17 กุมภาพันธ์ 2549 22:13 น.
กัญจน
สุดอาลัยเธอจากไปไม่กลับ.....
ลาแล้วลาลับไม่กลับ....หา...
ทิ้งฉัน..ทิ้งทุกคน...โดยไม่ลา..
เรียกหาเธอเท่าไม่เจอ....
ไม่เป็นไรถึงเธอจะอยู่ไหน...
จะคิดถึงเธอเรื่อยไปไม่ห่างหาย....
แม้ไร้ลมหายใจ....ไร้กาย...
แต่ภาพเธอจะยังอยู่ในหัวใจ..ในความทรงจำ...
***********เพื่อนเอย***********
2 กุมภาพันธ์ 2549 22:45 น.
กัญจน
รักเธอเสมอ...ไม่เคยเปลี่ยน..
ใจวนเวียนอยู่กับเธอไม่ห่างหาย
แม้อยู่ไกล..แสนไกล..กายห่างกาย
แต่หัวใจ...ใช่ไกล...อยู่ไกล้เธอ..
2 กุมภาพันธ์ 2549 20:19 น.
กัญจน
ฉันไม่ได้กลัวที่จะมีรัก...
แต่ฉันไม่ประมาทกับความรักถ้าจะมี..
ฉันอยากให้ความรักถูกหล่อเลี้ยงด้วยความรู้สึกดีๆ...
ไม่ใช่ความร้สึกดีๆถูกริดรอน..ด้วยความรัก...
(รักให้เป็น...ดีกว่าตายทั้งเป็นด้วยรัก..)
1 กุมภาพันธ์ 2549 23:43 น.
กัญจน
.....คิดถึงคนที่เขาไม่คิดถึง...
มันเจ็บปวด..ยิ่งกว่าความเหงา...
รู้ว่าเขาไม่รักยังสบายใจกว่า...ไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไร
อยู่กับความแน่นอนถึงแม้ไม่สมหวัง.....
...แต่อย่างน้อยเราก็รู้ว่าควรทำอะไรดี....
...ดีกว่าการรอคอยที่ไม่รู้จุดจบ....
1 กุมภาพันธ์ 2549 23:33 น.
กัญจน
ในบางเวลา....ที่เหงา....
แค่เงาของใครคนหนึ่ง....
...ปรากฏอยู่ให้ได้คิดถึง.....
....ก็คงช่วยให้เหงาเบาบาง...
.....อยู่กับความคิดถึง...ยังดีกว่าอยู่แบบเหงาๆ..
.....ที่ไม่มีใครให้คิดถึงเลย.....
หน้าส่วนตัว
1207
