28 กันยายน 2547 20:34 น.
กอกก
หยิบกระดาษวาดความนัยใส่อักษร
เป็นบทกลอนกล่าวฝากจากจอมขวัญ
ขอลากิจมิตรรักสักเจ็ดวัน
ไปตามฝันอันที่ใฝ่สู่ไพรพง
สะพายเก๋เป้แบ๊คแพ็คขึ้นแบกหลัง
สมใจจังจ่อมจมสมประสงค์
มุ่งสู่ป่าพนาสณฑ์ค้นใจจง
สองเท้าตรงไต่เขาเดินเข้าไพร
ลัดเดินป่าพาสู่ทีลอซูซึ้ง
ด้วยคิดถึงตรึงในอกน้ำตกใส
ทีลอซู ซู่สาดราดหัวใจ
ชำระให้ใจผ่องใสไร้ราคิน
จับความขื่นยื่นโยนขว้างข้างน้ำตก
ความขมพกพาทิ้งบ้างข้างโขดหิน
ความทุกข์เศร้าเคล้าโศกให้โบกบิน
เยี่ยมยลยินผินเพียงเสียงสั่งใจ
ลาแล้วหนาลาไปเที่ยวไพรก่อน
จะขออ้อนย้อนกลับมาอย่าสงสัย
หลงไพรพฤกษ์ลึกล้ำฉ่ำชื่นใจ
น้ำตกใสในพนาใจข้าปอง
********
@ยื่นจดหมายลากิจกับน้องพี่สัก 5-6 วันนะคะ..
24 กันยายน 2547 20:59 น.
กอกก
สองมือเคยกุมมั่น
ร่วมฝ่าฟันสู่ฝันใฝ่
สองจิตเคยผูกใจ
เป็นสองคนคำสองคำ
สองตาเคยสบตรึง
ความซาบซึ้งแสนดื่มด่ำ
สองเราเคยสุขล้ำ
กันและกันเท่านั้นพอ
สองคำจากหนึ่งคน
ป่นใยฝันอันทักทอ
หนึ่งคนทนทดท้อ
เพียงลำพังร่ำรำพัน
ต่างจิตไม่เข้าใจ
จึงห่างไกลห่างเหินกัน
ว้าวุ่นกับคืนวัน
คำสองคำเอ่ยคำลา
หนึ่งคนกับหนึ่งคน
บนเศษฝันเปื้อนน้ำตา
หนึ่งคนคงค้างคา
กับสองคำทุกค่ำคืน
**********
**ขอโทษคุณครู..ที่วรรคสี่ของทุกบทไม่มีสัมผัสรับนะคะ
อาจเพราะอยากตามใจตัวเองสักวันค่ะ...ขอน้อมรับผิดนะคะ**
22 กันยายน 2547 00:59 น.
กอกก
มาถึงนี่ที่ร่มรื่นชื่นชุ่มจิต
มากมิ่งมิตรมวลผองน้องพี่ขวัญ
บ้านเรือนไทยใหญ่รื่นชื่นชีวัน
จนผูกพันขันแน่นถึงแก่นใจ
กอ กก มา หาวันนี้มีของฝาก
ของหลายหลากจากระยองผ่องสดใส
ทั้งคาวหวานผ่านลิ้นกลิ่นจรุงใจ
ผลไม้มามากมายหลายหลากมี
หมูชะมวงหวงหน่อยอร่อยลิ้น
กว่าได้กินสิ้นเวลาพากันหนี
หนึ่งคนเฝ้าเตาเคี่ยวเคี้ยวเปื่อยดี
หนึ่งทิวาราตรีที่ผ่านไป
ปลาหมึกบดรสเด็ดไม่เผ็ดลิ้น
ได้ยลยินกินหมึกหยองมีหมองไหม
ทุเรียนทอดสอดอร่อยค่อยเคี้ยวไป
กุ้งแห้งใหญ่ใส่ได้ในทุกยำ
ปูทะเลเหล่ปูม้าหามาให้
กุ้ง กั้งใหญ่ให้โหยหาดูน่าขำ
ปลาอินทรีนี้แดดเดียวเคี้ยวเต็มคำ
ปลาหมึกยำล้ำรสสดเหลือใจ
ผลไม้ใหม่สดมาหมดสวน
หวานฉ่ำถ้วนล้วนคุณค่าน่าสนไหม
จากระยองของเยี่ยมย่องผ่องอำไพ
มอบด้วยใจให้ทุกท่าน..บ้านไทยโพม..
