2 พฤศจิกายน 2551 04:09 น.
ฅนเขียนรูป
ฟ้าไร้ดาวพราวพร่างกลางสายฝน
จันทร์แสงหม่นหลบลี้หนีจากหาย
นั่งมองผ่านม่านตาที่พร่าพราย
รินเป็นสายอาบแก้มฟ้าอาบหน้าคน
ฟ้าร้องไห้ใครทำให้ช้ำฟ้า
หนาวน้ำตาเพราะใครใจสับสน
ฟ้าเหน็บหนาวร้าวใจใครบางคน
เจ็บปวดจนต้องร้องไห้พ่ายน้ำตา
ใครใจดำทำได้ให้ฟ้าร้อง
น้ำตานองอาบแก้มแซมใบหน้า
คงร้องไห้ใครคิดผิดสัญญา
เขาจากลาไม่เคยบอกหลอกให้รอ
แต่นี้ไปไร้แววแล้วนะฟ้า
เขาคืนมาปีผ่านนานแล้วหนอ
กี่คืนวันฉันช้ำน้ำตาคลอ
ต้องร้องต่ออีกกี่นานผ่านคืนวัน
ฟ้าคงเหงาเศร้าใจใช่ไหมฟ้า
ที่ผ่านมาเหมือนเป็นเช่นความฝัน
ไม่มีใครไหนเลยเอ่ยคำมั่น
ว่ารักกันตราบสิ้นดินทั้งสิ้นฟ้า
ฟ้าไร้ดาวพราวพร่างท่ามกลางฝน
จันทร์แสงหม่นหลบลี้มาหนีหน้า
ฟ้าหยุดร้องต้องเปลี่ยนเวียนเวลา
แต่น้ำตายังรินไหลใจบางคน
...แต่น้ำตายังรินไหลรดใจคน...
28 ตุลาคม 2551 02:50 น.
ฅนเขียนรูป
น้ำปิงนองล่องไหลใจ๋ก่อหาย
เป๋นเปล๋วสายป่ายปั๊ดสะวัดหนี
ปิงเจ้าเหยเกยงามใบ้เย็นใสดี
มาวันนี้มีอันใดใจ๋ขุ่นมัว
กาปิงโขดโต้ดใจ๋ไผคนนั้น
เมื่อคืนวันสัญญาว่าบนขัว
ถึงจ้อกจ๊ำน้ำต๋าอย่าหื้อยัว
ขอปิงหนัวหัวเล่นเจ่นตะวา
อย่าไปไห้ใจ๋ปิงนิ่งเหียเต๊อะ
จะไปเพอะเชอะไปไผก่ด่า
ถึงน้องเน้าเขาลืนขืนวาจา
ยังมีข้ากำจ๋าหมั้นบ่ะผันแปร
แม่ปิงเฮยเกยใสฝากใจ๋ข้า
สู่เมืองฟ้าต้าเมืองกอกบอกหื้อแน่
ข้ายังฮักปักใจ๋ไผบ่ะแล
ยังฮักแต๊แต่น้องลูกน้ำปิง
ขอปิงจ่วยซ่วยใสใจ๋น้องเน้า
ไผมาเฝ้าเอาหน้าอย่าสุงสิง
หื้อฮักหมั้นฝั้นแต๊แม่ระมิงค์
อย่าลืมคิงชิงใจ๋ฮ้อนก่อนคืนเฮือน
แม่ปิงนองล่องไหลใจ๋ปอหาย
สัญญาอ้ายฝ้ายหมั้นฝั้นบ่ะเปลี่ยน
ถึงฝนฟ้าห่าเท่าใดใจ๋บ่ะเฟือน
รอน้องเยือน...ย้ำกำสัญญา...ตี้ต้าปิง
26 ตุลาคม 2551 16:51 น.
