8 สิงหาคม 2549 13:07 น.
กุมภ์
แว่วยินเสียงสำเนียงเลเห่เกลียวคลื่น
สะดุ้งตื่นเสียงคลื่นสาดที่หาดฝัน
เปียกปอนใจใครคนไกลในบางวัน
ละอองฝันพลันขุ่นมัวสลัวใจ.....................
คลื่นลมเลเห่น้ำตาพาใจเศร้า
ยังคอยเฝ้าเศร้าบนหาดไม่หวาดไหว
ผ่านลมเหนือที่พอเหลือเผื่อคนไกล
หวังเพียงให้ลมหยุดเขเห่น้ำตา................
ลมเหนือภูสู่ทะเลยังเห่กล่อม
ละมุนม่อมอบอุ่นใสใจรักษา
คืนฝนเศร้าหากเหงาใจในมายา
เพียงหลับตา"ฉัน"จะมาในทันที...............
จินตนาการในรักสัมผัสได้
ขอเพียงใจยังฝันไปไม่หน่ายหนี
อย่าสืบค้นหยุดร้อนรนนะคนดี
ทุกราตรียังมี"นัด"กับคนไกล..................
5 สิงหาคม 2549 00:02 น.
กุมภ์
เสียงจากภูกู่สำเนียงเพียงพลิ้วแผ่ว
วิเวกแว่วรำพันหวานตามประสา
สู่แดนไพรใครหนึ่งคนดั้นด้นมา
เที่ยวตามหาสืบถามใจใครบางคน..............
คนในใจของคนไกลสุดปลายฟ้า
พงพนาโอบรับไว้ในป่าฝน
เดินลำพังตามหาฝันในใจตน
เพียงหนึ่งคนที่รับรู้...อยู่ภูไกล....................
ไกลแสนไกลจรดฟ้าไหนใจหมายมั่น
ที่แห่งนั้นไปหาฝันด้วยกันไหม??
ภูผาหลักพอเหลือที่ให้พักใจ
เธอกล้าไหมละทะเล...มาเห่ภู.....................
หาเถิดหาหากเวลายังพอเหลือ
ลมรักเอื้อลอยลมพลิ้วปลิวมาสู่
จากฝั่งเลเห่ลมใจไปสู่ภู
อยากจะรู้คู่ผาภู.....อยู่หนได??.................
2 สิงหาคม 2549 22:36 น.
กุมภ์
กี่สิบฝนกี่สิบปีกี่สิบหนาว
หลากเรื่องราวคราวสี่สิบไม่คิดฝัน
คนหนุ่มสาวราวยี่สิบเขาคิดกัน
ยกให้ฉันเป็น"รุ่นใหญ่" ใจดี๊ดี
สี่สิบปีชีวิตนี้เพิ่งจะเริ่ม
ใจดวงเดิมหากฝันหนักรักศักดิ์ศรี
เคยใจร้อนกลับผ่อนถอยถ้อยวาที
รักชีวีรักคนที่อยู่รอบตัว
สี่สิบปีความคิดดีมีความคิด
แยกถูกผิดพินิจได้ไม่เจ็บหัว
แจกไมตรีมีรักให้ต่อครอบครัว
แต่แสนกลัวเรื่องความเหงาเคล้าน้ำตา
สี่สิบปีมากไมตรีชีวีมั่น
เหมือนครบครันทุกสิ่งงามตามปรารถนา
แต่แปลกจริงยิ่งแก่ยิ่งเหงาอุรา
ล่วงเวลามาสู่วันวัยเลี่ยมทอง
สี่สิบปีดั่งวารีไม่ไหลย้อน
แอบสะท้อนบางเวลาคราหม่นหมอง
ใช่แข็งแกร่งทุกเวลาอย่าทดลอง
หากมัวหมองเพราะความซนคงช้ำใน
สี่สิบปีเวลามีเหลือไม่มาก
ความแก่พรากความเยาว์วัยไปไว้ไหน?
สี่สิบปีคือความแก่ของเยาว์วัย
ห้าสิบในวันหน้า"หนุ่ม" ชื่นชุ่มเอย
หน้าส่วนตัว
837
