25 พฤษภาคม 2555 18:18 น.
ขวานฟ้า
บทกวีไม่มีวันตาย แม้นชีพวายป่นธุลี
อักษรอยู่คงร้อยปี หากนักกวีม้วยมรณา
วิจิตรแห่งอักขระ พยัญชนะล้ำเลิศเลอค่า
ฉายแสงส่องโลกา ประดับค่าคู่ธานี
หากโลกไร้กวีขับขาน เล่าตำนานต่อวิถี
สกลโลกไร้สุนทรีย์ ความอัปรีย์สิงใจคน
สรรพสิ่งจะมืดมิด หลายชีวิตจะอับผล
ขาดซึ่งนิยามความเป็นคน เป็นจักรกลครองจักรวาล
ความแยบยลแห่งงานศิล ผู้ใดยินรู้ค่ามหาศาล
ค่าล้ำเลิศเลอโอฬาร สุขสำราญสราญใจ
28 เมษายน 2555 11:40 น.
ขวานฟ้า
ประเทศไทยฝากไว้ ใครกัน
อนาคตเคยวาดฝัน ท่วมฟ้า
ใครไหนเล่าจะร่วมขัน ยอมขื่น เข็ญแทน
เป็นมิ่งขวัญหมายท้า ทั่วหล้า ปฐพี
ข้าราชโกงกลั่นแกล้ง เยี่ยงหมา
ถมถุ่ยไพร่ประชา แบ่งชั้น
ฉ้อฉลชั่วสามาน์ สถุลถ่อย (ใครเอย)
และท่านเห็นแล้วนั้น แม่นแม้น ในสภา
ทุนนิยมบ่มสร้าง ศาสตร์มาร
เหล่าไพร่สมุนซาตาน เกลื่อนล้น
ทรราชหลั่งเลือดฉาน ฉาบท่ัว สยามเรา
ใหนเล่าใครล้างพ้น เลือดนั้น เหลืองแดง
14 มีนาคม 2555 20:08 น.
ขวานฟ้า
หรีดหริ่งเรไรยามรัตติกาล ดาริกาดาษดารเกลื่อนฟ้า
จันทร์เสี้ยวสาดส่องทั่วพสุธา ปุยขาวเมฆาลอยเหนือพนาวัน
กบอึ่งแซ่ซ้องร้องอึงมี่ ระริกระรี้ดี๊ด้าจ้าละหวั่น
ต่างออกชมเชยชื่นแสงนวลจันทร์ ชุมนุมกันร้องรำอย่างสำราญ
ค่ำคืนแห่งความสุขหฤหรรษ์ สารพัดสัตว์พันธุ์ล้วนขับขาน
ธรรมชาติอุดมสร้างแต่บรรพกาล เย็นซาบซ่านชื่นจิตนิจนิรันดร์
ขณะสัตว์บรรเลงเพลงกล่อมโลก มนุษย์กลับเศร้าโศกอย่างมหันต์
ไยมัวทุกข์ไม่สุขเช่นสัตว์กัน มาเชยชื่นชมจันทร์กันสักครา
มัวคร่ำเคร่งงานการจนหนักหัว หมกมุ่นตัวอยู่กับการแสวงหา
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินเงินตรา หลงลืมค่าว่าเป็นคนเหนือสัตว์ใด
เสียงเครื่องแอร์ราคาแพงมันหนวกหู ฟังเสียงจิ้งหรีดดูสักคราวใหม
กล่อมเธอหลับนิทราหวานบานฤทัย เสียงอื่นใดจะสุขเท่าเจ้าแมลง
อีกทีวีเครื่องใหญ่ของเธอนั้น หรือจะสู้จันทร์เสี้ยวที่สาดแสง
ดูทีวีเครื่องใหญ่ราคาแพง ไม่เท่าดูจันทร์แสงสราญตา
ไม่ต้องควักเงินหมื่นให้ลำบาก ไม่ต้องยากลำบากซื้อเที่ยวเสาะหา
แค่ย่ำเดินจากตึกไม้ชายคา แหงนมองฟ้าดวงจันทราจะรอเธอ
14 กุมภาพันธ์ 2555 07:45 น.
ขวานฟ้า
จะขับกล่อมโลกใบนี้ด้วยบทกวี บรรณาการแด่ชีวีที่ทุกข์ยาก
ซับน้ำตาความอาลัยที่พลัดพราก ความลำบากยากตรมอันขมขื่น
จะร่ายรำทำนองกลอนแห่งชีวิต จะขีดเขียนลิขิตคำให้ฉ่ำชื่น
ให้ฉ่ำหวานกล่อมนิทราทุกค่ำคืน แม้นยามตื่นยามหลับใหลให้บันเทิง
จะอาสาเป็นกวีหนุ่มร่วมสมัย ขับเคลื่อนโลกยุคใหม่ใช่ว่าเหลิง
เรามาร่วมร้อยเรียงคำให้ร่าเริง มาจุดเพลิงไฟฝันนั้นให้เรืองรอง
ให้โชติช่วงชัชวาลแห่งกาลสมัย ให้เปี่ยมล้นดวงฤทัยอย่าได้หมอง
จักรักษาขนบเก่าตามครรลอง ให้เรืองรองดุจละอองฟ้ายามอรุณ
9 กุมภาพันธ์ 2555 12:34 น.
ขวานฟ้า
ยินขลุ่ยครวญชวนข้าน้ำตาพราก เหตุทุกข์มากจากคนจอมเฉไฉ
ได้รักแล้วก็จรลีจากไป มีรักใหม่สิ้นเยื่อใยคนรักเดิม
หากไม่รักไยเธอมิยอมบอก ยังกลับกลอกตอกย้ำใจให้เจ็บเพิ่ม
จากคนรักฉันกลายเป็นส่วนเกิน แล้วเธอก็เดินจากลาไม่ร่ำไร
คนรักกันไฉนทำกันเพียงนี้ เธอก็ดีแต่มารยาสาไถย์
ขบถรักแม้แต่คนจริงใจ คน...ไรชาติไหนไหนอย่าเจอกัน
หน้าส่วนตัว
1978
