ยามคำนึงถึงคนดีที่ปลายฟ้า หยาดน้ำตาจากจินต์หลั่งรินไหล ด้วยอีกคนหมองหม่นเพราะคนไกล มอบหัวใจเหมือนเราเศร้าตรอมตรม ได้ยินข่าวร้าวรานสงสารเขา ป่านนี้เหงาสับสนทนขื่นขม รักให้แล้วยากขอคืนขื่นอารมณ์ คงจะจมห้วงทุกข์แสร้งสุขกมล ยิ้มปากแย้มแต้มหน้าแกล้งว่าสุข รักเป็นทุกข์ชั่วกาลพาลสับสน เขาคงจะเจ็บหนักรักต้องทน อีกกี่คนที่ใครเสาะเพราะรักเธอ คิดถึงเสมอไม่ว่าเธอไปแสนไกล อยู่แห่งไหนจงรับรู้อยู่เสมอ ทุกเวลาฉันคนช้ำพร่ำละเมอ อยากจะเจอแทบตายคนปลายฟ้า
หน้าส่วนตัว
1639
