27 พฤษภาคม 2544 00:53 น.
จัน
ตอนนี้ยังตอบใจตัวเองไม่ได้
ว่ารักหรือไม่ใจยังไม่รู้
ใจยังตอบตัวเองว่าต้องคอยเฝ้าดู
ว่าเราควรคู่กันบ้างไหมใจ
ตอนนี้คงต้องถามใจเราเองก่อน
ว่าตื่นนอนใจยังมีเธอบ้างไหม
และเวลาหลับยังคิดถึงคนไกล
ถ้าคิดอย่างนี้เมื่อไรคงตอบใจตัวเองได้ซักที
27 พฤษภาคม 2544 00:46 น.
จัน
ฉันไม่ได้เป็นไร
แค่วันที่เธอไปใจสับสน
มีน้ำตาไหลรินมาเปื้อนปน
บวกกับอารมณ์ที่ไหวเอน
ขอเวลาอยู่กับตัวเองซักพัก
แล้วจะเอาตัวการที่เป็นปรปักษ์ออกจากใจนี้
ตามหาเงาตัวเองที่เคยสดใสกลับมาดี ๆ
ให้มาพักอยู่ที่ใจนี้เพราะกลัวมันไหวเอน
20 พฤษภาคม 2544 02:27 น.
จัน
ตอนพบเธอครั้งแรก
รู้สึกแปลก ๆ ที่ใจรู้บ้างไหม
เธอมองมาแล้วสบตาทำให้รู้ถึงใจ
เธอรู้ไหมเธอนั่นแหละคือตัวจริง
คงเพราะ..อบอุ่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้
ก็ไม่รู้ทำไมจึงมีความรู้สึกเช่นนั้น
เคยมีความรู้สึกอย่างนี้ให้กับใครที่ไหนกัน
พบเธอครั้งนั้นความผูกพันก็เริ่มตามมา..
20 พฤษภาคม 2544 02:21 น.
จัน
ระยะเวลาผ่านมานานเนิ่น
เธอยังเป็นคนเดิมที่ใจห่วงหา
คนที่ฉันคิดถึงและผูกพันตลอดมา
อยากให้รู้ว่าระยะเวลาไม่เคยพรากเธอห่างใจ
เธอยังเป็นคนเดียวที่ใจคิด
เธอเป็นมิตรเป็นที่สิ่งที่ใจสั่ง
เธอเป็นคนเดียวที่คอยจุดพลัง
และเป็นคนเดียวที่จริงจังกับใจฉันจริง
20 พฤษภาคม 2544 02:14 น.
จัน
นี่คือเรื่องจริง
ฉันไม่ได้ประวิงเวลาร้องขอ
ฉันไม่ได้ยึดติดกับคำว่ารอ
แค่เพียงพอกับคำว่ามี
ไม่ได้อยากเป็นคนนั้นของเธอ
ขอแค่ใจเผลอ ๆ ของเธอแบ่งปันบ้าง
แม้จะเป็นสายใยที่บาง ๆ
บางครั้งอาจดูจาง ๆ แต่รับรองว่าถึงกัน
หน้าส่วนตัว
948