ฅนเขียนรูป
คิดถึงจึงลอบมอบหัวใจ
ฝากไว้สุดสายที่ปลายฟ้า
หวังใจได้พบและสบตา
ขออย่าเมินเฉยผ่านเลยไป
คิดถึงจึงลอบมอบคิดถึง
สายลมรำพึงซึ่งพัดไหว
เย็นวูบลูบร่างในครั้งใด
รู้ได้ใจหนึ่งคิดถึงเธอ
คิดถึงจึงลอบมอบห่วงใย
หายใจเข้าออกบอกเสมอ
ตื่นตาหลับฝันฉันกับเธอ
พบเจอเธอฉันทุกวันคืน
คิดถึงจึงลอบมอบความรัก
ใจภักดิ์รักนี้ไม่มีอื่น
ไกลตาใกล้ใจใช่กล้ำกลืน
วันคืนหัวใจเราใกล้กัน
คิดถึงจึงลอบมอบทุกอย่าง
หวังสร้างร่วมคู่อยู่เคียงฝัน
ยึดมั่นสัญญาว่าสำคัญ
เรานั้นวันพรากจากไม่มี
คิดถึงจึงลอบมอบทุกสิ่ง
เจ้าหญิงอิงแอบแนบใจพี่
แม้ผ่านกาลใดไหนคนดี
ยังมีเธออยู่คู่ฉันทุกวันไป
25 ตุลาคม 2551 15:49 น.
ฅนเขียนรูป
ข้าวเหลืองเต๋มโต้งคงใกล้เกี่ยว
รอสาวถือเกียวจ่วยเกี่ยวข้าว
หิงไฟใกล้ค่ำไล่ความหนาว
นอนเฝ้าห้างนาถ้าผ่อกอย
นับวันเวลากอยถ้าน้อง
น้ำเหมืองไหลล่องต๋ามกองน้อย
เอาใจ๋ของปี้นี้ลงลอย
ฝากหน้อยฝากใจ๋ไปเมืองกอก
ฮักษาตั๋วเน้อเผลอบ่ะได้
หนุ่มเมืองหน้าใสใจ๋เปิ้นหลอก
เจื่อน้ำกำจ๋าจะช้ำชอก
อ้ายบอกหื้อฟังเพราะหวังดี
สัญญาหื้อไว้ใจ่เอาขว้าง
ไปลุ่มหลงตางไฟพรางสี
หันข่าวเขาบอกออกทีวี
ใจ๋ปี้ปอหวาวห่วงสาวหล้า
เก็บมือนิ้วนางข้างซ้ายไว้
ฝั้งสวมแหวนไผก่อนอ้ายก่า
เก็บมือขาวเรียวเกี่ยวข้าวนา
ปิ๊กมาอ้ายใส่แหวนใจ๋หื้อ
หื้อใจ๋สาวหมั้นฝั้นเป๋นเกลี๋ยว
อย่าแลผ่อเหลียวไผเตียวตื๊อ
ฮักเดียวใจ๋เดียวยึดถือ
ใจ๋ซื่อบ่ะเลี้ยวไปเกี่ยวไผ
ข้าวเหลืองเต๋มโต้งคงได้เกี่ยว
รอน้องคนเดียวมาเกี่ยวใจ๋
นั่งรอสัญญาหน้าก๋องไฟ
ขะใจ๋ปิ๊กนาอ้ายถ้ากอย
24 ตุลาคม 2551 08:39 น.
ฅนเขียนรูป
ฟ้าหมาดฝนคนเหงาหนาวน้ำตา
ฝนสั่งฟ้าลาดินสิ้นวสันต์
ถึงเวลามาบรรจบยังพบกัน
เธอกับฉันนั้นไกลไม่มีมา
ฝนหลงฟ้าหน้าหนาวยิ่งหนาวนัก
ห่วงคนรักภักดีที่ปลายฟ้า
กลัวคนใกล้ใช้คำหวานหว่านวาจา
ลืมสัญญาว่าใจคนไกลรอ
ฝากสายฝนบนฟ้าตกหน้าหนาว
กระซิบข่าวเจ้าหญิงพึ่งพิงหนอ
ฝากห่วงใยให้ฟ้าอย่าทดท้อ
น้ำตาคลอขอรับซับด้วยใจ
ลมอย่าพัดสบัดนักด้วยรักยิ่ง
ห่วงเจ้าหญิงพิงฝันจะหวั่นไหว
เธอเหน็บหนาวร้าวหนักจะรักใคร
ทิ้งทาสใจให้คอยรอยน้ำตา
ความคิดถึงซึ่งมีที่ฝากให้
คงช่วยได้คลายเหงาคราวเหนื่อยล้า
เพียงเหลียวจ้องบ้างบางเวลา
แม้น้ำฟ้าบ่าไหลไม่ลบล้าง
ฝนหลงฟ้ามาเยือนเหมือนคิดถึง
มารำพึงถึงฟ้าอย่าเหินห่าง
คงยังหวงห่วงใยไม่จืดจาง
อย่าลาร้างห่างกัน"ฉันรักเธอ"
หน้าส่วนตัว
2196
