22 มีนาคม 2545 19:40 น.
คลาว
คืนนี้ฉันมีเรื่องเล่า
ไม่เศร้าไม่โศกนักหนา
ไม่สุขไม่สมอุรา
เรื่องธรรมดาเรื่องนึง
ชายแก่ชาวนาใจดี
มาพบงูเห่าตัวหนึ่ง
นอนหนาวริมเถาตำลึง
สงสารงูจึงเก็บมา
ฟูมฟักเลี้ยงดูป้อนข้าว
งูสาวเคยโทรมหนักหนา
บัดนี้สะสวยงามตา
เกล็ดกายกายางดงาม
ชายแก่ชาวนาใจดี
ยินดีปรีดาเหลือล้ำ
งูสาวตบปากรับคำ
อยู่กับชาวนาเรื่อยมา
วันหนึ่งเจ้าของโรงสี
มั่งมีเงินทองหนักหนา
มาเยี่ยมยุ้งข้าวชาวนา
งูสาวเห็นหน้าตาวาว
เช้าหนึ่งท้องนาเงียบงัน
ชาวนาไม่ขันเกี่ยวข้าว
ใครรู้ชาวนารวดร้าว
นอนตายพงข้าวกลางนา
งูสาวตัวนั้นหายไป
ฝากไว้รอยเขี้ยวที่ขา
ให้แก่ชาวนาชรา
ตัวเองเป็นข้าบ้านโต
จบแล้วกับเรื่องวันนี้
ใช่อยากยุใครโมโห
แต่อยากให้รู้จักโต
บางสิ่งห่อนรู้คุณคน
ก่อนเคยเอาใจเทคแคร์
ขัดใจไม่แม้สักหน
แต่แล้วก็ซึ้งใจคน
ฝากแผลใจให้ก่อนลา.
20 มีนาคม 2545 13:26 น.
คลาว
ฉันยืนอยู่ตรงนี้
ใช่ศักดิ์ศรีมียิ่งใหญ่
ฉันแค่เหมือนใครใคร
ที่อยากไปอยู่ตรงนั้น
ฉันยืนอยู่ตรงนี้
ใช่ไม่มีความใฝ่ฝัน
อยากปีนให้ถึงมัน
ยังฝั่งฝันที่ทอดไกล
ฉันล้มลงตรงนี้
ใช่ไม่เคยลุกขึ้นใหม่
ไขว่คว้าฝันเรื่อยไป
ไม่วันไหนคงได้เจอ
ฉันเดินบนทางนี้
ใช่ไม่มีที่พลั้งเผลอ
เหยียบย่ำคนที่เจอ
เป็นบันไดป่ายปีนฝัน
ฉันหยุดอยู่ตรงนี้
ใช่หมดแล้วความหมายมั่น
แต่ภาพฝันฉันนั้น
มันลอยไกลไปทุกที
กี่ครั้งกี่ย่างก้าว
กี่คนเล่าที่หลีกหนี
กี่เพื่อนผองที่มี
ที่ฉันทิ้งตามฝันมา
พอแล้วกับชีวิต
ฝันที่คิดที่ตามหา
อยากขอเพียงเวลา
เพื่อตามหารักกลับคืน.
หน้าส่วนตัว
839
