เขาขยับแว่น ก้มหน้า อีกคราหนึ่ง เพ่งประโยค โลกซึ้ง ซึ่งซึ่งหน้า ว่าค่าคน วันนี้ ตีราคา เอาเงินตราซื้อได้ ขายกันกิน วิทยานิพนธ์ "คนเมืองใหม่" ยังตั้งใจ เขียนเกร็ด ให้เสร็จสิ้น แต่เนื้อหา คาค้าง อย่างชาชิน จะเอื้อมฟ้า หาดิน ก็เดิมเดิม ณ ตรอกลึก ผลึกเมืองที่เฟื้องฟุ้ง ซ่อนเหลือบยุง แฝงกาย กระหายเพิ่ม เสียงดนตรี ไฟสวย ช่วยแต่งเติม ให้หึกเหิม ความใคร่ ใต้ไฟฟอน ณ ตรอกลึก ถัดไป ไม่มีแสง คุดคู้แคง ข้างกาย ไร้ผ้าผ่อน ปล่อยเหลือบยุง พุงใหญ่ เข้าใชชอน ตะลุมบอน หวีดหวือ อดสูใจ ระหว่างตรอก คอกกั้น คันคอนกรีต รอยจารีต ขีดคั่น ไปกันใหญ่ แบ่งไฮโซ สลัม แบ่งกำไร จนตีตรา ค่าไทย ใต้เงินทอง วิทยานิพนธ์ "คนเมืองใหม่" จะมีแง่ มุมใด ให้สอดส่อง จะหาค่า ตรงไหน ให้ใจมอง ให้สอดคล้อง ต้องจิต วิทยาฯ กระชับแว่น แน่นหน้า อีกคราหนึ่ง เปลี่ยนประโยค โลกครึ่ง ซึ่งง่ายกว่า "คนเมืองใหม่" เขียนไม่ได้ หมดศรัทธา จดปากกา หมึกข้น "คนเมืองลวง" !
ใบคาน 11 มี.ค. 2550 17:47 น. - ID 99660 
746
2
0
11 มีนาคม 2550 21:25 น. - comment id 668871
**.. ถูกต้องละคร๊าบบบบบ.... ชื่นชมในผลงานฮับ**.. หลายครั้งค่า นิยม ก็งมโข่ง และสุดโต่ง ทุนนิยม ผสมสมัย วัดค่าคน ไม่ถึงค่า ราคาใจ โลกจึงใบ้ บอดเบี้ยว ลดเลี้ยวนัก...
12 มีนาคม 2550 05:51 น. - comment id 668936
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
