18 ตุลาคม 2547 22:14 น.
ขลุ่ยหลิบ
ห้วงสำนึกของใจต่อไปนี้
จะไม่มีเรื่องรักในใจนี้แน่
เริ่มแต่เมื่อใจนั้นเขาผันแปร
ไม่อยากแลใจอื่นให้ขื่นใจ
เพิ่งรู้ว่าน้ำหวานซ่านยาพิษ
ไม่เคยคิดว่าจะช้ำระกำไฉน
รอยยิ้มนั้นเริงรื่นพาชื่นใจ
บัดนี้ใยดูคล้ายเยาะไม่เหมาะควร
กุหลาบแดงดอกนั้นมันอวลอบ
เคยตระลบกลิ่นให้ดวงใจหวน
แต่เดี๋ยวนี้กลิ่นนั้นมันแปรปรวน
ทำให้ส่วนใจน้องต้องระบม
คิดถึงความหลังเก่าแล้วเศร้าจิต
จึงต้องคิดห้ามใจมิให้ขม
ถึงจะอยู่ผู้เดียวอย่างร้างคู่ชม
ดีกว่าตรมเพราะให้รักหักอกเอย
15 ตุลาคม 2547 19:26 น.
ขลุ่ยหลิบ
คิดถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งใจฉันใฝ่ฝันหา
คนที่อยู่ห่างไกลสุดสายตา
คนที่สุดเอื้อมคว้ามาแนบครอง
ใจหนอใจไยพะวงหลงพร่ำเพ้อ
แต่เพียงเธอให้หม่นไหม้ฤทัยหมอง
รู้ทั้งรู้สุดจักได้ดั่งใจปอง
ยังร่ำร้องรักเพียงเธอเสมอไป
จะหักห้ามเพียงใดมิให้รัก
ยังคงปักใจมั่นมิหวั่นไหว
ยังละเมอเพ้อพะวงหลงอาลัย
ในหทัยยังพร่ำคำรักเธอ
จะยับยั้งยิ่งย้ำซ้ำว่ารัก
คิดหาญหักไม่ได้ใจคอยเผลอ
ทั้งสี่ห้องใจน้องปองเพียงเธอ
พร้อมเสนอรักชอบมอบแด่คุณ
13 ตุลาคม 2547 21:37 น.
ขลุ่ยหลิบ
ใคร่ครวญจิตคิดแล้วแก้วตาพี่
คำรักซึ้งตรึงฤดีจะมีไหน
ณ วันนี้ขอเฉลยเอ่ยความนัย
ขอรักแก้วกลอยใจไปนิรันดร์
คำเจ้าเผยเฉลยใจในวันก่อน
พี่อาวรณ์รัญจวนใจถึงในฝัน
แต่มิกล้าจะเอ่ยเผยคำนั้น
จึงอึ้งอั้นวาจาไม่พาที
ด้วยยังหวั่นรักจะร้าวเหมือนคราวแรก
ทรวงแทบแยกร้าวรนหม่นหมองศรี
ต้องรักษารอยยับนับขวบปี
ดวงฤดีที่ยับค่อยกลับคืน
มิได้คิดเคืองเคียดหรือเดียดฉันท์
เจ้ายอดขวัญอย่าได้คิดเป็นอื่น
รักสุดรักแต่จำต้องกล้ำกลืน
กลัวทรามชื่นจะทำชอกช้ำใจ
จากวันนั้นผ่านมาจนวันนี้
ในชีวีพี่ทุกข์หาสุขไม่
ด้วยเฝ้าครุ่นคำนึงถึงทรามวัย
และคำรักจากดวงใจเจ้าคนดี
ใคร่ครวญจิตคิดแล้วแก้วตาเอ๋ย
ต้องเฉลยวาจาแก่มารศรี
ว่าพี่นี้แสนรักแก้วแววฤดี
จะขอพลีใจรักมั่นนิรันดร์กาล
11 ตุลาคม 2547 00:52 น.
ขลุ่ยหลิบ
เฝ้าถามว่าใจเรารักเขาหรือ
ใจพาซื่อตอบว่ารักอนรรฆค่า
ถามอีกครั้งถึงหัวใจยามไกลตา
ใจตอบว่าอาวรณ์จวบค่อนคืน
ไม่พบเขาวันไหนใจจะขาด
แทบไม่อาจปรามใจให้ทนฝืน
แม้รู้ว่าจะพบกันวันมะรืน
ใจก็ตื่นตาฝันเร่งวันวาร
เออกระไรรักนั้นช่างแปลกหนอ
เพียงตาต่อตากันก็ฝันหวาน
ยามเขามองอ้อยอิ่งนิ่งและนาน
ก็หวามปานจะดับกับสายตา
รอยสัมผัสตามใจถึงในฝัน
คำพูดอันตรึงใจชวนใฝ่หา
กับรอยยิ้มอันอบอุ่นกรุ่นวิญญา
คอยเตือนว่าเขาจับจองห้องหทัย
เพิ่งเคยรสเคยรักอันหนักหน่วง
จึงแดดวงวาบหวามปรามไฉน
เป็นของเขาแทบทั้งตัวและหัวใจ
ด้วยฤทธิ์ไฟรักลามตามอารมณ์
เขาจริงจังกับเราหรือเปล่านั่น
ซึ้งแก่ขวัญว่าใจคงไม่สม
ขอเพียงว่าวันนี้มีรักชม
ใจก็บ่มสุขสนองเต็มต้องการ
8 ตุลาคม 2547 16:42 น.
ขลุ่ยหลิบ
กราบคุณพ่อผู้ก่อเกิดกำเนิดลูก
จิตพันผูกลูกซึ้งอยู่มิรู้หาย
กลั่นความรักมอบแด่พ่อขอบรรยาย
เป็นความหมายยิ่งใหญ่ในกมล
พ่อจ๋าพ่อก่อกำเนิดเกิดกายลูก
พ่อฝังปลูกลูกดีมีเหตุผล
สอนให้มั่นกตัญญูรู้คุณคน
พระคุณล้นสุดสรรพรรณนา
จะหาคุณยิ่งใหญ่ในพิภพ
ไม่ประสบยากนักเกินจักหา
ทั่วเขตคามสามภพจบโลกา
เทียบพระคุณบิดายังห่างไกล
ท้องทะเลฟากฟ้าเวหาหาว
ทั่วแดนด้าวเขาเขินเนินไศล
จะหารักหนักแน่นในแดนไตร
รักพ่อใหญ่เกินร้อยถ้อยสุนทร
พ่อคือพรหมผู้สร้างทางชีวิต
ชี้ถูกผิดยับยั้งเพียรสั่งสอน
ยามลูกทุกข์พ่อจุนเจือเอื้ออาทร
พ้นเรื่องร้อนพ่อช่วยด้วยเมตตา
กราบขอพรเทวาทั่วทุกทิศ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่ในแหล่งหล้า
ดลให้พ่อสุขสวัสดิ์วัฒนา
ชนม์ชันษายืนยงดำรงนาน
ขอพรชัยจตุรพิธสถิตย์มั่น
ให้พ่อเป็นมิ่งขวัญของลูกหลาน
เรื่องทุกข์โศกโรคร้ายอย่าได้พาล
เป็นศรีบ้านเป็นร่มไทรอุ่นใจเทอญ
หน้าส่วนตัว
721
