..จั น ท ร์ รู ป เ คี ย ว..

-ร้อยแปดพันเก้า-


คืนฟ้าหม่นคนเหงาใจเปล่าเปลี่ยว
จันทร์รูปเคียวเดียวดายมิคลายหมอง
คนรักฝันกลั่นถ้อยเป็นร้อยกรอง
ได้แต่มองเจ้าสะอื้นกลืนน้ำตา
ไฟจากเทียนเรื่อรางเพื่อต่างแสง
ลมพัดแรงวูบวับดับคุณค่า
ในโลกมืดยังเห็นความเย็นชา
อกสะท้อนอ่อนล้าเป็นอาจิณ
ครุ่นคำนึงเรื่องราวปวดร้าวจิต
ทุกความคิดแตกความหมายไม่จบสิ้น
มิตรภาพด่างพร้อยรอยราคิน
จึงได้กลิ่นแน่ชัดความขัดแย้ง
โลกตรงหน้าแปลกแยกจนแตกต่าง
เปิดใจกว้างสร้างสรรค์เลิกปั้นแต่ง
ทุกบทเรียนได้มาราคาแพง
การเปลี่ยนแปลงแปรปรวนควรปล่อยวาง
คืนฟ้ามืดเร้นดาวพราวไสว
ดั่งเทียนใจหรี่แสงแรงสว่าง
ความหลากหลายรอยเท้าก้าวเดินทาง
อาจมีบ้างย่ำเหยียบเอาเปรียบกัน
ดับไฟทุกข์ลามเพิ่มเหมือนเติมเชื้อ
แทนด้วยการกูลเกื้อเพื่อเติมฝัน
ต่างเติบโตเคียงข้างสร้างสัมพันธ์
อบอุ่นใต้ดวงจันทร์ตะวันเดียว
				
comments powered by Disqus
  • แดดเช้า

    21 กรกฎาคม 2549 12:03 น. - comment id 591733

    ความแตกแยกที่แตกยอดกอดตัวตั้ง
    ยึดจุดชังจุดชอบขอบเหตุผล
    ย่อมแตกต่างช่องว่างระหว่าง \"ตน\"
    จึงว่ายวนกับความมืดจนยืดยาว
    
    กอดความคิดผิดแผกจึงแปลกหน้า
    ระแวงค่าความหมายคล้ายอื้อฉาว
    จันทร์รูปเคียวเสี้ยวหนึ่งตรึงเรื่องราว
    คนหวังคราวจันทร์เพ็ญเหมือนเป็นมา
    
    เพราะคาดหวังจึงชิงชังเมื่อพลั้งผิด
    เมฆมัวมิดจันทร์หม่นคนให้ค่า
    ประนามจันทร์ก่นพ้อต่อวาจา
    ฤๅคลั่งบ้าเพียงเพราะจันทร์ผิดจากใจ
    
    ความแตกแยกจึงแตกยอดกอดตัวตั้ง
    \"กู\" ก็ชังจันทร์เสี้ยวเกี่ยวข้องไหม
    แค่ไม่เต็มนวลเพ็ญอย่างเป็นไป
    ก่นด่าให้จันทร์หมองกว่าต้องการ.
    
    
    สวัสดีค่ะ ... คุณร้อยแปดพันเก้า : )
    จะไม่ได้เขียนกลอนหลายวันนะคะ ... ช่วงนี้ยุ่งๆ
    รออ่านงานคุณค่ะ ว่างจะแวะมาแจม 
    
    
    11.gif36.gif
  • ดอกบัว

    21 กรกฎาคม 2549 12:06 น. - comment id 591735

    เทียนเล่มน้อยดับแสงแรงลมพัด
    ใครจะจับชี้ทางสว่างนำได้
    คงขึ้นอยู่ความจริงของหัวใจ
    ช่วยร่วมใจจุดเทียนส่งทางเดิน
    สวัสดีค่ะพี่พัน........เก้า รูปสวยจังค่ะ
    46.gif36.gif
  • whitelily

    21 กรกฎาคม 2549 12:39 น. - comment id 591744

    แวะมาแจมค่ะ   :-
    
    ปาย  แล้วววว...
    
