
