23 มีนาคม 2552 12:01 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เฉพาะวันศุกร์
จึงได้นั่งที่นั่งดีในห้องโถงกว้าง
-- สำหรับฉัน
วันศุกร์เป็นสถานที่ มิใช่เวลา
-- นั่งอยู่ในห้องโถงหลังคาสูง
ฉันเป็นตัวของตัวเองมากกว่าห้องเล็ก
-- นั่งเก้าอี้ โซฟา ลายจุด
ฉันเป็นตัวเองมากกว่าเก้าอี้ไม้เรียบๆ
-- ภายใต้แสงแดดส่องเฉียง ตกกระทบ
นั่นเป็นแสงที่ทำให้ฉันเป็นฉันมากขึ้น
-- และหากได้คิดถึงเธอ
มันอธิบายตัวฉันได้ดีที่สุด
22 มีนาคม 2552 13:51 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มองดูตอไม้ของต้นไม้เพิ่งโดนตัด
เศษขี้เลื่อย เหมือนเลือดสาดกระจาย
ยังคงอยู่ไม่ไปไหน
ไม่ซึมซับสลาย
ไม่จางหายไปในเวลา
-- ยังจำได้ถึงสีเขียว แดง
ขยับส่ายไหว ในอารมณ์เต้นรำยักย้าย
อดยิ้มไม่ได้เมื่อมองมัน
-- วันนี้ลมพัดแรง
ไม่มีต้นไม้ที่เดิมต้นเดิม
ฉันเกือบปลิวไป
ไปในความทรงจำกับต้นไม้
คราวนี้ฉันจะเต้นรำยักย้าย
ไปพร้อมกับยิ้ม
22 มีนาคม 2552 13:47 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ทางเดิมที่เดิน ต่างไปได้
ด้วยตาที่มองต่าง
-- วันนี้มีตาเป็นกล้องถ่ายภาพ
เห็นโค้ง เห็นขอบ เห็นภาพฉาย
รูปรอยเงา เป็นเรื่องราวจากเส้นสวย
-- วานนี้มีตาเป็นตากวี
มองนิดหน่อยก็เห็นเหลือจะนับ
มองทะลุ มองซ้อนทับ มองตีลังกา
จากเพียงกิ่งไม้เดียว ดาด คาดฟ้า ฟ้า
-- สิ่งที่เราเห็นรับเข้ามา
หรือเกิดใหม่ในใจเราที่สร้างขึ้น
แล้วก็เปลี่ยนเราไป
-- ผมยิ้มด้วยการมองดอกไม้
ผมร้องไห้ด้วยการเขียนบทกวี
-- แล้วผมดมดอกไม้ด้วยอะไร
แล้วผมเขียนบทกวีด้วยอะไร..
21 มีนาคม 2552 13:48 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฝนขาดเม็ด
หยดน้ำปรากฏทุกปลายกิ่ง
-- เพ่งมอง เพราะ
ถ้าฉันพลาดที่จะมองมัน
มิใช่แค่ต้องรอฝนตกครั้งต่อไป
แต่ต้องรอทั้งชีวิต
เมื่อมันจะไม่เกิดขึ้นเหมือนเดิมอีกเลย
21 มีนาคม 2552 13:44 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ร้อยเพลง หมื่นการร้องของแม่กล่อม
มันไม่ได้จางหายไปไหน
ทุกเสียงทุกพยางค์ มันสร้างจิตความคิดใจ
ของลูก ให้เข้มข้นเป็นคนมา
-- เลือดในอกทุกหยด แสนหยด ล้านหยาด
ที่ลูกได้กินอิ่มไม่ไปไหน
ทุกหยดนั้น สร้างเลือด สร้างเนื้อ ชีวิตลูก
-- ที่เดินไปมาเป็นคน คือเลือดในอกแม่
ที่พูดจาอยู่ทุกคำของคน คือเสียงเพลงของแม่
-- คนในโลกทั้งหมดล้วนเป็นลูก
โลกนี้เป็นโลกของ ลูกของแม่ทั้งนั้น
-- หกพันล้านคน ลูกของแม่เดินไปมา
ผมเห็นเลือดในอกแม่รวมกัน
ผมได้ยินเสียงเพลงของทุกแม่รวมกัน
เห็นชัดเจนว่า พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1141
