14 สิงหาคม 2552 23:01 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*เหม่อธาราไหลหลากเห็นซากรัก
ที่เหหักลบล้างเกินอ้างไข
นทีทองไหลลับไม่กลับใจ
เหมือนบางใครบางคนทำหล่นทิ้ง
*เหม่อมองเมฆสีเทาแสนเศร้าโศก
ดั่งว่าโลกภายในถูกใครสิง
เมฆไหลข้ามตามฟ้าหารักจริง
ฉันประวิงหารักแบบหนักใจ
*เหม่อดวงจันทร์สีหวานกำซ่านทรุด
กระต่ายหยุดรักจันทร์สักวันไหม
เหมือนตัวข้าเอกากายลมหายใจ
อ่อนเพียงใดยังหมายมั่นถึงจันทร์เพ็ญ
*เหม่อขุนเขาตระหง่านหน่วยก้านแกร่ง
แท้กลับแฝงความเศร้าไร้เงาเห็น
กลับทำเทียมชิดจันทร์คืนวันเพ็ญ
แม้อาจเป็นมายาหลงพะวงคอย
*เหม่อมองฟ้าแสนกว้างเส้นทางรัก
ให้ตระหนักในจิตจนคิดถอย
แผ่นฟ้ากว้างกว่าเอื้อมเงื้อมมือลอยลอย
หวังจะสอยแนบควงทำทรวงซม
*เหม่อพฤกษาพนาใหญ่ดงไพรลึก
กลับรู้สึกประหม่าแบบพร่าขม
เหมือนไข้ใจตกขุมเป็นหลุมจม
ป่าภิรมย์สมไพรไม่เหมือนเรา
*เหม่อนกนวลขันคูเคียงคู่รัก
เคล้าคลอภักดิ์ส่งแววตาไร้ท่าเหงา
เราสิคนจนใจไม่บรรเทา
เรียกคนเขลาเฉาจับให้อับจน
*เหม่อกระจกลึกเห็นเด่นตาเศร้า
เหมือนคอยเฝ้าธิดาฟ้ามากับฝน
เมขลานิ่มเนื้อเกื้อกมล
ชโลมบนใจอ่อนให้ผ่อนคลาย
12 สิงหาคม 2552 12:57 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
เป็นกลอนเกี่ยวกับวันแม่ ที่ผมตั้งใจแต่ง อยากจะให้ออกมาดีที่สุด...สำหรับผม แต่ส่วนหนึ่งคงทำไม่ได้เต็มที่ นอกจากเอาอารมณ์ และความนึกคิด บวกจินตนการ แทนอาการปวดหัว แบบสมองเบลอๆ
แต่อย่างไรก็ตาม วันนี้ ผมตั้งใจจะแต่งกลอนวันแม่ ดังนั้น ผมจึงฝีนสังขารมาแต่ง บทกลอนบทนี้ เพื่อเป็นบูชา ยกย่อง และเทอดทูน พระคุณของแม่ ผมเชื่อว่า แค่ กลอนแปดบท ไม่อาจบรรยายความหมายของแม่ได้เลย ดังนั้น หากท่านใดเห็นว่า ความหมายยังไม่มากพอ ท่านก็เชิญบรรยายต่อได้เลยครับ
* แม่เปรียบเป็นเช่นพระอรหันต์
ทุกคืนวันคอยอบรมบ่มนิสัย
แนะทางดีชี้นำกระทำไป
ทางเหลวไหลหลบหลีกปลีกตัวมา
* นับนาทีลูกน้อยกลอยใจแม่
ร้องอุแว้จากครรภ์แม่หรรษา
คอยถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา
หวังลูกยาเติบใหญ่จนได้ดี
* ถึงแม้จนเพียงใดแม่ไม่บ่น
ยังอดทนประคองคลายหมองศรี
ยังกัดฟันเหนื่อยยากลำบากชีวี
ตามแต่มีตามแต่จนทนเลี้ยงดู
* จนลูกน้อยกลอยใจได้ศึกษา
แม่เสาะหาสมุดทั้งชุดหรู
ให้หมั่นเรียนเขียนหัดปฏิบัติครู
จนเจ้ามีความรู้สู่มหาลัย
* ถึงไม่มีเงินทองเป็นกองหนัก
แต่ความรักสูงค่ากว่าสิ่งไหน
ยอมกู้เงินเดินเข่าอ่อนสะท้อนใจ
หวังเพียงให้อนาคตลูกงดงาม
* เมื่อลูกมีศรีศักดิ์ได้หลักยศ
ชื่อปรากฎเกียรติฟุ้งคนมุ่งถาม
แม่อิ่มเอมสุขสันต์เห็นฟันงาม
คือนิยามความดีใจหาใดปาน
* เมื่อถึงวัยครบบวชสวดมนต์ท่อง
น้ำตานองรินไหลเกินไขขาน
ได้กอดชายผ้าเหลืองเรืองธรรมกาล
แม่สำราญอิ่มอุ่นด้วยบุญใจ
* เมื่อสึกมาหาเพศด้วยเหตุรัก
แม่เป็นหลักหาคู่ครองยิ้มผ่องใส
จนมีลูกมีหลานบานตะทัย
เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรในบ้านเรา....
