13 มกราคม 2553 15:44 น.
กู้ภัย
ความเหินห่าง ทางแห่งการจากลา
ทุกๆครั้งเคยสั่งใจตนไว้
ว่าวันไหนเงียบหายอย่าได้เหงา
กิจธุระรีบเร่งนักจึงมัวเมา
เราอย่าเหงาวังเวงให้เกรงใจ
วันสองวันพลันผ่านกาลหมุนเปลี่ยน
เลยเป็นเดือนมาแล้วหนาน่าสงสัย
งานที่บอกเอาไว้ยังเข้าใจ
ถึงยังไงคงจะมีที่พบกัน
จากเดือนเยือนผ่านนานจริงหนอ
เรายังรอเขาเสมอเธอพบฉัน
เดือนที่สามเข้ามาแล้วแคล้วคลาดกัน
งานสำคัญเธอบอกไว้ให้ไปตรอง
แต่เอ๊ะนั่นพลันเห็นเป็นต้องหลีก
รูปใครฉีกแยกจากกันหั่นเป็นสอง
ในจดหมายลายชื่อฉันสายตามอง
ต้องหม่นหมองนองน้ำตาบ้าคนเดียว
ใช่สินะเธอเตือนแล้วแน่วแน่จิต
อย่าได้คิดไปข้างเดียวเปลี่ยวดุจเหว
เธอบอกแล้วว่าเธอคือคนเลว
อย่ามีเอี่ยวเกี่ยวหัวใจไว้ให้นาง
เธอคบชายนับพันฉันยังคิด
ท้ายชีวิตคงจะหยุดฉุดจากร่าง
นางโมราห์กากีจะปล่อยวาง
ที่แท้จางตอนล้าแรงแห่งกลกาม
13 มกราคม 2553 14:46 น.
กู้ภัย
ชื่อนั้นสำคัญไฉน
อยากถาม นามเรา นามท่าน
วานช่วย ตอบหน่อย ได้ไหม
ชื่อนั้น สำคัญ อย่างไร
ทำไม จึงต้อง กังวล
หาว่า ไม่ถูก โฉลก
ขี้โรค อ่อนแอ สับสน
รู้สึก แปลกๆ ชอบกล
ชื่อคน จึงต้อง เปลี่ยนแปลง
เปลี่ยนแล้ว เปลี่ยนเล่า เท่าไหร่
เปลี่ยนไป กี่ครั้ง แสแสร้ง
ความจริง เท่านั้น แสดง
เติมแต่ง แห่งกรรม ทำตัว
จริงแล้ว หากอยู่ ที่จิต
ควรคิด ทำดี ใสหัว
ชื่อเรา สมมุติ อย่ากลัว
เมามัว แต่ขลาด พลาดไป
ดีชั่ว ตรองดู ที่จิต
ถูกผิด คิดดู ขุ่นใส
อย่าทำ แต่สิ่ง ถูกใจ
ถูกต้อง ถูกใจ คู่กัน
นามเรา เพียงแค่ ลมปาก
ขอฝาก ไว้คิด สร้างสรรค์
ดีชั่ว เท่านั้น ทำกัน
สวรรค์ นรก ตกลง
12 มกราคม 2553 08:40 น.
กู้ภัย
พลิ้วลำนำเพลงรักหวานข้ามผ่านฟ้า
ขับเสภารัตติกาลบรรสานฝัน
ดั่งคีตาภพช่วงจากจวงจันทร์
กล่อมดวงขวัญแนบสนิททุกนิทรา
หลับตาเถิดคนดีนะที่รัก
จักทอถักเรียงร้อยสร้อยบุปผา
มาเคียงข้างบรรจถรณ์ยามอ่อนล้า
ล้อมวิญญาณ์อย่าหวั่นจงฝันดี
ณ คืนนี้จักถนอมกล่อมเคียงร่าง
จนรุ่งสางทิวาวารผ่านดิถี
ทุกทุกคำที่ร้อยสร้อยวจี
จากใจที่ประจักษ์รักทั้งปวง
เจ้าเดือนดาวพราวฟ้าราตรีนี้
ฤาจักที่ทอแสงมาแต่งสรวง
ขอเพียงนวลปลายหาวจากดาวดวง
มาแต้มทรวงหวามไหวในพี่ยา
อันความรักฉ่ำหวานปานหยาดผึ้ง
งดงามตรึงหนึ่งทรวงให้ห่วงหา
ส่งใจไปพร่ำพลอดตลอดเวลา
น้อมกายาเคียงร่างมิสร่างรอย
หอมประทิ่นกลิ่นดอกแก้วยังหอมกรุ่น
หวานละมุนละไมในทุกถ้อย
ขลุ่ยเพียงออพลิ้วเพรียกขานผ่านฝนปรอย
ร่วมเพลงร้อยประทับขวัญม่านราตรี
28 ธันวาคม 2552 10:47 น.
