แม้ผู้คนล้นหลั่งริมฝั่งถนน เดินแทบชนค้นทางเบียดห่างหนี แต่ใยฉันนั้นเศร้าเหงาสิ้นดี เหมือนวันนี้ไม่มีใครเคียงใกล้ตา คงเพราะใจไผลเผลอให้เธอสิง จึงไม่นิ่งวิ่งไปไกลสุดหล้า ตามหาเธอละเมอไปเพื่อไขว่คว้า เที่ยวค้นหามาเท่าไรไม่เคยเจอ ฉันจึงเหงาเศร้าสร้อยจนน้อยจิต เพราะเธอคิดบิดเบือนเลือนเสมอ ไม่เคยอยู่คู่เรียงเคียงบำเรอ ปล่อยฉันเพ้อเก้อรอคอยง้อไป ทั้งฝูงชนคนไหนไม่อยากเห็น ขอเลือกเฟ้นเป็นเธอให้เจอไหม เดินเคียงฉันวันใดได้เรื่อยไป สุขเกินใครไร้เศร้าเลิกเหงาพลัน
14 ธันวาคม 2546 20:38 น. - comment id 191219
ขอให้เจอเธอคนเก่าที่เฝ้าหา ให้เขากลับมาให้คุณนั้นได้เห็น จะได้อยู่เย็นเป็นสุขทุกเช้าเย็น อย่าที่คุณนั้นอยากเป็นนะคนดี *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*

14 ธันวาคม 2546 21:08 น. - comment id 191224
..เรน..เข้าไปดูผีเสื้อแล้วนะคะ..
..แอบเก็บไว้ด้วยนะคะ...
..แบบ..เรนมีภาพที่พ่อเรนถ่ายไว้ด้วยแระ...(แบบ..เรนอยากอวดนะคะ..อิอิอิ)
มีแผนที่.. ดูดาว..ของพ่อที่ให้เรน....
..พ่อบอกว่า..
..อย่ากลัว.. ที่จะหลงทาง...
..ดูดาว..ให้เป็น...
ดาวดวงเด่น.. จะนำทาง..
..จิตใจดี.จะช่วย.สร้าง..
ตำนาน... แห่ง..ความผูกพัน...ในมิตรเองนะคะ..
..แบบตอนนี้...
..เรน..กำลังดู..ภาพผีเสื้อ..ของพ่อนะคะ..
..บทกวี..ไพเราะมากนะคะ..
เรน..แวะมา..ชื่นชม...
..หิวจัง..
ซาแว๊ป..

14 ธันวาคม 2546 22:20 น. - comment id 191256
มีผู้คน มากมาย ข้างกายฉัน ล้วนสุขสันต์ เริงร่า พาสดใส แต่ตัวฉัน นั้นเปล่าเปลี่ยว ซีดเซียวใจ ไร้คู่ใจ คู่กายแอบ มาแนบครอง

14 ธันวาคม 2546 22:33 น. - comment id 191262
ก้อเพียงกายเหงายังไม่เท่าไร แต่หากใจต้องเหงา..เศร้ายิ่งนัก เหงาเพราะใครเหงาเพราะเธอเหงาเพราะรัก ยากจักหักความเหงาบรรเทาบาง

14 ธันวาคม 2546 22:51 น. - comment id 191272
คุณ Rain มี e-mail ไหมครับ จะส่งเรื่องไปให้อ่าน