    
    38.gif38.gif38.gif
  • ดอกเอื้อง

    21 กรกฎาคม 2549 13:12 น. - comment id 591753

    36.gif
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    21 กรกฎาคม 2549 13:34 น. - comment id 591759

    41.gif41.gif41.gif...รักษาสุขภาพนะครับน้องชาย
    31.gif
  • Ora B.

    22 กรกฎาคม 2549 05:05 น. - comment id 591965

    Rest for a while,
    Rest your weary heart,
    Our lives been through many trials,
    Slows down before it break apart.
    
    Always in my mind,
    Constantly thoughts and concerns,
    Rest our love and unwind,
    Being with you that is what I yearned.
    
    My sweet darling,
    Hurt you I never will,
    To me you mean everything,
    No matter what happened, our love fulfill.
    
    
    36.gif
  • พุด

    22 กรกฎาคม 2549 11:35 น. - comment id 592072

    16.gif36.gif
    ณ.กระท่อมริมทะเล 
    ในคืนเดือนเสี้ยวที่กำลังทอแสงราวนาวาทอง
    ที่กำลังลอยล่องท่องเหนือทิพยวิมานเมฆ
    
    
    ลั่นทมริมกระท่อมทะเล
    หอมพร่างรับกระจ่างจรัสจากจันทร์แจ่มสีทอง
    สาดส่องร่างราน
    ที่กำลังซานซมด้วยพิษไข้ราวนกไพรระหกระเหิร
    
    
    หนาวสะท้านจนต้องปิดบานหน้าต่างกระท่อม
    ที่กำลังหอมอวลด้วยดวงดอกลั่นทมทุกอณูเหนือหัวนอน
    กับเสียงเห่กล่อมของคลื่นฝันรัญจวน
    ที่ราวกับดนตรีธรรมปลอบประโลม..
    ในความดายเดียวลำพัง
    
    แสงเทียนในตะเกียงแก้วยังวูบไหว
    และหัวใจไยหนาวนัก...
    
    
    ในความฝัน...
    อันรางเลือนเสมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นด้วยพิษไข้
    ทะเล..ได้ยินเสียงคลื่นและใบมะพร้าวซัดส่าย
    คล้ายกำลังคลี่ไหวโอบประคองเด็กหญิงน้อย..
    ในทุกทิวาราตรี...ทีมีเพียงงามดวงใจใครเล่ารู้นี้นานมา
    
    ที่เคยมีเสียงนกเขาขันคู
    ปลุกให้มาดูทะเลในยามเช้า
    
    
    ในม่านหมอกพราวรับสายแสงแรกจากเทพรังสิมันต์
    ปลุกให้มารับขวัญคลี่ยิ้มหวานแสนหวาน
    รับงามรับหยาดน้ำค้างยามเช้าตรู่ในทุกฤดูกาล
    
    ในทุกอุษาสางทุกดวงดอกไม้พื้นบ้านบานหวานหลากสี
    ที่กำลังประดิดประดอยคลี่กลีบสยายอย่างอายเอียง
    
    
    
    
    ทะเล...
    ราวฝันไปใน..เวิ้งว่ายแห่งนิรันดร์รักภักดิ์ดี
    ว่ามีใครบางคนกอดร่างร้อนรอนรอนร้าวร้าว
    ที่หนาวในจิตนัก
    ด้วยหัตถาแห่งปรานี
    
    เสียงกระซิบอันแสนอบอุ่นอ่อนหวานห่วงใย
    ราวลอยล่องมาจากฟากฟ้าแสนไกล
    
    หากไยเล่า...มาคลอคะนึงให้ซึ้งซ่านแสนสุข
    ราวปลอบปลุกอยู่ริมหู
    และ..
    ไหลพร่างพรู
    รินพลังหวังหวานมิรู้สิ้นในถวิลหวังลงสู่ห้องหัวใจ..ให้หยัดยืน
    
