4 กันยายน 2553 22:54 น.
คนเดียวกัน
...ไหวหวาดวิเวกว้าง............หวั่นไหว
แค้นคลั่งคล้ายคุ้มไข้............ค่นแค้น
ทุกทิศทุกทางไทย...............ถ้วนทุกข์
ไหม้หม่นมิดเหมือนแม้น......มอดไหม้ เมืองแมน
3 กันยายน 2553 19:53 น.
คนเดียวกัน
คืนที่มืดมน คนที่มัวเมา
คิดถึงเรื่องเก่า เขาที่ร้างไกล
จำทนหนาวเหน็บ เจ็บสักเพียงไหน
จักทำเช่นไร ใจมันร้าวรอน
คืนที่มืดมน คนที่เมามาย
คร่ำครวญอาลัย คล้ายยังอาวรณ์
ตรอมใจระทม ตรมจิตทอดถอน
ต้องทนร้าวรอน ตอนเธอร้างลา
2 กันยายน 2553 09:25 น.
คนเดียวกัน
...รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่มา
หัวใจมันสุดเหว่ว้า
เพราะเขาไม่มาให้เจอ
หรือมีคนอื่น
ลืมเราเสียแล้วสิเออ
รู้ไหมฉันคิดถึงเธอ
ละเมอพร่ำเพ้อรำพัน
...รอแล้วรอเล่ารอเขาคนเดียว
หัวใจมันแห้งมันเหี่ยว
รอเขาคนเดียวมานาน
รอเขาเรื่อยไป
ด้วยใจที่แสนร้าวราน
รอรักมันทรมาน
รอเธอมานานหลายปี
รอมาโดยตลอด
แม้รู้ว่าถูกทอดทิ้ง
ยอมรับในความจริง
แต่มันตัดใจไม่ลง
รอเธออย่างนี้
จนกว่าชีวีปลดปลง
ยังจะรักจะหลง
มั่นคงรักเธอเรื่อยไป
1 กันยายน 2553 11:02 น.
คนเดียวกัน
...คนเราต้องมีความรู้
เพื่ออยู่ในสังคมสมศักดิ์ศรี
คนเราต้องมีความดี
เพื่อมีสังคมอุดมการณ์
คนเราต้องมีความรัก
ทอถักสายใยใจประสาน
คนเราต้องมีการงาน
เพื่อต้านต่อความยากจน
คนเราต้องมีความมั่นใจ
ก็เพื่อเราได้ไม่สับสน
คนเราต้องมีน้ำอดน้ำทน
ผจญอุปสรรคต่อไป
คนเราต้องมีหน้าที่
ชีวีจะสุขสดใส
คนเราต้องมีกำลังใจ
การให้ช่วยเหลือเจือจุน
คนเราต้องคอยปรับตัว
เปลี่ยนขั้วสนับสนุน
บางครั้งต้องลืมบุญคุณ
ต้องตุนต้องตักต้องตวง
หน้าส่วนตัว
1272
