3 มิถุนายน 2550 16:12 น.
คนไม่มีค่า
นั่งนึกถึงความรักครั้งเก่าก่อน
เสียงอ่อดอ้อนออเซาะหัวเราะร่า
ภาพรอยยิ้มติดตรึงในใจเรื่อยมา
อีกสายตาที่ห่วงใยจากใจเธอ
ยังจมอยู่กับคืนวันฝันเก่าๆ
นึกถึงเขาแล้วก็เศร้าเหงาเสมอ
ยิ่งฝนตกคราใดใจละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อคิดถึงเธออยู่ร่ำไป
สุดที่รักเธออยู่ไหนใจคิดถึง
ยังคนึงถึงวันเก่าเศร้าบ้างไหม
หรือความรักที่ผ่านมาไร้ค่าไป
เธอจึงไม่คิดจดจำคำสัญญา
ยังคงรักเธออยู่รู้บ้างไหม
รักจากใจของผู้ชายที่ไร้ค่า
รักเสมอเหมือนที่เป็นเช่นผ่านมา
แม้จากลากันสุดไกลใจยังรอ
2 มิถุนายน 2550 22:40 น.
คนไม่มีค่า
ลาก่อนนะ ความรัก ที่แสนเศร้า
ด้วยตัวเรา ที่เขา ไม่ห่วงหา
ก็แค่เพียง ของใช้ ไร้ราคา
จึงขอลา จากไป ไกลจากเธอ
ในเมื่อฉัน นั้นไร้ค่า ไม่น่าคบ
จึงขอจบ รักครั้งนี้ ที่พลั้งเผอ
จากนี้ไป ไม่ขอพบ ประสบเจอ
จะไม่เพ้อ คิดถึงเธอ อีกต่อไป
พอกันที รักนี้ ที่ชอกช้ำ
ต้องรับกรรม ช้ำโศก ดังอกไหม้
ด้วยไฟรัก ผลาญเผา ร้าวรานใจ
ยอมจากไป ให้ลับตา สุดาดวง
หน้าส่วนตัว
1209