กู้ภัย
....ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่
ขออวยชัยทุกๆท่านจงสุขขี
ให้ประสพพบแต่สิ่งดีดี
และจงมีชีวีที่ยืนนาน
...ให้เบิกบานฤทัยไม่มีทุกข์
มีแต่สุขทุกคืนวันนั้นฉ่ำหวาน
สุขภาพพลานามัยให้สราญ
ให้เบิกบานสมหมายตามใจปอง
...จึงขอมอบของขวัญวันปีใหม่
แด่คนไทยบ้านกลอนได้สนอง
ขอทุกอย่างที่ท่านได้หมายปอง
ด้วยไมตรีผองไทยร่วมใจกัน
...ให้ทุกที่ ทุกถิ่นแผ่นดินเกิด
ได้พริ้งเพริศงดงามอย่างสร้างสรรค์
โชคมากมีทวีทรัพย์นับอนันต์
ที่เฉิดฉันด้วยยศลาภกราบอัญเชิญ
...เทวดานางฟ้าจงมาโปรด
พรประเสริฐงดงามนามสรรเสริญ
แด่ทุกท่านทั้งหลายชายหญิงเทอญ
ให้เจริญก้าวหน้าค้าขายรวย
...ขอให้เฮงขอให้ดีศรีบังเกิด
พรประเสริฐถ้วนหน้าพาถูกหวย
รางวัลที่สองทุกๆท่านสานอำนวย
รางวัลที่หนึ่งผมขอรวยช่วยใช้เอง...
ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่นี้ ขอให้เพื่อนบ้านกลอนทุกๆท่าน
จงมีแต่ความสุข สดชื่น สมหวัง ไม่เจ็บ ใจน ตลอดปี ตลอดไป ได้รางวัลที่สองกันทุกๆคนนะครับ ส่วนรางวัลที่ หนึ่ง ผมขอก็แล้วกัน เพราะ มีรางวัลเดียว ไม่พอแบ่งกันนะ555555
8 ธันวาคม 2552 10:12 น.
กู้ภัย
ค่าวบ่าวใจ๋ไปหาสาว
มะลิกันทัง ปุ๊ปังกาบล้อม มาหอมทั่วห้อง บุรีรัฐฐา
ในโขงพารา จังหวัดแก้วกว้าง
ปิ่ขอไหลตั๋ว เข้าปิงร่วมข้าง กับยอดคนงาม ฮ่างน้อย
ขอปลูกสลิด ไว้ติดต่อร้อย เอาหวันกอดเกี้ยวลำคอ
มาหอมกลิ่นรส แม่คำสมอ อกปุ๊ดโทนอ หัวใจ๋แห่งข้า
ตั้งหันญิงเรา แม่เปากาบอ้า หัวอกจายดา เกือบยุบ
ปิ้ซัดต๋าหัน ขนคิงปอลุก ปิ้เมาเปี่ยงเง้อ คนงาม
ฮักตั๋ว ฮักแต๊ เปียดเปียงข้าวหลาม เข้าสูนสานอูนอาน กะทิน้ำอ้อย
ใจ๋ปิ้ได้ติด บ่บิดขว้างจ้อย จักก่อยจมเจย ก่าบย้ำ
ติดหนักติดหนำ เหมือนผำติดน้ำ ติดเหมือนดั่งแก้ว ติดคำ
หัวใจ๋ปิ้ไท้ จายได้ติดขำ ติดใจ๋ตึงวัน เหมือนฟืมติดฝ้าย
ตั้งปิ้หันตั๋ว แม่ไหมซอนด้าย บ่โจ๋งจังนาย ง่ายนัก
ขอปลูกสลิด ติดต้นสะลัก แก๋มดอกแก้ว ปูเลย
ติดใจ๋ตั๋วน้อง กาบซ้อนเกี๋ยงเหมย เหมือนนกป้อเฮย ติดเฟยไม้แห้ง
ติดใจ๋ตึงวัน เหมือนหน้าติดแป้ง ใคร่ผ่อกอยแยง ค่ำเจ๊า
กันตั๋วออนญิง ฟู่แต๊เอาเต๊า บ่ป๋งปล่อยหื้อ จายใด
ใจ๋ปิ้ติดน้อง เหมือนข้าวติดไห ใคร่ต๋ายเป๋นไฮ ไปติดไต่แก้ม
ปิ้มีอักษร สุนทรบอกแจ้ง ถึงสายลอมแปง ที่ฮัก
ปิ้ขอไหลตั๋ว เข้าปิงร่วมรัก น้องจักว่าด้วย สันใด
บ่ได้น้องรัก แม่ม้อนต๋าไหล เฒ่าก็แล้วไป จ้างมันเต๊อะเจ้า
ปัดแผ่นดินนอน กิ๋นบอนต๋างข้าว ก็ต๋ามเมืองลือ เล่าไว้
จับใส่หล้างคืน ตั๋วข้าปิ้ไท้ ฝันได้นั่งใกล้ นอนแยง
หลับแถมหนึ่งครั้ง ซ้ำฝันหันแถม ว่าสายตีแปง นอนแยงร่วมผ้า
ฝันครั้งถ้วนสาม ว่าตั๋วน้องหล้า เปื่อนจุจายมา เป่าว้าง
ลวดเลยแจ้งเสีย ฝันหันสามครั้ง บ่เป๋นแน่หมั้น สักกำ
ปุดโทเสีย นิมิตหลับฝัน เตียวไปเมื่อวัน เหมือนจักหันเจ้า
น้องมาจุจาย เมาดายโศกเศร้า ทุกวันมา แหละน้อง
ปิ้ผ่อสลิด เหมือนมีคู่ซ้อน สีเหลืองเปิดแห้ง ตวยลม
กำฮักปิ้ไท้ ยังขนไปถม น้องซัดขว้างลง บ่หายเหิดแห้ง
จับใส่หล้างคืน บ่หลับจ๋นแจ้ง ต๋าปอแดงเลือดย้อย.....
ขอจบกล๋อนสาส์น ปิ้หนาน ปิ้น้อย ขอจบเท่าอี้เอวัง ก่อนแลนายเฮย
_________________
หน้าส่วนตัว
1954