2 สิงหาคม 2552 18:20 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
คือกลอนนี้ แต่งเอามันส์นะครับ ดังนั้น หากคำ ภาษา ที่ออกเกินกลอนแปด ต้องขออภัย เพราะเนื้อหา สิบ่ได้
แบบว่า ให้โอกาสพี่ ยาแก้ปวดหาย มาถล่ม อิอิ เห็นบอกว่า แค้นนักแค้นหนา อย่ากระนั้นเลย หากท่านใด มีวิชาความสามารถ เพลงยุทธแล้วไซร้ ไม่ว่าจะมาสำนักไหน อาทิ เส้าหลิน ง้อไบ๊ บู๊ตึ๊ง หรือ สำนักปราบมาร ทั้งหลาย
ขอเชิญผู้กล้าเหล่าจอมยุทธ มาช่วยกอบกู้ผดุงคุณธรรม เพื่อความผาสุขแห่งโลกใบนี้
1 นั่งเหม่อดาวพราวสยาย ณ ปลายฟ้า
บนยอดหญ้าเอนไหวใบไม้พลิ้ว
แสงจันทร์นวลสาดส่องละอองปลิว
ใจละลิ่วลอยล่องดั่งต้องมนตร์ (นี่มาน กลอนรัก หรือกลอนยุทธ อิอิ)
2 นึกถึงคำอาจารย์แนะวานชี้
เพลงกระบี่ล่องไหลในเวหน
จงจับจิตมังกรแกร่งแหล่งสากล
ชุมนุมพลจิตหนึ่งซึ่งเอกา
3 อย่าปล่อยให้ไฟมารผลาญเข้าแทรก
จงคัดแยกจิตธรรมเดินนำหน้า
หากอธรรมนำจิตติดมารยา
มินานช้าจักมอดม้วยด้วยจิตมาร
4 จึงกำหนดจิตเคร่งเพ่งพินิจ
ขวาซ้ายชิดมือไขว้ใจประสาน
กำหนดจิตแน่วแน่แค่ลมปราณ
กำจัดมารภายในดั่งใจจินต์
5 เฉก ร้อยแปดท่า วิชา ปราบมาร
สั่นสะท้านสะเทือนภพบรรจบสิ้น
ท่าจักรยานเหิรหาวราวปีกบิน
วิหคดิ้นรนรานขนานนาม
6 ท่าพยัคฆ์เล็บเสือเหนือจะกล่าว
ร้อนผะผ่าวเผ่นโผนกระโจนถาม
หากใครลิ้มลองเล็บเจ็บทุกยาม
ไฟลุกลามเยี่ยงไรดั่งได้ลอง
7 ท่ามังกรเหิรฟ้าพญาเหยี่ยว
กรงเล็บเลี้ยวฉีกเยื่อเนื้อสมอง
อานุภาพร้ายฤทธิ์ปลิดบั่นทอน
คงต้องนอนตายตามด้วยคร้ามเกรง
8 ท่าหมัดวายุบรรลุเป้าหมาย
หากมิตายยามนี้ที่ว่าเก่ง
คงมิเกินวันหน้ายามข้าละเลง
วายุเร่งทอร์นาโดซัลโวไว
9 ท่าหมัดยูไลยอดเยี่ยมเปี่ยมพระเจ้า
เหิรเวหาวชาวยุทธสุดต้านได้
ฝ่ามือพระเจ้าราวี ณ ที่ใด
ไม่บรรลัยก็ม้วยมอดรอดไม่มี
10 ท่าบาทาไร้เงาเฝ้าสยบ
เหนือพิภพใต้หล้าโลกานี้
ต่างยกย่องยิ่งเยี่ยมเทียมปฐพี
เกินจะมีใครปราบกำราบลง
11. ท่าดัชนีนิ้วชี้อินทรีย์ดับ (อินทรีย์ คือ ร่างกาย)
