10 เมษายน 2552 12:46 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฉันจำด้วยลมหายใจ มิใช่สมอง
อากาศร้อนชื้น จึงนำบ้านมาสู่ฉัน
ฉันอยู่ในความคำนึง มิใช่โลกจริง
เช่นนี้
จึงเหมือนฉันอยู่กับเธอ ตลอดเวลา
9 เมษายน 2552 22:18 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
บันดาลใจจากกลอน แผลใจ ของ ครูพิม นะครับ
เมื่อโดนกรีด แน่แท้บาดแผลเกิด
เปลือกใจเปิด ลมโลกกรรโชกแผล
แปลบเจ็บแปลบแสบซึ้งถึงดวงแด
คงได้แต่รอวันมันแห้งไป
คิดให้ดี ดีที่ใจเราได้เปิด
เป็นบทเรียนชั้นเลิศไม่เฉไฉ
ให้เรารู้ว่าโลกนี้ไม่มีใคร
จะห่วงใยหัวใจเราเท่าเราเอง
จงเปิดใจบอบช้ำสัมผัสโลก
ให้โชนโชกลืมเขาไปใครข่มเหง
เจ็นก็เจ็บ ทนทนไปไม่ต้องเกรง
คนจะเก่ง เก่งที่ทนนะคนดี
แผลที่กายเกิดได้นับร้อยพัน
แผลในใจที่เดียวนั่น ถนัดถนี่
ทุกครั้งคราโดนกระหน่ำเขาย่ำยี
ทุกครั้งหนีไม่พ้นโดนแผลเดิม
ดีแล้วล่ะ ..รู้เจ็บจึงรู้จำ
เพราะรู้ช้ำ จึงหวงใจไร้แผลเพิ่ม
ขอตัวเราอย่าช่วยย้ำอย่าซ้ำเติม
จงริเริ่มเรียนระวังยับยั้งใจ
พักใจให้นิ่งแน่เป็น แผลเป็น
เป็น ให้เห็นว่าคนไหน ใช่-ไม่ใช่
เป็น รู้ทันคำลวงบอกห่วงใย
เป็น เป็นไป ใจเราแน่ เป็นแผลเป็น
9 เมษายน 2552 22:05 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เริ่มจากฉันหลอกตัวเองว่านอนหลับ
ไม่ขยับนอนนิ่งไม่ติงไหว
ผ่อนทอดยาวระยะ จังหวะหายใจ
ตัดอาลัยตาหลับอยู่ไม่รู้ความ
แล้วก็หลอกว่าไม่ได้คิดถึง
ไม่เคยซึ้งในน้ำใจเธอไถ่ถาม
กับหน้าสวยสดใสไม่เห็นงาม
ที่วาบหวามสุขใจ ไม่เคยมี
หลอกตัวเองว่านอน จนค่อนรุ่ง
หลอกตัวเองว่าวันพรุ่งจะสดศรี
หลอกตัวเองเข้าไป หลอกได้หลอกดี
และยังหลอกว่าใจนี้ ลืมเธอลง
หลอกตัวเองให้หนำ ชินคำหลอก
หากพรุ่งนี้ เธอบอกจะไม่หลง
มีภูมิ ชิน จะได้ไม่ปักใจปลง
ขอเธอจง หลอกว่ารักอีกสักวัน
.. ขอเธอนั้น หลอกว่ารักเรื่อยๆไป
9 เมษายน 2552 12:15 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ความคิดถึงของคน
ความฝันของผี
นอนอยู่ระดับเดียวกับรองเท้า
ฉีกการนอนออกเป็นชิ้นๆ
เอาจินตนาการของคุณมาถมเต็ม
9 เมษายน 2552 12:13 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ดอกจำปีฝรั่ง Dwarf Magnolia เบ่งบาน
ส่งกลิ่นหอมย้อมบรรยากาศ
อบอวลอยู่ทุกอณูอากาศหายใจ
-- หนาแน่นจนเกิดร่มเงา
ร่มเงาของกลิ่น
ฉันไปหลบแดดอยู่ในร่มเงานั้น
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1187
