9 พฤศจิกายน 2546 18:14 น.
คนตอแหล
ลอยกระทงลงน้ำค่ำวานนี้
เป็นวันดีมีค่าน่าไปเที่ยว
งานครั้งนี้ต้องไปให้ได้เชียว
กะไปเกี่ยวก้อยกับเธอที่ริมคลอง
พอไปถึงไม่เจอเธอคนสวย
แถมยังซวยเจอแต่สาวประเภทสอง
เดินขวักไขว่ไปมาทั้งฝั่งคลอง
ประเภทสองทั้งนั้นหวั่นใจจริง
คิดในหัวตัวข้ามาผิดงาน
สถานการณ์เลวร้ายหมายจะชิ่ง
แต่ไม่ทันกระเทย..เหวย!!เร็วจริง
มาแอบอิงโอบไหล่ได้แต่ปลง T_T!
โดนอย่างนี้มีหรือจะนิ่งเฉย
ผลักกระเทยออกไปแล้วถีบส่ง
ให้ไปลอยในน้ำแทนกระทง
งานนี้งง??ลอยกระทง..ลอยกระเทย
*****************************************
*****************************************
22 ตุลาคม 2546 22:51 น.
คนตอแหล
ณ เกาะไหนไม่รู้อยู่เมืองไทย
คุณเชื่อไหมมีแม่มดมาอาศัย
ขี่ไม้กวาดบินเล่นทุกเย็นไป
ลอยเล่นไล่กันอยู่ดูสำราญ
ชาวประมงคนหนึ่งแอบไปเห็น
เลยถ่ายรูปไว้เป็นเช่นหลักฐาน
เอาสายตาตนเป็นเช่นพยาน
เปิดตำนานขานไขให้เราฟัง
*************************************
*************************************
^o^
19 ตุลาคม 2546 20:04 น.
คนตอแหล
สตรีคือศัตรู เหล่าริปูผองไพรินทร์
คราใดบุรุษกิน สุราลับกับข้าวหาย
ทั้งที่เธอมิดื่ม แต่ปลาบปลื้มมิรู้วาย
แหมถั่วมั่วสบาย มิขาดสายขบเคี้ยวกลืน
ซดเหล้าโดยเปล่าดาย แสนระคายจนสุดฝืน
โซดาคือตัวยืน กับข้าวอื่นก็หมดไป
ผัดเผ็ดรสเด็ดขาด น่าอนาถเธอกินได้
น้ำแข็งสิถังใหญ่ เธอเคี้ยวเล่นเป็นความเพลิน
โอ้โอ๋ อนิจจา ช้ำอุรา ข้าเหลือเกิน
จนสุดจะสรรเสริญ เสนอพจน์รจนา
คราใดเข้าวงเหล้า เธอก็เฝ้าจำนรรจา
ปากพูดและมือคว้า แม้ปลาร้าก็ตัดชิม
จึงควรจะสังเวช เรอทุเรศเมื่อเธออิ่ม
เมากับสลับยิ้ม ขณะชายระคายเคือง
อิ่มเหล้าแต่หิวข้าว อุระร้าวเพราะหมดเปลือง
ท้องนางขนาดเขื่อง บรรจุหมดกำสรดตรม
สตรีคือศัตรู บุรุษรู้มิชื่นชม
อกไหม้และไส้ขม มิจ่ายตังค์นั่งคอเอียง
จำไว้ บุรุษเอ๋ย จงละเลยและบ่ายเบี่ยง
ชวนไปก็ได้เพียง แค่เพื่อนกินสิ้นโศกเอย
19 ตุลาคม 2546 19:56 น.
คนตอแหล
บัตรสนเท่ห์ใบหนึ่งถึงศึกษาฯ
ฟ้องนายมามักเมาครูเขาใหญ่
ว่ากินเหล้าเมาสะบั้นทุกวันไป
เด็กมิได้เรียนร่ำน่ารำคาญ
ศึกษาอ่านใจอ่อนค่อนข้างแย่
รีบไปแต่เช้าตรู่ดูหลักฐาน
ถามเรื่องที่ยุ่งยากจากสมภาร
ท่านแจ้งการว่าอยากรู้..คอยดูเอง
สามโมงแล้วครูมาหามาไม่
เด็กวิ่งไขว่ครื้นเครงกันโฉงเฉง
จากกุฏิศึกษาดูอยู่ตามเพลง
ให้นึกเกรงนึกอดสูองค์ครูบา
จวนสี่โมงครูมามาจริงจริง
เดินสะวิงเอวไกว่ออกชายป่า
ตุปัดตุเป๋เซซังลัดกลางนา
ท่านศึกษามองเขม้นเห็นลวดลาย
พอมาถึงศาลาเด็กฮาโห่
ร้องไชโยวิ่งเข้าชั้นกันเป็นสาย
ครูออกเลขไม่ทันจะอธิบาย
ก็เอนหายคออ่อนนอนพับไป
ศึกษารีบรุดมาน่าเกรงขาม
ปลุกขึ้นถามเรื่องเมานอน..สอนไม่ไหว
ครูมาตอบอ้อแอ้ แก้ทันใด
ไม่เป็นไรเขานั้น...เมาชั้นครู
19 ตุลาคม 2546 19:46 น.
คนตอแหล
จากไปก็นานอยู่ ก็ไม่รู้ว่าทำไม
จากไปไกลแสนไกล ก็ยังไม่เคยลืมเลือน
จากไปคงไม่นาน ก็ประมาณสามสี่เดือน
คิดถึงพวกเพื่อนเพื่อน ยังย้ำเตือนในจิตใจ
คราวนี้แวะกลับมา เพราะอุรายังห่วงใย
เห็นเพื่อนหน้าเก่าใหม่ ก็ดีใจได้พบเจอ
ยังอยู่กันอบอุ่น ขอขอบคุณเวบมาสเตอร์
ให้เราพบเพื่อนเกลอ ไม่พลั้งเผลอลบชื่อเรา
log in ก็ลุ้นอยู่ ก็ไม่รู้เข้าได้ป่าว
ไม่ได้ก็คงเศร้า โอ้ตัวเราหายไปนาน
**********************************************************
**********************************************************
come back again ^o^
หน้าส่วนตัว
2036