แสงวาบวับวิบว่องร้องเสียงหลง
คือนิ้วเทพอัสนีมาชี้ตรง
มาเจาะจงกลางใจไร้ทางรับ
12. อาวุธลับมีดสั้นอันลือชื่อ
นี่ก็คือ มีดคิ้มฮวงทะลวงดับ
ดั่งคลื่นโถมโรมฤทธิ์ประชิดทับ
เพียงแค่สับมีดแล่นแม้นถึงตาย
13. ท่าไทเก๊กเหล็กไหลยังไหวอ่อน
อรชรอ่อนลิ่วพลิ้วสยาย
รุกเหมือนรับรับคือรุกปลุกความตาย
แก่ผู้หมายกรายใกล้ไร้ชีวี
14 ท่าเพลงดาบสายฟ้าผ่าโลกันต์
ปฐพีสวรรค์พรั่นวิถี
อานุภาพแรงร้ายทำลายโลกี
เพลงดาบนี้ใช้เมื่อเผื่อคับขัน
15 รวมวิชาท่าปราบมารผสานจิต
มุ่งสถิตย์ควบคู่ประตูสวรรค์
คว้ากระบี่ขี่ม้าอาชาฯพลัน
กระบี่นั้นเหิรไปดั่งใจปอง
16 เพื่อกำราบมารโฉดแสนโหดเหี้ยม
มากล้นเปี่ยมวิชามาสนอง
เหล่าจอมยุทธล้มตายมาก่ายกอง
ข้าจำต้องสำแดงตน...รู้ผลกัน
16 บทพอเน้ออ หวังว่า คงจะสมใจ ได้มาถล่ม อิอิ
อยากเก็บดาวความหวังครั้งทอแสง มาเป็นแรงหัวใจคนไฟฝัน ให้ลุกโชนเบ่งบานทุกวารวัน เพื่อนิรันดร์แห่งรักมอบภักดิ์พลี จะมีไหมใครนั้นยามฉันล้า เพียงสบตาต่อตาพาสุขี ทิ้งความเหงาแห้งโรยโปรยนที พาฉันหนีความช้ำให้ฉ่ำชื้น อยากฝากรักแท้จริงแด่มิ่งขวัญ เป็นรางวัลจากใจไม่หวังอื่น ดั่งราตรีคู่ดาวมั่นยาวยืน ดั่งค่ำคืนคู่จันทร์ฉันมีเธอ ขอฝากรักเคียงฝันสายจันทร์นวล หอมอบอวลละมุนอบอุ่นเสมอ ดั่งฟ้าโอบผืนนานกกาละเมอ ดั่งปลาเผลอดีใจฝนใหม่โปรย
ขอฝากเพลงมั่นคงซื่อตรงนัก แทนคำรักรินหลั่งครั้งระโหย เป็นดนตรีเลี้ยงกายคลายอิดโรย ขอลมโชยพัดต้องถึงสองปรางค์ ขอฝากฝันวันล้ามาเคียงคู่ ทุกฤดูกระท่อมน้อยยังปล่อยร้าง ดั่งเจ้าทุยเศร้าแสนแหงนตามทาง ไร้นวลนางมาอยู่เป็นคู่เคียง ขอฝากคำรื่นรสทุกพจน์ถ้อย เป็นพวงร้อยมาลัยหล่อใจเลี้ยง ให้คลายเหงาเศร้าดับกับสำเนียง ของชายเยี่ยงบุรุษสุดสำราญ ขอฝากรักฝากฝันกับจันทร์เพ็ญ ให้เนื้อเย็นนิทราพาสุขสานต์ ให้สวยสมนางฟ้าราตรีกาล และเบ่งบานทุกกาลวัยวิไลนวล
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
2911
