29 กรกฎาคม 2550 08:14 น.
กัญจน
น้ำตาบรรพชนไทยไหลนองพื้น
เสียงสะอื้นร่ำให้...ใจแทบสลาย
อุตส่าห์สละชีพ...พลีถวายกาย
เพื่อรักษาผืนแผ่นดินนี้ไว้...ให้ไทยยัง
ความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากร
ไทยเป็นหนึ่งได้ไม่รองใคร....
ความสามารถ..งานฝีมือ..ความคิด..ก้าวไกล
ไทยได้อวดฝีมือทั่วโลกรับรู้..ล้วนชื่นชม
มาวันนี้...ผืนแผ่นดินนี้..สุดชอกช้ำ...
เพราะผู้นำปลุกปั่น...จนหวั่นไหว...
เพียงยังผลประโยชน์ไว้เพื่อใคร...ใช่เพื่อไทย...
ปลุกกระตุ้นก่อม็อบวุ่นวายในบ้านเมือง
หยุดคิด!!หยุดทำลายชาติ...
ไทยจะวินาศ!จะสิ้นชาติ!ไม่ใช่ศัตรูประเทศไหน
หากแต่เป็นน้ำมือคนไทย...ที่ไม่รักประเทศไทย
หยุดยกอ้างเหตุผลมากมายเพื่อก่อการ
ยึดพระราชดำรัสเป็นที่ตั้ง...
เพื่อผลประโยชน์ยังคงไว้เพื่อไทยอยู่
หยุดยึดติดที่ตัวตนคนของกู!!..
มีสติ..มีปัญญารับรู้..ในสิ่งที่จะทำ!!
28 กรกฎาคม 2550 11:28 น.
กัญจน
ขอบคุณเธอ...คนดี..
ที่ทำให้วันนี้ไม่ใช่วันที่เหงา..
จากใจที่เคยโล่งๆ...
..มีเธอปรากฏขึ้นเป็นเงา..
คอยตามติดใจ..ให้เฝ้าคิดถึง..ตลอดวัน
..ก็ไม่รู้หรอกจะมีวันแบบนี้ตลอดไปมั้ย..
รู้แต่วันนี้ใจ..มีเธอที่คิดถึง..
จะตลอดไป...หรือแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง..
ก็ขึ้นอยู่กับเธอ..จะเติมความคิดถึง..
....ให้ใจคิดถึงได้...แค่ไหนกัน....
7 กรกฎาคม 2550 20:12 น.
กัญจน
เสียงเคาะประตูก๊อก..ก๊อก
กังวาลทะลุห้องของหัวใจ
จะเปิดแง้ม..แซมเอารัก..ไว้ข้างใน
หรือจะปิดเอาไว้..แค่แอบมองเหมือนเคย...
อดทนหน่อยนะคนเคาะประตู..
ขอมองดูให้แน่ใจ...
อาจไม่นานถ้าหากคุณจริงใจ
ประตูใจบานนี้จะเปิดรับ
ขอพิสูจน์บางอย่างให้แน่ใจ
ว่าคุณเป็นใครคนที่ควรทำความรู้จัก
ไม่อยากเสียน้ำตา..กับวันเวลา..หากเปิดรับ
ขอแค่มั่นใจ..จะเปิดแล้วปิดขังไว้ในใจ
..ไม่เปิดแง้มให้ไปไหนอีกเลย...จริงๆ..
หน้าส่วนตัว
5522