*********
ขอฝากระยองไว้ในอ้อมอกอ้อมใจอีกสักครานะคะ
19 กันยายน 2547 21:25 น.
กอกก
วันนี้มาพาเที่ยวเกี่ยวสาระ
ชวนพบปะละล่องท่องเที่ยวสวน
หลายหลากมากผลไม้ใคร่ชี้ชวน
เยี่ยมทั้งมวลล้วนสดรสชาดดี
สวมใจสิงห์ดิ่งเป็นเช่นมัคคุเทศก์
นักท่องเที่ยวเทศและไทยไม่หน่ายหนี
ยิ้มละไมให้ระรื่นยื่นไมตรี
สวนแห่งนี้ สุภัทราแลนด์แดนบันดาล
ชวนชิมเงาะเหมาะเหมือนลิ้นเคยคุ้น
ดูขนุน องุ่นงาม มะขามหวาน
มังคุดอยู่คู่กล้วย ด้วยเรื่องงาน
กันแดดผลาญรานมังคุดกุดไม่ดี
มะม่วงงามยามห้อยย้อยใบปรก
มหาชนกโดดเด่นเล่นหลากสี
สุดเลิศล้ำนำปั่นสดรสแสนดี
ดูอีกทีนี่ใช่แล้ว แก้วมังกร
นั่งรถไฟไปเรื่อยเอื่อยเอื่อยวิ่ง
มาจอดนิ่งดิ่งดูสละ คละเกสร
เขี่ยตัวผู้สู่ตัวเมียมีขั้นตอน
เป็นบทย้อนสอนสั่งดั่งทุเรียน
มะพร้าวอ่อนซ่อนหวานปานน้ำทิพย์
คราได้จิบลิบลิบลาคราปวดเศียร
ชมพู่มากหลากหลายพันธ์นั้นออกเวียน
แก้โรคเอียนเหียนคลื่นไส้ได้เหมือนกัน
เหนื่อยแล้วนะจะพักก่อนนอนใต้ต้น
ให้เยี่ยมยลลือเลื่องมะเฟืองหวาน
พันธ์มาเลย์เท่ห์ผลแผ่แลละลาน
ปานน้ำตาลหวานลำไยให้ตื้นตัน
อีกมากมายหลายหลากพากย์ไม่จบ
มีสมทบพบเพิ่มเติมด้วยฝัน
เที่ยวเชิงเกษตรเขตร่มรื่นชื่นชีวัน
เป็นของขวัญวันพักผ่อน..ก่อนสิ้นแรง
*****************
**วันนี้มาชวนชมสวนผลไม้นะคะ**
( พักเรื่องหัวใจสักวัน)
17 กันยายน 2547 22:55 น.
กอกก
สาสน์ฉบับหนึ่ง
ถึงคนซึ่งอยู่ไกลใจคิดถึง
ณ ราตรีที่สนิทมิเอ็ดอึง
สื่อส่งซึ้งถึงคนไกลในต่างแดน
ขอโทษนะ เพิ่งจะได้เริ่มเขียนขีด
ดั่งคมมีดกรีดเลือดจากท้องแขน
หยาดน้ำหมึกนึกเทียมเลือดหยดมาแทน
ลำเค็ญแสนบอกแทนเนื้อความใน
สามวันผ่านกับสำนึกที่ตรึกคิด
เจ็ดวันพิศจิตสับสนทนหวั่นไหว
ลำบากมากยากจักตอบถ้อยคนไกล
ปัญหาให้ไว้คิดหลายวันมา
ขอบคุณน้ำใจใสที่หยิบยื่น
ตระหนกตื่นฝืนขำ..คำผวา
มาทวงรักให้ประจักษ์ถ้อยสัญญา
ขอวิวาห์ฟ้าแลบ..โอ๊ย แสบทรวง
สี่ปีที่ผ่านมาพาครวญคร่ำ
ฉันรำพันนั้นด้วยใจที่ห่วงหวง
มาวันนี้ที่ใจฉันนั้นแสนกลวง
จะเหลือทรวงบ่วงรักไหนไปให้เธอ
ใยสวาทขาดแน่ในวันนี้
ตัดฤดีด้วยจิตมั่นไม่หวั่นเผลอ
ไร้ทางรักระหว่างฉันและเธอ
เพียงละเมอเพ้อในฝันนั้นเกินพอ
****************
หน้าส่วนตัว
2830
