...นางใหม่ - หลานครวญ...

kOrOkOsO

นางใหม่
๑     จักเด็ดดมกลิ่นแก้ว                 อรชร
หอมหื่นชื่นเกสร                             ร่อนเล้า
จักกายยั่วสะออน                             แรมรี่  ซุกซ่อน
นางไล่ผลักคลอเจ้า                          พี่เย้าเคล้าคลอ
๑     พิศนวลนางเพริศแพร้ว           เทียบนา
งามเงื่อนอับสรคว้า                           จึ่งได้
เรียมสงวนพระกัลยา                        สงวนยิ่ง  ตัวท่าน
ยากค่อยยากจักใคร่                         สวาทข้อนรสถั่น
๑      เทียมเทียบนางเก่าก่อน           แลเห็น
เมืองเปลี่ยนกระพือเต้น                   เล่นร้อง
แปลกรับใหม่เหมือนเซ่น                 ส่งส่วย   ธรรมเนียม
ผิดถ่องถูกตริตรอง                            อย่าให้ไททาส
๑      นางใหม่จิตแผ่วพ้อง                 พิศุทธิ์
จากย่าเพียรเขียนรุทธ์                      กั้นห้าม
สอนห่มบ่มแรมรุจ                             ยันบ่   ลืมกล
บอกเล่าลูกหลานยาม                        ร่างใกล้วัยใสซน    
๑    ถนอมเนื้อนวลค่าล้ำ                   ใดใด
ประหนึ่งเพชรยองใย                        ทั่วหล้า
เลอเลิศค่ากว่าใคร                            คำเฒ่า  เยินยอ
ผุดผ่องทองเหล็กกล้า                         นภนี้เจ้าครอง
                       
                                 หลานครวญ
๑    ชนะตนแลเลิศผู้                          ใดใด
สมยิ่งจักสมใจ                                     กว่ารู้
สุขหรือทุกข์ปล่อยไป                            วางว่าง  สายกลาง
อย่าติดเดินกระทู้                                 ยึดอ้อนผ่อนคำ
๑    หลานแจงนางใหม่แจ้ง                  กระบวน   ความแต้
เมืองเปลี่ยนสังคมครวญ                      โศกเศร้า                                          
หญิงจีบหนุ่มรัญจวน                            ฝักใฝ่   โหยหา
หากใคร่หลงรุมเล้า                              แอบลี้ซ่อนแต่ง
๑    จักเยื้อจักหย่องเยื้อ                        ดารา  พร่างพราย
มือไขว่คว้าสุดตา                                  เกือบได้
ลำเข็ญยากระอา                                   จนกว่า  ทางมี
เพียงยื่นทรัพย์ซื้อไซร้                          มั่นล้วนสมใจ
๑    สังคมเก่าใหม่ซ้อน                         ธรรมเนียม
คราเน่าเยือนจวนเตรียม                     จักห้าม
สอนลูกสั่งหลานเจียม                           ตัวท่าน  ก่อนเสีย
สำนึกแก่นดีคร้าม                                คิดสู้อย่าถอน
๑    งานงามแจงบอกไว้                        สมควร
หลานตอบย่าหมดถ้วน                          ล้วนจบ
คิดนึกตรึกตรองด่วน                            ดีบ่  เลือกเอา
ฤๅอยากเป็นแบบศพ                            ฆ่าเถ้าเผายาง.
  
        
           
 
				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    14 มีนาคม 2547 11:43 น. - comment id 230564

    ก็อยู่แต่ละบุคคลนะ ว่ามีสามัญสำนึกไหม
    
    แต่คุณแต่งได้แง่คิดดีนะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    14 มีนาคม 2547 12:03 น. - comment id 230584

    แต่งได้ดีทั้งคู่เลยค่ะ  ให้แง่คิดที่ดี นะค่ะ  มาชื่นชมผลงานค่ะ
  • kOrOkOsO

    15 มีนาคม 2547 16:20 น. - comment id 231325

    ตอบ แม่จิตร
    
    ปกติเห็นอะไรก็คิดแต่งต่มสิ่งที่พบเห็นน่ะขอรับ
    
    ขอบคุณมากกับคำชื่นชมน่ะ..
    
    ตอบ ผู้หญิงไร้เงา
    
    แต่งโต้ตอบกันคนเดียวน่ะจ้ะ...อิอิอิ ขอบคุณที่แวะมาชมอย่างสม่ำเสมอ
  • tiki

    15 มีนาคม 2547 20:14 น. - comment id 231439

    เขียนตอบไปตอบมาดีนะ ออิอิ สนุกดีนะค่ะ
  • อรุโณทัย อาภาภัส app88345

    16 มีนาคม 2547 17:59 น. - comment id 231804

    ....นรชนชาติเหล่าเชื้อ    ชาญชัย
    ฟังเอ่ยถามความใย        หยั่งรู้
    ดีจักบ่งบังใบ                  บิดบ่  ดวงฤา
    รักเลี่ยงหลบคุดคู้           คลั่งไคล้ครวญหา
      ลางทีอาจกล่าวอ้าง       ออกตรง พรหมนา
    ขีดคั่นวังเวียนหลง        หลั่งไห้
    กลกาลก่อนพันธุ์พงศ์    ผูกคู่   เรียมนอ
    ภพนี่รักมอบไว้             หวั่นคร้ามความไข

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน