แม้ว่า

จ.จันทรสุวรรณฑล

๐๐คนเคยเคียงชิดใกล้          กอดฝัน
เคยดื่มด่ำนิรันดร์                  ร่วมสร้าง
ลืมเลยปล่อยคืนวัน                เวียนผ่าน
เดินห่างไกลจนคว้าง             คิดคว้าฝันคืน

๐๐กลืนน้ำตาท่วมท้น          ทรมาน
คิดโง่สงสัยกาล                    กลั่นแกล้ง
ปลายสุดเจ็บแทบคลาน        คุกเข่า
ฝืนต่อยอมเสแสร้ง              ซ่อนเร้นเสน่หา

๐๐ปรารถนาเกินขอบฟ้า       ฟากฝัน
เพราะหวั่นดวงชีวัน               วุ่นว้า
เส้นทางต่างขนานกัน            เกินก่อ
แค่คิดใจสั่นล้า                     เรี่ยวไร้แรงฝัน

๐๐เพราะรักฉันเอ่อล้น          แรกเจอ
อยากเอ่ยรักละเมอ              ไม่กล้า
กลัวเธอว่ารักเสนอ               น้ำเน่า
เลยปล่อยสุดแต่ฟ้า               สั่งสิ้นวาสนา