7 ธันวาคม 2549 18:47 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
นี่คือเมืองคน อยู่บนผืนหล้า
มักใช้เงินตรา ตีค่าของตน
แบ่งแยกศักดิ์ศรี ว่ามีค่าล้น
กีดกันชั้นชน ยากจนมั่งมี
ร่ำรวยเงินทอง พวกพ้องน้องพี่
ยกยอว่าดี เป็นที่ถูกใจ
คนจนคนยาก อดอยากยากไร้
จึงไม่มีใคร เยื่อใยไมตรี
คนรวยข่มเหง ให้เกรงศักดิ์ศรี
เหยียดหยามย่ำยี กดขี่บีฑา
อำนาจของเงิน สูงเกินปัญญา
มือยาวสาวมา ไขว่คว้าครอบครอง
มีไหมเมืองพอ ใคร่ขอจับจอง
ไปอยู่คู่สอง กับน้องนางเดียว
ไผสิไปนำข้อย ยกมือขึ้น
4 ธันวาคม 2549 22:44 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
หนาวแล้ว
ทั่วทุกแนวแถวถิ่นดินอีสาน
หลังจากวันร้อนแห้งแล้งมานาน
ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนอีกคราว
หลังภูเม็งคืนนี้......
ทุกเวลานาทีที่เหน็บหนาว
ท่ามกลางความมืดอันยืดยาว
มีเพียงดาวพราวฟ้าเหนือป่าภู
หนาวเอย....หนาวเหน็บ
หนาวจนเจ็บขั้วใจไปทุกผู้
หวีดหวิวใบมะม่วงร่วงพรู
คือที่เห็นและเป็นอยู่คู่แผ่นดิน
ปีนี้เหมือนฟ้าแกล้งมันแล้งหนัก
ทั้งพืชผักวัวควายตายเสียสิ้น
ข้าวในเล้าน้ำในบ่อไม่พอกิน
ต้องทิ้งถิ่นนาไร่ไปเมืองกาญจน์
จักจั่นบรรเลงเพลงเงียบเหงา
ทิ้งคนแก่คนเฒ่าไว้เฝ้าบ้าน
นั่งทบทวนความจำเป็นตำนาน
เล่าสู่ลูกสู่หลานที่ลานวัด
ว่า...กาลครั้งหนึ่ง...
ในคืนซึ่งลมแรงและแล้งจัด
หนาวน้ำค้างพร่างพรมหนาวลมพัด
ดึกสงัดมีแม่เฒ่านอนหนาวตาย
ดึกสงัดมีแม่เฒ่านอนหนาวตาย
ดึกสงัดมีแม่เฒ่านอนหนาวตาย
เหล่าน้อย เป็นชื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ ในเขตอำเภอบ้านแท่น จังหวัดชัยภูมิ เราไปออกค่ายอาสาพัฒนาที่นั่นทุกเสาร์อาทิตย์ เมื่อครั้งเป็นนักศึกษา ม.ขอนแก่น
ภูเม็งเป็นชื่อภูเขาที่กั้นระหว่างจังหวัดขอนแก่นกับจังหวัดชัยภูมิ
เล้าคือยุ้งฉางเก็บข้าวเปลือก
ไปเมืองกาญจน์คือการอพยพแรงงานของคนอีสาน(ไปตัดอ้อยทางภาคกลาง) มักจะไปในช่วงฤดูหนาวและไปกันทั้งครอบครัวเหลือไว้เฉพาะคนแก่และเด็ก
หน้าส่วนตัว
6504
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
