ยาย(๔) รัก แม่(๓) ...แม่(๓) รัก ฉัน(๒) .....ฉัน(๒)รัก ลูก..(๑)......รักสี่ชั่วคน บันทึกรักแห่งชาติ ลูกสาว..(๑)....แวะมาหามากราบ แม่(๒) ตัว ฉัน(๒) แท้ไปหา แม่(๓) ...มอบของขวัญ แม่(๓) ...จึงแต่งตัวงาม หา แม่(๔) ครัน แม่(๔)ของ แม่(๓) ...ของ ฉัน คือ คุณ ยาย(๔) ....สี่รอบอายุคนมาพบกัน น้าอีกสองคนนั้นมิเคยหาย มาพบพร้อมน้อมเคารพพบรอบกาย จากเหลน(๑)ไล่ถึงยายชวด(๔)ของเธอ.. .... คุณ ยายชวด(๔) เก้าสิบแปด ณ ปีนี้ สมองท่านเต็มปรี่ดีเสมอ แม่นสติมิตกพลั้งทุกครั้งเจอ คงเลิศเลอหากแก่เฒ่าเราเฝ้าจำ ....ยายรักแม่ แม่รักฉัน ฉันรักลูก* สี่คนผูกรักสนิทจิตรชุ่มฉ่ำ ครอบครัวไทยรักน้อมนบอบอุ่นนำ รักคือธรรม..ใจรื่น..แสนชื่นบาน ยาย(๔)รักแม่(๓) ....แม่(๓) รักฉัน(๒) ......ฉัน(๒) รักลูก..(๑)รักสี่ชั่วคน บันทึกไว้ตอนดึกห้าทุ่ม ถึงภาคบ่ายที่คุณเบอร์หนึ่ง มารับเบอร์สอง ไปช้อนเบอร์สาม ไปหาเบอร์สี่ (...ชีวิตช่างมีความสุข...อบอุ่นเหลือเกิน...ในวันแม่แห่งชาติ) ทิกิ_tiki ยาย(๔)รักแม่(๓) ....แม่(๓) รักฉัน(๒) .....ฉัน(๒)รักลูก..(๑)
12 สิงหาคม 2548 23:31 น. - comment id 503198
อบอุ่นจัง
12 สิงหาคม 2548 23:43 น. - comment id 503209
ภูคะ ไปอ่านงานภูกลับมา ภูก็มาตอบพอดีกันเลยค่ะ อบอุ่นจากที่ลูกสาวแวะมา ให้เราชื่นใจก่อนอื่นค่ะ
13 สิงหาคม 2548 00:49 น. - comment id 503234
เรน.. ขออนุญาต..หอมแก้มคุณแม่ของนายหัวโมฮ็อค.. .. นะคะ.. ฮือ..ฮื้อออ.. ห้อมจัง.. ซาแว้ปป ..
13 สิงหาคม 2548 01:06 น. - comment id 503239
สุขสันต์วันแม่ครับ พี่ทิกิ
13 สิงหาคม 2548 01:13 น. - comment id 503241
ขอเพิ่ม (๕) คุณยายทวดเข้าไปด้วยนะขอรับ 55555555
13 สิงหาคม 2548 10:22 น. - comment id 503295
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากๆคะ ครอบครัวรวยรัก
13 สิงหาคม 2548 12:01 น. - comment id 503332
ยิ้มหน้าใส... มาเยี่ยมครอบครัวที่อบอุ่น... ปลื้มใจแทนจัง... สวัสดีค่ะ
13 สิงหาคม 2548 22:21 น. - comment id 503482
ตอบ # 3 น้องเรน ขอบคุณที่แวะมาหอมแก้มนะคะ วันนี้เหงื่อออกทั้งวัน บ่ายก็แว่บมานั่งง่วนดูลูกปลาที่คัดไว้ คัดแยกเจ้าตัวท้องป่องมาใส่แก้วบรั่นดี ที่ซื้อมาจากเซ็นทรัลเพื่อใส่ลูกปลาจิ๋ว ซึ่งเพิ่งเกิดปลายกรฎานี้โดยเฉพาะ (ทำยังกะมีอาชีพอนุบาลปลาไปแล้ว) เน็ตเข้ามาแว้บหนึ่งเล่นเกมแล้วก็หางาน กระจุกกระจิกทำไปเรื่อยในฐานะวันเสาร์ ค่ะ...แฮ่ๆคุณโมฮ็อคเธองอนที่กลับมาเมื่อวาน แม่หายไปไหนไม่เห็น วันนี้เธอนั่งทำงานเขียนแบบให้ลูกค้าขะมัก เขม้นมากค่ะ อิอิ ตอบ # 4 คุณ วิสกี้ เช่นกันค่ะ ความรักของลูกและแม่เป็นความรักอมตะ ยิ่งใหญ่ในจักรวาลจริงค่ะ
13 สิงหาคม 2548 22:27 น. - comment id 503483
ตอบ # 5 คุณ สุญญะกาศคะ คุณยายทวดไม่มีดอกค่ะ ท่านอยู่ในสวรรค์แต่นานแล้วค่ะ ตอบ # 6 คุณไรไก่คะ คุณยาย(#๔)ของพี่นั้น ท่านเป็นผู้หญิง ที่มีคุณธรรมงามนัก...ผู้หญิงที่มีใจงามนั้น จึงเป็นศูนย์กลางของความรักของลูก ของหลาน ของเหลน และ ท่านก็มีโหลนด้วยนะคะ แต่เขามิได้พามาวันวาน เขามักพามาหาช่วง สงกรานต์ค่ะ... ครอบครัวไทยผู้หญิงเป็นศูนย์กลางแห่งรัก โดยแท้...พ่อแม่ปู่ย่าตายายจึงมักจะนิยม เลือกผู้หญิงที่มีคุณธรรมมีความรัก ความโอบ อ้อมอารี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่...ไม่สำคัญว่าจะจน จะรวยขอให้เป็นคนมีใจสูงใจดี... เพราะเวลาแก่ตัวลงผู้หญิงเหล่านี้จะเป็น ศูนย์กลางจิตใจของครอบครัวของลูกหลานค่ะ
13 สิงหาคม 2548 22:29 น. - comment id 503484
ตอบ # 7 คุณ กอกกคะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยืยนนะคะ สัปดาห์นี้ลูกๆคุณคงแวะไปหาที่ระยอง กันใช่ไหมคะ..ขอให้มีความสุขนะคะ เวลาลูกมาอยู่ใกล้ๆเราชื่นบานยิ่งนักค่ะ
16 สิงหาคม 2548 18:14 น. - comment id 504385
ไพเราะสุดดดดดด ชอบบทนี้มากเยย คิดถึงจังไม่ได้เข้านาน
16 สิงหาคม 2548 21:31 น. - comment id 504453
คุณภายใต้แสงดาวขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอขอบพระคุณ ไม่มีเวลาไปอ่านของใครๆ หรือของตนเอง เมื่อวานเพิ่งส่งตัวเลขบางอย่าง ขนของต่อจนดึกกลับมาประกอบตู้จนดึก วันนี้ก็จัดข้าวของทั้งวันเพิ่งมีเวลาพักสมอง คือเล่นเกมตอนค่ำก่อนจะเข้ามาอ่านบทกลอน ที่ตนเองเขียนไว้... แม่เป็นบุคคลสำคัญของครอบครัว ของสังคม ของหมู่บ้าน อำเภอเขตเมืองและประเทศชาติ แม่คือคนที่จะมีหน้าที่ปกป้องลูกดูแลลูกนับแต่เกิด จนตาย... ......หากทุกคนได้คำนึงถึงหน้าที่ของตน ความทุกข์ในโลกนี้คงลดน้อยลง เด็กๆที่มีความสุขและอบอุ่นในชีวิต จะเผื่อแผ่ความรักความสุขความอบอุ่นนั้นให้คนอื่น รอบข้าง... ผู้หญิงทุกคนมีหน้าที่แห่งความเป็นแม่.. ถ้าแต่งงานและมีลูก... ยึดมั่นกับหน้าที่ของตนเถิด เพื่อสังคมเราจะไม่เศร้าเลย ทิกิ ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ
19 กันยายน 2548 00:50 น. - comment id 516601
ย้อนกลับมาอ่านบทกลอนนี้ เพราะ ไปเยี่ยมคุณยาย...ซึ่งเท้าและ ขา เริ่มบวม...ฉันกอดแขนเหี่ยวๆของยาย ซ่อนน้ำตาไว้ ไม่อยากให้ยายไป...คุณยายยังมีความหมาย แก่ชีวิตพวกเรา.. แวะไปเยี่ยมคุณแม่..คุณแม่ที่กำลัง สมองอ่อนลงทุกทีแล้ว... ท่านคือคนสำคัญของชีวิต... หนังสือแม่..ปีที่แล้ว กลายเป็นของไร้ค่า...เพราะ คนที่จะต้องแจกในงานนั้น ท่านไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเสียแล้ว.. วันนี้ฉันรู้สึกเศร้าในใจ... เศร้ากับวงจรวัฏจักรชีวิตคน