6 สิงหาคม 2547 19:47 น.

นางในฝัน

ขลุ่ยหลิบ

เมื่อได้พบลักษณาแม่ตาหวาน
	ในดวงมาลย์คะนึงอยู่มิรู้หาย
	เนตรเจ้างามกว่าตาของเนื้อทราย
	เกศาดำขลับคล้ายปีกภุมรี
	งามขนงเป็นวงดังช่างวาด
	งามพิลาสเพลินพิศไม่คิดหนี
	งามทรวดทรงองค์อรดังกินรี
	งามวจีเจ้าเอื้อนโอษฐ์เขาโจษจัน
	หางามใดในหล้ามาเทียมเทียบ
	ไม่มีเปรียบทรามถนอมแม่จอมขวัญ
	หากแม้นพี่มีเจ้าคู่เคียงชีวัน
	คงสุขสันต์ทุกทิวาราตรีกาล				
5 สิงหาคม 2547 21:50 น.

กลอนพาไป

ขลุ่ยหลิบ

  มองจันทร์เพ็ญเด่นสว่างกลางเมฆขาว
ข่มแสงดาวอ่อนอับเลือนลับหาย
หยาดน้ำตาไหลหลั่งลงพั่งพราย
มองดูคล้ายสายนทีที่หลั่งริน
ชีวิตข้านั้นทุกข์ยิ่งกว่าทุกข์
จะเปรียบทุกข์นั้นกับห้วงกระแสสินธุ์
ยังมิอาจเทียบได้ดั่งใจจินต์
ทุกข์หลั่งรินเกินชเลว้าเหว่ไกล
อันความรักความหลังครั้งก่อนเก่า
ยังคงเฝ้าอาวรณ์จิตอ่อนไหว
หวนคำนึงถึงแต่ยอดหทัย
เจ้าจากไปไกลลับไม่กลับมา
รักเอ๋ยรักรักทำข้าช้ำนัก
เหมือนแกล้งผลักข้าหล่นลงห้วงผา
ตรมอยู่กับความหลังครั้งเธอลา
ยิ่งเหว่ว้าโศกซ้ำระกำทรวง
โอ้แสงเดือนเด่นสว่างกลางฟากฟ้า
ขับดาราให้หายไปจากสรวง
ท้องฟ้าคงรอดาวที่พราวดวง
เหมือนข้าคอยดาวช่วงกลางดวงใจ
				
5 สิงหาคม 2547 11:41 น.

แม่ของลูก

ขลุ่ยหลิบ

ลูกคือห่วงน้อยน้อยร้อยใจแม่
ไม่เคยแชเชือนไกลให้แสนห่วง
รัก  รัก  รัก  แม่รักสลักทรวง
ลูกคือดวงฤทัยแม่แต่เกิดมา
ยามเจ็บไข้แม่ใส่ใจดูแลลูก
จิตพันผูกหาหยูกยามารักษา
จนลูกรอดปลอดภัยไร้โรคา
คุณมารดาลูกจึงสุขหมดทุกข์ทน
ยามเติบใหญ่แม่เพียรเฝ้าสั่งสอน
เจ้าขวัญอ่อนเร่งศึกษาหาเหตุผล
ลูกจะได้มีความรู้สู้ฝึกตน
เพื่อเป็นคนกล้าหาญเห็นการณ์ไกล
สายนทีน้อยใหญ่ในแผ่นภพ
มาบรรจบเป็นมหาชลาไหล
ยังไม่อาจนำมาเปรียบเทียบน้ำใจ
รินหลั่งไหลให้ลูกยาค่าอนันต์
แม่เป็นพรหมสูงสุดในชีวิต
แม่เป็นมิตรนำทางคิดสร้างสรรค์
แม่เป็นครูนำสิ่งดีสู่ชีวัน
แม่เป็นจันทร์ปลอบปลุกยามทุกข์ใจ
ขออัญเชิญไตรรัตน์อันศักดิ์สิทธิ์
ทั้งเทเวศน์ทุกทิศประสิทธิ์ให้
แม่ของลูกมีสุขหมดทุกข์ภัย
โรคาใดที่กล้ำกรายมลายเทอญ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟขลุ่ยหลิบ
Lovings  ขลุ่ยหลิบ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟขลุ่ยหลิบ
Lovings  ขลุ่ยหลิบ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟขลุ่ยหลิบ
Lovings  ขลุ่ยหลิบ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงขลุ่ยหลิบ