30 กันยายน 2548 21:05 น.
คนป่าฯ
*** ชีวิตโหด อยากโดดให้ รถไฟทับ
บดขมับ บี้ขมอง กองขยุย
ก็หัวใจ ร้าวแหลก แตกกระจุย
ใจชุ่ยชุ่ย ยื่นให้ใคร ก็ไม่เอา
*** แต่ปางก่อน คงทำ กรรมชั่วแยะ
จึงเป็นแพะ รับบาป อาบกรรมเก่า
หน้าขี้ริ้ว ราวปีศาจ บาดใจเรา
ฐานะเล่า ก็ต่ำต้อย ด้อยทุกทาง
*** แบ๊งค์ร้อย เป็นอย่างไร ไม่เคยจับ
เคยแต่นับ แบ๊งค์ยี่สิบ เหรียญสิบบ้าง
บางมื้ออิ่ม หลายมื้ออด หมดหนทาง
คนเคียงข้าง ในชีวี ไม่มีเลย
*** เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม นั้นยากหา
แต่น้ำตา กับเหงื่อ มากเหลือเอ่ย
นอนเอามือ ก่ายหน้าผาก ทั้งปีเอย
ท้อแล้วเหวย ที่ต้องสู้ ไม่รู้วาย
*** ชีวิตโหด ขอโดดให้ รถไฟทับ
หลับตานับ หนึ่ง..สอง.. ปองชีพหมาย
เสียงล้อเหล็ก บดราง มาข้างกาย
วูบสุดท้าย ยินสำเนียง เสียงร้อง คัท..!!" :-))
30 กันยายน 2548 00:02 น.
คนป่าฯ
@ ศาลขอถาม ให้จำเลย เอ่ยอีกครั้ง
ตั้งใจฟัง แล้วตอบมา อย่ามั่วส่ง
จำเลยยื่น แขนขวา ลอดลูกกรง
แล้วคว้าตรง กระเป๋าตังค์ รั้งออกมา
@ ดังนั้นจึง มีความผิด ต้องติดคุก
ชดใช้ทุกข์ ตามกรรม สามพรรษา
ข้าแต่ศาล วานพินิจ พิจารณา
ข้าฯคิดว่า ข้าฯไม่ผิด ติดได้ไง
@ อ้าวจำเลย ไหงเอ่ยอ้าง ไปอย่างนั้น
แล้วใครกัน ที่ผิดเล่า เจ้ารู้ไหม
ก็แขนขวา ผิดสิท่าน มันยื่นไป
แล้วจะให้ ผมรับดะ ใครจะยอม
@ งั้น...ดีละศาลรู้ชัด ตัดสินปัง
ขอสั่งขัง แขนขวา ไม่แอ้มอ้อม
จำเลยโค้ง คำนับ อย่างนอบน้อม
ถอดแขนปลอม วางลง แล้วจากไป)
28 กันยายน 2548 22:41 น.
คนป่าฯ
*** นาฬิกา ตีเจ็ดครั้ง ดังข้างฝา
บอกเวลา หนึ่งทุ่ม เริ่มกลุ้มจิต
ก็ว่าจะ ปรุงปรับ กับชีวิต
แต่มันคิด ไม่ออกเออ.. เผลอลืมไป
*** นาฬิกา ตีแปดครั้ง ยังกลุ้มจิต
ก็ยังคิด ไม่ออก บอกไม่ได้
คืนนี้หนา ว่าจะ ทำอะไร
เหตุไฉน อัลไซเม่อร์ เซ่องงงง
*** นาฬิกา สามทุ่ม กลุ้มยิ่งขึ้น
คิดยิ่งมึน อะไรนะ ที่ประสงค์
ครั้นสี่ทุ่ม ยิ่งกลุ้มใจ ตอบไม่ลง
แต่ซื่อตรง คิดไม่ได้ ไม่ไปนอน
*** นาฬิกา ตีอีก สิบเอ็ดครั้ง
ต้องฝืนนั่ง นิ่งนึก ให้ได้ก่อน
นึกไม่ออก บอกไม่ได้ ไม่ต้องนอน
ไม่ใจอ่อน ถอยท้อ ต่อการนึก
*** นาฬิกา ตีก้อง สิบสองครั้ง
โห..จังงัง คิดได้ ใจหยุดกึก
คิดออกแล้ว ยิ้มใส หัวใจคึก
ก็ว่าจะ ไม่นอนดึก...นึกออกแล้วว....!!
27 กันยายน 2548 20:59 น.
คนป่าฯ
***** สองพ่อลูก แดนไกล ไปเที่ยวห้าง
โอ้...มันช่าง เหนือมนุษย์ สุดยิ่งใหญ่
ทาวเวอร์สูง เสียดฟ้า น่าแปลกใจ
สีแสงไฟ สารพัด อัศจรรย์
***** สินค้ามาก หลากหลาย ขายเนืองแน่น
ดูแล้วแสน สงสัย ในใจนั่น
เป็นหนแรก มาชม นิยมพลัน
แต่เอ๊ะ...นั่น ไม่เคยเจอ เออ..อะไร
***** คล้ายประตู สองบาน มันปิดอยู่
พ่อลูกดู ทึ่งหนัก อยู่พักใหญ่
ลูกชายถาม พ่อฮะ นั่นอะไร
โห...พ่อไม่ รู้หรอก บอกตามตรง
***** ทันใดมี สตรีแก่ แลอ้วนใหญ่
เดินตรงไป ประตูเปิด ดังประสงค์
แล้วก็ปิด ไม่ให้เห็น โอ๊ย...เป็นงง
นี่มันคง เป็นอะไร ไม่ธรรมดา
***** เหนือประตู ดูเลขสี หนึ่ง..สอง..สาม...
มองนับตาม เบ็ดเสร็จ เจ็ดสิบกว่า
อีกพักหนึ่ง เลขย้อนกลับ นับลดมา
ยี่สิบห้า ยี่สิบสี่... แปลกดีแท้
***** พอสักครู่ ประตูเลื่อน เปิดออกอ้า
สาวออกมา สวยนิ มิใช่แก่
พ่อยิ้มกว้าง เฮ้ย...รู้แล้ว แจ๋วเลยแก
ไปเอาแม่ แกมาที เดี๋ยวนี้..เร้ว..!!
26 กันยายน 2548 22:11 น.
คนป่าฯ
***** คุณแม่ฮับ วันนี้ ครูตีบั๊มพ์
เอ๊ะ...ลูกทำ อะไร ไปล่ะ...หือ
คุณครูว่า ใครตอบได้ ไว..ยกมือ
บั๊มพ์เร็วปื๋อ ตอบได้ ไมครูตี
***** ก็แย่สิ ลูกรู้รอบ ตอบถูกต้อง
ใยครูจ้อง หาเรื่อง เคืองนะนี่
นอกจากลูก มีเพื่อนไหม ใครโดนดี
มะไม่มี เพื่อนไม่ตอบ สักกะคน
***** โห...เก่งแท้... บอกแม่ซี ที่ครูถาม
จะฟังความ ครูทำไม ไร้เหตุผล
จ้า....แม่จ๋า ครูว่า...เนี่ย เด็กหน้ามน
ใครเป็นคน...เอากาวทา ม้านั่งครู...!! :-((
หน้าส่วนตัว
1292
