จาก....เจ็บ.....

ณัฑกาล

คร่ำครวญ.......โหยหา
ไขว่คว้า....ไม่อาจต้อง
ใกล้กว่า.....แค่สายตามอง
กี่เสียงก้อง.....ก็ไม่ได้ยิน
ลาแล้ว......ลาไกล
ลมหายใจ.....สูญส้น
วิญญาณ.....โบกโบยบิน
ร่างฝังดิน.......จมเรื่องราว
คนอยู่......ยังโหยหา
รินน้ำตา.....ใจเหน็บหนาว
ทรมาน.....ไปนานยาว
เจ็บร้าว....เหมือนตายทั้งเป็น				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงเจ้าชู้

    16 มีนาคม 2546 19:37 น. - comment id 115392

    .......................
    ชอบนะ
    ชอบมากๆ กลอนแบบนี้อ่ะ..
    
    แต่งมาให้อ่านอีกนะคะ
  • ณัฑกาล

    17 มีนาคม 2546 07:17 น. - comment id 115525

    แล้วจะแต่งเยอะเลย
    เข้ามาอ่านด้วยนะ
  • พาฝัน

    17 มีนาคม 2546 11:47 น. - comment id 115558

    เศร้าจังค่ะ
  • ณัฑกาล

    18 มีนาคม 2546 09:09 น. - comment id 115986

    อย่าเศร้าเลยคะ
    พาฝัน
    คนเรามีทั้งดีทั้งร้ายทั้งนั้นละคะ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน