หน้าส่วนตัว
เวลาผันเปลี่ยน เวียนผ่าน
ดอกไม้ที่บาน แห้งเหี่ยว
สายน้ำไม่หยุด คดเคี้ยว
ใจคนท่องเที่ยว เบ่งบาน
มีสุขก็ย่อม มีทุกข์
ฉุกละหุกวัฏจักร สงสาร
ฝนตกมีรุ้ง สราญ
จะพาลคิดมาก ทำไม
เกิดมาเป็นคน แล้วนี่
เป็นมนุษย์เสียที ได้ไหม
ทำดีทำได้ ก็ทำไป
มิเสียแรงที่ได้ เกิดมา
ความสุขแท้จริง ที่ใจ
ขึ้นสวรรค์นั้นไซร้ ก็ว่า
การให้ยิ่งใหญ่ เหลือคณา
ความสุขนั้นหนา...อยู่ที่ใจ
ต่าย 4 พ.ย. 2544 21:21 น. - ID 5216 
629
0
0
4 พฤศจิกายน 2544 21:33 น. - comment id 17643
อย่าคิดมากน่า พยายามสู้สิ เราจะคอยเป็นกำลังใจให้อีกคนนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
