30 พฤษภาคม 2549 20:59 น.
คนมีปีก
ดวงจันทร์ฉายพรายพราวบนราวฟ้า
พริ้วสายลมห่มหญ้าพาหวั่นไหว
ฉันอ้างว้าง โดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวใจ
หวังมีใครร่วมเรียงเคียงคู่กัน
มีแต่หวังลางเลือนเป็นเพื่อนคิด
คอยหล่อเลี้ยงชีวิตให้จิตฝัน
เฝ้าโหยหาในความรักความผูกพัน
ขอดวงจันทร์หวังเป็นจริงสิ่งที่คอย
ไม่เคยคิดขอช้างม้าขอข้าวแกง
ไม่เคยคิดขอทองแดงหรือแหวนสร้อย
ไม่เคยคิดขอเพชรขอเม็ดพลอย
ไม่ขอหอยกุ้งหมูหรือปูปลา
เป็นเพียงหวังอันขมขื่นเมื่อคืนนั้น
รู้ว่าฉันฝันเกินไปใจไม่กล้า
เลยยังเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวอุรา
ต้องเหว่หว้า โดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวใจ
24 พฤษภาคม 2549 22:24 น.
คนมีปีก
ครูตกเป็นเหยื่อเหล่ามารก่อการร้าย
พวกชั่วโฉดหน้าไม่อายทำคล้ายสัตว์!
ถือสิทธิ์ใดไยอัปรีย์กล้าชี้วัด
ประหารประหัตย่ำยี บีฑา
หยุดเถอะหยุดหนูขอเหล่าทรราช
ครูไหวหวาดหวั่นวิตกอกผวา
มีศัตรูเป็นผู้ปลุกทุกเวลา
แค่หลับตาไม่กล้าหลับจับปืนนอน
ในจุดยืนโค่นล้มใครไปบ้างแล้ว?
ปลอกกระสุนเกลื่อนเป็นแถวภาพยังหลอน
ปมปัญหาเรื้อรังราษฎร์ ชาติสั่นคลอน
ผลสะท้อนถึงพวกหนู-คุณรู้อะไร
คิดแบ่งแยกให้ชาติพังหวังล้างผลาญ
ภาพประจานการอุจาดแห่งยุคสมัย
ศพทับศพทบทวีกี่คราบใคร
หนูรอวันกลับไปท่อง ไก่ กา
หยุดเถอะหยุดทำสงครามก่อความชั่ว
สำนึกตัวกล้ากอบกู้สู้ปัญหา
ก่อนต้องฟังเสียงหนูวอนพร้อมน้ำตา
" ทุกท่านขาโรงเรียนหนูหมดครูแล้ว !!!!!!
หน้าส่วนตัว
1539
