7 ธันวาคม 2553 09:02 น.
กู้ภัย
ทรมาน(เพราะกาลเปลี่ยน)
เจ็บปวดแสบแทบวายชีวาสิ้น
เมื่อได้ยินเธอเอ่ยว่าอย่ามาใกล้
ต้องออกห่างถอยหนีรี่ออกไกล
เหตุไฉนแปรเปลี่ยนเลื่อนวาจา
ทุกๆครั้งที่เคียงชิดสนิทแนบ
ได้อิงแอบแทบกายหายผวา
เอ...นี่คงเป็นเพราะเล่ห์ร้อยมายา
เจ็บนักหนาร้อนรนทุรนทุราย
เธอเปรียบเหมือนแม่มดคอยทดสอบ
หากคำตอบผิดพลาดขาดสลาย
เราหลงเล่ห์มายารักปักใจกาย
ใจพี่ชายพลั้งตกหลุมนอนกลุ้มใจ
แต่เดี๋ยวเดียวจากหลังมือกลายเป็นหน้า
เปลี่ยนวาจามาบอกรักชักสงสัย
จับมือขวาหอมแก้มซ้ายเธอทันใด
เอ๊ะ....ยังไงเป็นเช่นนี้ นี่ชอบกล
พอว่าจบครบเวลานาฬิกาปลุก
ต้องรีบลุกตื่นลืมตาน่าใจฉงน
เพียงฝันไปเท่านั้นเหมือนต้องมนต์
ฝันของคนกู้ภัย....ให้อ่านเอย.....
ไม่รู้จะเขียนกลอนอะไรครับ ช่วงนี้สมองทึบ สาเหตุก็เพราะคิดภึงใครบางคน...จนเก็บเอาไปฝันไม่เป็นเรื่องไม่เป็นราว5555
ไม่ต้องการสิ่งใดไปกว่านี้
ขอสิทธิ์มีเพียงห่วงใยในตัวเขา
เพราะรู้ดีเธอไม่ใช่คู่ของเรา
ขอสิทธิ์เฝ้าแค่คิดถึงซึ้งเกินพอ
23 กันยายน 2553 08:16 น.
กู้ภัย
ดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ 
ความห่างไม่ใช่ปัญหา
ฉันรักเทอเสมอเหมือนไม่เคลื่อนคล้อย
บอกบ่อยๆและทุกวันมั่นเสมอ
จนวันนี้เวลานี้ยังรักเทอ
เบื่อไหมเอ่อ...เพ้อพร่ำย้ำรำพัน
สองปีกว่ามาแล้วไม่แคล้วห่าง
รักแต่นางนงค์เดียวเกี่ยวใจฝัน
รักต่อไปตราบชั่วคืนและวัน
จนกว่าฉันจะสิ้นลมล้มลงนอน......
ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน หัวใจฉันยังเหมือนเดิม
(ไม่เปลี่ยนแปลง)
19 กันยายน 2553 09:10 น.
กู้ภัย
เมื่อน้ำนองหน้าช้ำน้ำตาร่วง
เจ็บในทรวงหดหู่ดูหน่ายแหนง
แสนเบื่อหน่ายนักหนาพาระแวง
เหมือนหยุดแสงอาทิตย์จิตเสื่อมโทรม
นี่คือเสียงบอกและบ่นของคนทุกข์
เป็นเสียงปลุกให้พวกเราว่าเขาล้ม
ต้องเร่งรีบไปช่วยเหลือเอื้อชะโลม
เป็นเหมือนโคมส่องสว่างกลางภัยกาล
คนกู้ภัยใจดีรี่ไปช่วย
คอยอำนวยด้วยกันฉันท์สมาน
บำบัดทุกข์บำรุงสุขมาช้านาน
เป็นตำนานอุทกภัยให้บรรเทา
ขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ ช่วงนี้ช่วงน้ำท่วม งานเยอะ ไม่มีเวลา แต่งกลอน
ความคิดหรือสมองก็ไม่ค่อยแล่น แต่งกลอนก็ไม่เอาไหน
ทนอ่านกันนิดนึงนะครับ
ทั้งตัดไม้ สูบน้ำ สารพัด เหนื่อยมากครับ
ไว้ว่างๆจะมาลงกลอนให้ดีดีกว่านี้นะครับ คิดถึงเพื่อนๆนักกวีทุกๆท่านนะครับ
21 กรกฎาคม 2553 10:23 น.
กู้ภัย
ยังไงก็รัก
แม้ผ่านชายหลายรักถูกหักทิ้ง
ยังแอบอิงข้างเธอเสมอเหมือน
ดาวดวงน้อยยังไม่ห่างร้างจากเดือน
ฉันก็จะไม่เคลื่อนเลื่อนไกลเธอ
ทางชีวิตเดินผิดไปให้เธอเจ็บ
ถูกกรงเล็บขีดข่วนกวนเสมอ
จะเป็นยาทาใจสำหรับเธอ
ไม่ให้เจอสิ่งหยาบช้าน่าอับอาย
เพียงแค่ขอความรักเธอซักนิด
ได้เคียงชิดแนบข้างไม่จางหาย
ท้ายชีวิตคิดหวังไว้ยามบั้นปลาย
ทั้งใจกายหายหมองเศร้าร้าวดวง........
20 กรกฎาคม 2553 23:40 น.
กู้ภัย
คนไม่มีดาวเพลิน พรหมแดน สมส่วน (พรหมสว่าง)
บ้านพี่กินแต่ปลาเจ่าปลาร้า
ส่วนบ้านน้องยานั้นกินแต่ปลาดุกอุย
หลังคาบ้านพี่มุงด้วยหญ้าปุกปุย
แพ้บ้านน้องนางหลุดลุ่ย เพราะมุงด้วยสังกะสี
บ้านพี่มีแต่แสงแดดแรงร้อน
ส่วนบ้านงามงอนนั้นมีพัดลมอย่างดี
พี่นอนแคร่รู้สึกจะแย่เต็มที
ไม่นุ่มเหมือนเตียงสำลี ที่อยู่ในห้องนอนเลยนาง
อนาคตของเจ้าก็คือคุณนาย
ส่วนตัวพี่อย่างดีก็เพียงคนรับจ้าง
หน้าหนาวสาวอุ่นเพราะหนุ่มมีทุนคอยกั้นกาง
ส่วนพี่ต้องนอนในซุ้มฟาง ไร้คนเคียงข้างต้องทนซบเซา
ใจพี่ก็รักเจ้าอยู่เต็มล้น
แต่ความยากจนซิคงจะทำให้อับเฉา
บนบ่าพี่นี้มันก็ไม่มีดาว
แขนของพี่ว่างเปล่าไม่มีบั้งน้องนางคงเมิน
หน้าส่วนตัว
1288