    
    
    
    http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem33158.html
    
    จันทร์เสี้ยวดวงเศร้า36.gif
    
    พร้อมพลีบรรณาการแทนความรักชื่นชม
    ศรัทธางานอันมากล้นค่าของคุณค่ะ36.gif
  • ร้อยแปดพันเก้า

    25 กรกฎาคม 2549 13:19 น. - comment id 592814

    สวัสดีครับ..คุณแดดเช้า
    ทิ้งกลอนไว้ ไม่ได้เข้ามาตอบหลายวัน ไม่เป็นไรนะครับ
    
    ความแตกแยกแตกกอเพื่อต่อยอด
    เพราะมัวกอดตัวตนจนหมองหมาง
    ความขัดแย้งจึงเป็นเส้นบางบาง
    มีระยะความห่างเพราะต่างใจ
    
    ดั่งป่าไม้มีระยะห่างระหว่างต้น
    ต่างเติบตนเคียงข้างกลางป่าใหญ่
    มีรากหยั่งแน่ชัดยืนหยัดไป
    ต่างอาศัยผูกพันกันและกัน
    
    ..คน แปลว่า ปนกัน มีหลายเรื่องที่เราตัดสินอะไรไม่ได้  เพราะเชื่อว่าทุกเรื่องมีทางออกเสมอ ผมมองโลกในแง่ดี คิดว่าไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้นะ 
    ด้วยใจที่ชอบ ทุกบทเรียนได้มาราคาแพง เราเองก็ต้องมีประสบการณ์ที่ใครก็มาตัดสินถูกผิดให้เราไม่ได้เช่นกัน แต่ในที่สุด มันก็มีทางออกให้เราเสมอ ถ้าคิดเป็น
    
    
    ขอบคุณครับ ที่เข้ามาทักทายกันเสมอๆ 
    
    
    1.gif
    
    
    ................
    
    
    สวัสดีค่ะ..น้องดอกบัว
    ความจริงของหัวใจขึ้นอยู่กับใครที่ตีความ
    ให้อะไรไปก็จะได้รับสิ่งนั้นนะพี่ว่า
    พี่เชื่อแบบนั้นนะ
    ขอบคุณค่ะที่เข้ามาคุยกับพี่เสมอๆ 
    46.gif36.gif
    
    
    ...................
    
    
    สวัสดีครับ..คุณไวท์ลิลลี่
    
    มาทักทายก็ดีใจแล้วครับ 36.gif
    
    
    
    ..................
    
    
    
    ขอบคุณครับ น้องดอกเอื้อง 36.gif36.gif
    
    
    
    ...................
    
    
    
    ขอบคุณครับ..พี่ชาย 46.gif
    หายหัวไปหลายวัน เดี๋ยวก็จะหายหัวไปอีกหลายวัน 
    รักษาสุขภาพด้วยครับพี่ชาย
    
    
    
    ...................
    
    
    สวัสดีครับ..ออร่า
    พี่ตอบภาษาปะกิตไม่ได้ด้วยจิ
    เอาน่านะ..พออ่านได้ เข้าใจได้ค่ะ
    ขอบคุณนะคะ 36.gif
    
    
    
    ..................
    
    
    ขอบคุณมากครับ..คุณพุด
    ซาบซึ้งใจมากครับกับความรู้สึกดีดี แบบนี้
    
    1.gif36.gif
    
    ขอบคุณอีกครั้งครับ
  • อัลมิตรา

    18 สิงหาคม 2549 17:22 น. - comment id 598948

    คืนสลัวตัวเราแสนเปล่าเปลี่ยว
    แลจันทร์เสี้ยวบนฟ้าพาหม่นหมอง
    หว่างเวิ้งฟ้าอนธกาลมืดรานครอง
    น้ำตานองเดียวดายคล้ายลำพัง
    
    ปราศจากสีบนฟ้าปรากฏแต่ง
    ดาวไร้แรงขับสู้เคียงคู่ขลัง
    หัวใจเอยปวดปร่าล้าพลัง
    เกินจักยั้งให้ขับแสงวับวาว

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน