++เพราะที่นี่...ไม่มีครู++

-ร้อยแปดพันเก้า-

คน"ดอยเวียง"เคียงดอยคอยครูสอน 
เอื้ออาทรไปไม่ถึงจึงหวั่นไหว 
อุดมการณ์งานครูดูกว้างไกล 
ยังฝันใฝ่"ครูของฉัน"มิผันแปร 
เพราะงานครูเสียสละภาระหนัก 
ต้องใจรักสร้างศรัทธาฝ่ากระแส 
ทนทุกข์ยากบนดอยไกลใครเหลียวแล 
ยังมีแต่เหล่าอาสามาประจำ 
รัฐหยิบยื่นมาให้ในบางช่วง 
ให้ลุล่วง"ขอไปที"ที่น่าขำ 
พล่อยประเด็น"การศึกษา"เรื่องน่าทำ 
ตาดำดำต้องเติบโตโง่งมงาย 
เพราะเลือกเกิดไม่ได้ใครรู้บ้าง 
ร่วมสรรค์สร้างพึ่งตนอย่างขวนขวาย 
บนดอยนี้คนลำบากมีมากมาย 
ไร้จุดหมายตั้งข้อแม้แก้สังคม 
ณ.ดอยเวียงไม่มีที่ขายฝัน 
ครูขาดขวัญขาดวิญญาณ์มาประสม 
คือความจริงอิงนิยามลอยตามลม 
หากต้องก้มร้องขอรอจนตาย 
หากทบทวนถ้วนถี่วิถีกลับ 
เขายอมรับความเป็นอยู่อย่างง่ายง่าย 
ไร้"วัตถุ""ค่านิยม"ปมทำลาย 
วนเวียนว่ายโลกกำหนดคือกฎเกณฑ์				
comments powered by Disqus
  • พุดไพร

    30 มกราคม 2549 10:32 น. - comment id 556625

    16.gif29.gif
    งานงามสะท้อนจิตวิญญาณ
    ปูชนียบุคคล ที่เกิดมาเป็นครูค่ะ
    รักคำ
    *ดอยเวียงจังค่ะ*36.gif
    http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song490.html
    แม่พิมพ์ของชาติ อรวี สัจจานนท์ 
    
    แสงเรืองๆที่ส่องประเทือง
    ไปทั่วเมืองไทย
    คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่
    โอ้ครูไทยในแดนแหลมทอง
    เหนื่อยยากอย่างไร
    ไม่เคยบ่นไปให้ใครเขามอง
    ครูนั้นยังลำพอง
    ในเกียรติของตนเสมอมา
    ที่ทำงานช่างสุดกันดาร
    ในป่าพงไพร
    ถึงจะไกลก็เหมือนใกล้
    เร่งรุดไปให้ทันเวลา
    กลับบ้านไม่ทันบางวันต้องไป
    อาศัยหลวงตา
    ครอบครัวคอยท่าไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน
    ถึงโรงเรียนก็เจียนจะสาย
    จวนได้เวลา
    เห็นศิษย์รออยู่พร้อมหน้า
    ต้องรีบมาทำการสอน
    ไม่มีเวลาที่จะได้มาหยุดพอพักผ่อน
    โรงเรียนในดงป่าดอน
    ให้โหยอ่อนสะท้อนอุรา
    
    ชื่อของครูฟังดูก็รู้ชวนชื่นใจ
    งานที่ทำก็ยิ่งใหญ่
    สร้างชาติไทยให้วัฒนา
    ฐานะของครูใครๆก็รู้
    ว่าด้อยหนักหนา
    ยังสู้ทนอุตส่าห์
    สั่งสอนศิษย์มาเป็นหลายปี
    นี่แหละครูที่ให้ความรู้
    อยู่รอบเมืองไทย
    หวังสิ่งเดียวคือขอให้
    เด็กของไทยในผืนธานี
    ได้มีความรู้เพื่อช่วยเชิดชู
    ไทยให้ผ่องศรี ครูก็ภูมิใจที่
    สมความเหนื่อยยาก
    ตรากตรำมา... 
    
    ด้วยชื่นชมศรัทธา
    และ
    ติดตามอ่านผลงานแสนงาม
    เสมอมาค่ะ
     
      
    36.gif29.gif
  • อัลมิตรา

    30 มกราคม 2549 21:30 น. - comment id 556764

    ไม่น่ามานี้ คุณพระจันทร์เศร้าบอกกับคุณครูใหญ่โรงเรียนเล็กว่า \" เมื่อไรรีไทน์แล้วจะไปอาสาสอนเด็กนักเรียนให้\"
    
    อัลมิตรารู้สึกดีกับประโยคนั้น และรับรู้ถึงความจริงใจของผู้กล่าว .. อัลมิตราเองก็เคยคิดอยู่เสมอว่า เมื่อไหร่ ที่เอื้ออำนวยให้อัลมิตราทำเช่นนั้นบ้าง อัลมิตราคงสุข สงบ กับสิ่งที่ตนเองรอคอยที่จะกระทำ เช่นกัน
    
    มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
  • ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

    15 กุมภาพันธ์ 2549 18:10 น. - comment id 561162

    โอ  ได้ไงเนี่ย  เพิ่งอ่านเจอ 
    โดนใจสุด ๆ ครับ
  • ต่อง (ต้อง) ksg

    20 กุมภาพันธ์ 2549 20:48 น. - comment id 562250

    ไพเราะความหมายดีมากกครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน