เรื่องเล่าแห่งตัวฉัน

คลาว

คืนนี้ฉันมีเรื่องเล่า ไม่เศร้าไม่โศกนักหนา ไม่สุขไม่สมอุรา เรื่องธรรมดาเรื่องนึง ชายแก่ชาวนาใจดี มาพบงูเห่าตัวหนึ่ง นอนหนาวริมเถาตำลึง สงสารงูจึงเก็บมา ฟูมฟักเลี้ยงดูป้อนข้าว งูสาวเคยโทรมหนักหนา บัดนี้สะสวยงามตา เกล็ดกายกายางดงาม ชายแก่ชาวนาใจดี ยินดีปรีดาเหลือล้ำ งูสาวตบปากรับคำ อยู่กับชาวนาเรื่อยมา วันหนึ่งเจ้าของโรงสี มั่งมีเงินทองหนักหนา มาเยี่ยมยุ้งข้าวชาวนา งูสาวเห็นหน้าตาวาว เช้าหนึ่งท้องนาเงียบงัน ชาวนาไม่ขันเกี่ยวข้าว ใครรู้ชาวนารวดร้าว นอนตายพงข้าวกลางนา งูสาวตัวนั้นหายไป ฝากไว้รอยเขี้ยวที่ขา ให้แก่ชาวนาชรา ตัวเองเป็นข้าบ้านโต จบแล้วกับเรื่องวันนี้ ใช่อยากยุใครโมโห แต่อยากให้รู้จักโต บางสิ่งห่อนรู้คุณคน ก่อนเคยเอาใจเทคแคร์ ขัดใจไม่แม้สักหน แต่แล้วก็ซึ้งใจคน ฝากแผลใจให้ก่อนลา.
comments powered by Disqus
  • ข้าวปล้อง

    22 มีนาคม 2545 23:20 น. - comment id 42102

    อ่านแล้วเพลินดีจัง เป็นเรื่องเล่าที่ไม่เคยเก่าเลยนะค่ะ ^O^
  • mono

    22 มีนาคม 2545 23:36 น. - comment id 42111

    อืม...ใช่จ้ะ อ่านเพลินเลย  ได้ข้อคิดด้วยนะเนี่ย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน