27 เมษายน 2552 21:23 น.
คีตกานท์
แสงทาบทาราตรีที่ฟ้าใส
อบอุ่นไอได้พักบนตักหนุน
แอบอิงใกล้ได้ชิดหอมละมุน
ทั้งไออุ่นกรุ่นฟุ้งจวนรุ่งสาง
แว่วลมพัดกอไผ่ให้ไหวโยก
ดั่งซอโศกขับกล่อมมิยอมห่าง
ระริกพริ้วใบไหวให้ไหวคราง
เห็นนวลนางพรางยิ้มพี่อิ่มใจ
อีกนานไหมราตรีจะหนีหาย
ให้พี่ชายได้นอนพักจนหลับใหล
กลัวนะกลัวห่างร้างกลัวห่างไกล
กลัวว่าใครหนุนตักเจ้าทั้งเช้าเย็น
ตะวันยอทอแสงแดงระยับ
เปล่งแสงจับคุ้งฟ้าพร่าพรางเห็น
ขอหนุนตักพักคลายจนสายเพล
มองผ่านเพ็ญใกล้ลาลับไปกับดาว
วิหกน้อยค่อยโผผินบินสู่ฟ้า
จากผืนป่าท้าแรงลมที่พรมหนาว
ดั่งตัวพี่จากนวลไปชั่วคราว
กลัวจะร้าวพราวไหวกับสายตา...
24 เมษายน 2552 13:04 น.
คีตกานท์
ชาตินี้ไม่อาจเป็นคนแรก
ฉันอยากจะแยกกายใจเธอเป็นสอง
หนึ่งให้ชายที่เธอรักครอบครอง
สองฉันปองร่วมรักเธอ
ไม่ได้ในชาตินี้
หากว่าชาติหน้ามีพบประสบเสมอ
จะเป็นคนแรกคู่แท้ที่ไม่ฝันเก้อ
เพราะว่าชาตินี้ฉันเผลอรักเธอก่อน
หากชาติหน้าเป็นคู่แท้ไม่แปรพรากดั่งชาตินี้
จะเป็นเจ้าของคนดีที่น่ารักออดอ้อน
จะถนุถนอมรินไม่ไต่ไรไม่ตอม
เพราะงามงอนคือนางในฝันของฉันเอง.....
24 เมษายน 2552 13:02 น.
คีตกานท์
ขอ วาดฝันอันหวานชื่นให้ฝืนกล้า
แค่ ในยามนิทราคราฝันหวาน
เพียง เศษเสี้ยวแห่งห้องของดวงมาลย์
แอบ อยู่นานวานไหว้กับสายลม
รัก ครั้งแรกแปลกจิตให้คิดรัก
เธอ อย่าผลักสมัครใคร่ขอให้สม
ก็ ยังซึ้งตรึงจิตอิฏฐารมณ์
สุข ลมลมจมแบบนี้กี่วันคืน
ใจ อบอุ่นละมุนไมเพราะไอรัก
แม้ อุปสัคจักขวางกันฉันจักฝืน
เธอ อยู่ใกล้ใด้เชยชิดจิตสดชื่น
ไม่รู้ ไกลกี่หมื่นกี่หมื่นแสนได้แขนควง....
24 เมษายน 2552 13:00 น.
คีตกานท์
น้ำเคยใสไหลเย็นเคยเล่นว่าย
เดี๋ยวนี้กลายเปลี่ยนสีที่คล้ำหมอง
ปลาแหวกว่ายไปมาในคูคลอง
กลับจำต้องตายเกลื่อนสะเทือนใจ
ฟ้าสีครามยามสายจนบ่ายแล้ว
ที่เป็นแนวร่วมกั้นรังสีใส
มีช่องโหว่ให้แสงแผดอำไพ
คือภัยไซร้ไหม้ผิวเป็นริ้วรอย
ครั้งเมื่อสูดลมหายใจให้สดชื่น
จำต้องฝืนกลิ่นไอให้ถดถอย
คาร์บอนไดมอนนอกไซคนละน้อย
ต่างก็พลอยเจ็บป่วยบ้างโรยรา
กองขยะดาษดื่นทุกพื้นที่
ซีเอฟซีเครื่องทำความเย็นลดองศา
แข่งกันใช้แข่งกันทิ้งเพิ่มอัตรา
จึงนำพาชีพน้องพี่หริบหรี่ลง
วอนผองเพื่อนเตือนกันหยุดยั้งคิด
ร่วมตั้งจิตพิชิตภัยอย่าไหลหลง
รีไซร์เคิลมาใช้ใหม่หากมั่นคง
เพื่อดำรงโลกไว้ให้สวยงาม
หน้าส่วนตัว
929
