28 ธันวาคม 2553 09:06 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...แค่คืบแค่นั้นแค่ฝันใกล้
อยู่ชิดตัวแต่ใจไกลสุดแสน
อาจจะเหมือนเพื่อนใจไม่ใช่แฟน
คอยหวงแหนห่างห่างทางสายตา...
...คงได้เคียงแค่คืบคืบแค่นั้น
มิอาจผันแปรเปลี่ยนเป็นมากกว่า
ดุจดาวห้อมล้อมเดือนเกลื่อนนภา
แต่จันทราหมายเคียงเพียงอาทิตย์...
...รู้ทั้งรู้เป็นไปได้แค่ฝัน
เพราะว่าฉันเป็นเพียงเพื่อนสนิท
ระยะทางห่างเหินเกินใจชิด
เพราะดวงจิตเจ้าอยู่ยังแดนไกล...
...แค่เพื่อนย้ำเตือนเพื่อนแค่นั้น
ดั่งปิดกั้นด้วยแสงกำแพงใส
คอยบอกตอกย้ำว่าทำใจ
ถึงอย่างไรก็เพียงแค่เพื่อนกัน...
27 ธันวาคม 2553 08:36 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
@ณ ทุ่งร้างกลางป่าพนาสณฑ์
มีสองคนจดจ้องประคองท่า
ไม่ขยับหรือขยิบกระพริบตา
มาดแม้นว่าพลาดเพียงนิดถูกปลิดปลง@
@นามแรกนั้นน่ากลัวชั่วร้ายกาจ
พลองพิฆาตฟ้าคลั่ง'หวัง ต้าหลง'
หมดพสุธาหาใครล้มได้ลง
แม้นไม่ถูกปลิดชีพส่งคงครวญคราง@
@และอีกนามทรามวัยในที่นี้
คาดสิบสี่ไม่เกิน'เฉิน เสี่ยวฉาง'
พกเพลิงแค้นคับอกหมกไม่จาง
หวังสะสางให้สิ้นเสียก่อนตาย@
@"ไอ้มารหวังวันนี้ถึงที่แล้ว
มีวี่แววลาลับดับสลาย
ไม่เอ็งข้าคงซี้ชีวาวาย
แต่สุดท้ายนรกเล็งเอ็งแน่นอน"@
@"ฮ่าฮ่าฮ่าหาได้กลัวเกรงเจ้าไม่
ข้าเป็นใครเจ้ามิเจียมมาเสี้ยมสอน"
"ไอ้มารหวังเจ้าก็เป็นเช่นหมาจร
อย่าได้หอนมาให้ข้าฆ่าเสียที"@
@"หากอยากตายอย่างพ่อเจ้าก็เข้ามา
คนอย่างข้าจะปลิดเจ้าเฝ้าเป็นผี
ให้ตายตกปรกดินสิ้นฤดี
แม้นอยากซี้จะมัวร่ำไปทำไม"@
@แล้ว'เสี่ยวฉาง'พุ่งกระบี่แทงที่อก
ดุจงูฉกยังเป้าหมายเข้าใส่
เจ้ามารร้ายร่ายพลองป้องทันใด
แล้วสวนควับกลับไปในทันที@
@อนงค์นางร่างน้อยลอยละลิ่ว
ถูกตีปลิวเหนือท้องช่องลิ้นปี่
เจ้ามารร้ายไม่ปล่อยปะจังหวะดี
พุ่งเข้าติดตามขยี้หมายตีตาย@
@ทันใดนั้นพลันมีไม้มาปัด
เข้าสกัดพลองเบี่ยงเลี่ยงเป้าหมาย
มัวหันออกนอกทางลืมข้างกาย
หันกลับมานางหายจากสายตา@
@"มันผู้ใดใช้ไม้เหวี่ยงเขวี้ยงมาขวาง
และมาช่วงชิงนางหนีจากข้า
หากได้เจอมันผู้นั้นเพียงหนึ่งครา
จะหั่นฆ่าเป็นชิ้นให้สิ้นลม"@
25 ธันวาคม 2553 15:22 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
@นั่งมองเหม่อเพ้อถึงรำพึงหา
อยากเห็นหน้าอีกครั้งยังได้ไหม
อยากจับจองดองเจ้าเข้าในใจ
อยากอยู่ใกล้เหมือนตอนก่อนจากลา@
@คิดถึงเจ้าเฝ้าเสียใจในความโง่
ตัวออกโตแต่ใจใช่จะกล้า
ไม่ฉลาดขลาดกลัวมัวชักช้า
จนชะตาพลัดพรากจากกันไป@
@ยังจำยิ้มพริ้มพรรณชวนฝันหวาน
แรกพบพานอุราพาหวั่นไหว
ดั่งยิ้มนี้มีมนต์ดลหทัย
เข้าสะกดหมดใจให้แก่เธอ@
@ก่อนแช่ใจในน้ำแข็งแห่งความเหงา
ลมหนาวเป่าหัวใจไว้เสมอ
พอไฟรักถูกพามาพบเจอ
ใจก็เผลอพลั้งจิตคิดอยากลอง@
@ค่อยค่อยเริ่มละลายคลายความเหงา
เมื่อไฟรักรุมเร้าเข้าสนอง
อุ่นทุกคราวหนาวหมดไปใจเริ่มพอง
สุขทุกห้องหัวใจในอุรา@
@เห็นดอกไม้รอบลานบานสะพรั่ง
นกร้องดังระรื่นชื่นหรรษา
ปลาว่ายเล่นเป็นสุขสนุกตา
มองนภาเมฆเด่นเป็นหัวใจ@
@แต่คราวนี้น้องเจ้าจากไปแล้ว
หมดวี่แววมาบรรจบพบกันใหม่
สู่ท้องถิ่นดินแดนสุดแสนไกล
หลงเหลือไว้กรุ่นกรุ่นอุ่นไอรัก@
@ตอนนี้เหงามาเยือนอย่างเพื่อนเก่า
มาคอยเฝ้ารุมใจให้ร้าวหนัก
ในอุราหนาวเหน็บเจ็บยิ่งนัก
อยากจะพักหัวใจไปสักครา@
@เห็นดอกไม้รายล้อมเริ่มเหี่ยวเฉา
นกร้องไปใยเล่าเศร้าหนักหนา
ปลาแหวกว่ายหน่ายแรงแข่งธารา
มองท้องฟ้าครึ้มฝนหม่นหมองใจ@
@คิดคิดแล้วหากฉันนี้มีความกล้า
คงไม่ต้องหมองอุราน้ำตาไหล
คงได้เจ้าเป็นคู่คิดชิดฤทัย
คงมิต้องร้องไห้ให้วันวาน@
25 ธันวาคม 2553 01:26 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
*ตัวเจ้าอยู่คู่ฟ้านภานั่น
อย่าลดชั้นลดตัวให้มัวหมอง
ดินอย่างข้าไม่มีสิทธิ์คิดจับจอง
เคียงคู่ครองแค่คิดมิควรมี*
*แสงสกาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
อย่าลงมาเลยเจ้าจะริบหรี่
เชื่อข้าเถิดนางเอ๋ยเฉลยนี้
ในวจีข้าบอกไม่หลอกลวง*
*คนต่ำต้อยด้อยค่าหามีศักดิ์
ทั้งรูปลักษณ์เหมือนไพร่ในข้าหลวง
ของต้องใช้ใคร่หามาทั้งปวง
ไม่ลุล่วงเพราะฐานะอับจน*
*คิดจะรักรักใครใช่แค่พบ
ถ้าคิดคบรักสนุกคงไม่สน
อันสตรีมีค่ากว่าแค่ยล
ทุกทุกคนมีใจใช่ผักปลา*
*เพราะรู้ตัวตัวข้าว่าไม่พร้อม
จึงไม่ยอมแลใครใคร่คบหา
ท่านสวยเด่นดั่งดาวพราวนภา
เพียงจันทราที่สมจะชมใจ*
*แต่ว่าข้าหาหยุดสุดแค่นี้
จักต้องมีอนาคตที่สดใส
เพียงตอนนี้ที่ฝันนั้นอีกไกล
จึงละเมอเพ้อไปในบทกลอน*
*ไม่อยากให้ใครยากลำบากด้วย
หากแม้นรวยค่อยหามาเคียงหมอน
สาวที่สวยแสนดีดั่งเอมอร
มิขอให้คอยก่อนเดี๋ยวร้อนใจ*
*คนน่ารักพักตร์สวยรวยเสน่ห์
ดูกิ๊บเก๋ก้าวล้ำนำสมัย
มีผู้ชายรายล้อมรอบฤทัย
พร้อมมีให้ทุกสิ่งหญิงต้องการ*
*แล้วทำไมใยเล่าเจ้าต้องสน
คนจนจนเยี่ยงทาสมิอาจหาญ
ทั้งโง่เง่าเขลาตัวหัวโบราณ
ต้องคบนานก่อนจักมารักกัน*
*ถ้าต้องคบคนนึงคิดถึงแต่ง
และไม่แย่งของใครไว้คู่ขวัญ
เมื่อไหร่ล่ะจะมาวิวาห์นั้น
คิดแล้วฉันก็เศร้าเฝ้าน้อยใจ*
*หญิงทั้งหลายล้วนเป็นเช่นนางฟ้า
มีแต่ข้าขลาดเขลาไม่เอาไหน
คุณสมบัติจัดมานับว่าไกล
ที่จะให้นางฟ้ามาคู่กาย*
*มีก็แต่ซื่อตรงไม่ก๊งเหล้า
ไม่มัวเมาสิ่งเสพติดผิดกฎหมาย
ไม่เจ้าชู้คู่เดียวเกี้ยวจนตาย
และเป็นชายไม่มีแม้เงินทอง*
*จึงขอนิดมิตรภาพทราบเท่านี้
ไม่คิดที่โดดเด่นเป็นเจ้าของ
เป็นเพื่อนพี่ดีกว่าว่ามั้ยน้อง
งั้นพี่จองขอเป็นเช่นพี่ชาย*
11 ธันวาคม 2553 23:54 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
@ทุกข์ระทมซมเซาใช้เหล้าดับ
หวังระงับความเหงาเศร้าหม่นหมอง
หมดหนึ่งแก้วแล้วร่ำน้ำตานอง
พอแก้วสองเพ้อหาถึงยาใจ@
@โอ้คู่ครองของเราเขาเป็นอื่น
เคยหวานชื่นกลับกลายหายไปไหน
ร่วมสาบานสานฝากย่านาคไว้
เหตุไฉนลืมคำที่พร่ำมา@
@มีแต่เจ้าเหล้าเอ๋ยไม่เคยหน่าย
ไม่กลับกลายผันแปรแน่หนักหนา
พอได้รินกินเจ้าเมาทุกครา
อยากบอกเจ้าเหล้าจ๋า'ข้ารักเอ็ง'@
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
Lovers
0 คน เลิฟก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
Calendar
หน้าส่วนตัว
993
