ขอโทษที่ให้ได้เพียงความสงสาร

กีตาร์สายหนึ่ง

ผมรู้ว่ามันผิดมากที่ทำอย่างนี้ แต่ว่าเราจะทำยังงัยได้..ถ้าจะโทษก็คงโทษตัวเองที่ปล่อยให้เวลามันผ่านมาจนถึงทุกวันนี้  รู้ว่าตัวเองเจ็บ ทรมาน
แต่ต้องทำมันต่อไป เธอดีมาก ดีทุกอย่าง แล้วจะทำอย่างไรดี ความสงสารกับความรักมันแตกต่างกัน ถ้าเราสามารถเก็บความรู้สึกไว้ได้ มันก็ดี
ทั้งที่ตัวเองต้องทนกับความรู้สึกของตัวเอง........เราทำเหมือนว่ารักตั้งแต่แรก ให้ความหวัง ความฝันกับเขากับเธอไป จนผ่านมาเนิ่นนาน มันสาย
เกินไปที่จะบอกความจริงกับเธอ เธอน่ารัก อ่อนหวาน หวั่นไหวง่าย เหตุผลหลายอย่างที่ทำให้ไม่กล้าจะทอดทิ้งเธอ ผมยอมเจ็บ ทรมานอยู่อย่างนี้
ดีกว่าที่จะไปทำลายคน ๆ หนึ่ง และความดีที่เธอมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้.....อยากบอกเธอเหลือเกินว่าผม สงสารเธอ มันไม่ใช่รัก สงสารเพราะว่าถ้า
ผมไปเธอจะอยู่ไม่ได้แน่นอน เธออ่อนไหวกับโลกใบนี้เกินไป เวลาหลายปีที่อยู่ด้วยกันเธอมีความสุขที่มีคนคอยดูแล ห่วงใย ใส่ใจและปกป้อง...... 
  เธอมั่นในรักของเธอ แต่ยิ่งเธอรักผมมากเท่าได ผมยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น.......คงมีไม่กี่คนหรอกที่จะสามารถรับรู้ความรู้สึกนี้ได้ ผู้ชายคนหนึ่งต้อง
ทนอยู่กับความสงสารของตัวเอง ทั้งที่สามารถที่จะสลัดมันทิ้งได้........แต่มันไม่ใช่ผม......แม้ว่าจะเป็นอย่างไร ผมก็ขออยู่คู่กับเธออย่างนี้ไปตลอด
ผมทิ้งเธอไม่ลง....ผมยอมที่จะเก็บความรู้สึกอย่างนื้ไว้ จะไม่แสดงให้เธอได้เห็นว่า คนที่ให้ความอบอุ่นกับเธอนั้น แท้จริงเป็นคนอย่างไร


           ฉันรู้ซึ้งถึงความดีที่เธอให้
           
           ความจริงใจความไว้ใจให้กับฉัน
          
           เธอจะรู้ก็เพียงรักความผูกพันธ์

           ที่ตัวฉันนั้นได้มอบให้กับเธอ

           หากเธอรู้ความเป็นจริงที่เป็นฉัน

           เธอนั้นคงจะยอมรับมันไม่ได้

           เจ็บจริงๆ ทรมานในดวงใจ

           ฉันไม่อยากจะทำลายชีวิตเธอ

           อยากขอโทษที่ให้เพียงความสงสาร

           อยากให้รู้ทรมานสักเพียงใหน

           จะคอยเฝ้าคอยห่วงดูแลใจ

           แม้ว่านานสักเพียงใดฉันยอมทน

...... อย่างที่เขาว่า " เรื่องในใจหากไม่พูดออกไป ก็ใครจะรู้ในความจริง " แต่ความจริงนี้เธอจะไม่มีวันได้รับเป็นอันขาด...ฉันขอสาบาน