ใต้เงาไม้...ที่ฉันนั่งเหงาอยู่ตรงนี้
กับนาทีที่สายลมพัดผ่าน
ยังคงคิดถึงเธอ - คนของวันวาน
นานแสนนาน จะยังคิดถึงเธอ ..เรื่อยไป
ครั้งหนึ่ง...เธอนั่งอยู่ตรงนี้
กับวันดี - ดี ที่มีเธอ ชิดใกล้
เธอเป็นคนที่น่ารักมาก...รู้มั้ย
ร่าเริงสดใส จนฉันรักเธอหมดใจที่มี
ครั้งนี้...มีฉันอยู่เพียงลำพัง
ที่มานั่งคิดถึงเธอ อยู่ตรงนี้
กับความเหงาที่มากขึ้น ทุกที
เวลาต่อจากนี้ - ก็ยังคงเดินต่อไป
ใบไม้ล่วงหล่น ตามกาลเวลา
ความรักหนา...จะเป็นอย่างนั้นไหม
6 ปี ฉันคงได้คำตอบจากใจ
จะไม่เป็นอย่างนี้อีกแล้วใช่ไหม...กับวันที่ฉันรอ
1 กรกฎาคม 2547 16:39 น. - comment id 291963
จินตนาการได้ยอดเยี่ยม แต่การวางระเบียบตัวอักษรทำให้อ่านยาก

1 กรกฎาคม 2547 22:45 น. - comment id 292052
ใต้เงาไม้ต้นที่ที่ครั้งหนึ่ง ยังตราตรึงเก็บภาพอันฝันใฝ่ มีเธอฉันสองเราเฝ้าห่วงใย ในใต้ใบไม้ใหญ่ให้ร่มเงา *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*

2 กรกฎาคม 2547 11:38 น. - comment id 292168
โห รอตั้งหกปี ป่านนี้ลูกเขาเข้าโรงเรียนแล้วละ อิอิ
