27 พฤษภาคม 2544 01:20 น.
จัน
ไม่อยากจะขออะไรจากเธอมาก
ขอแค่อนุญาติที่จะคิดถึง
ขอแค่คำพูดที่หวานซึ้ง
กับสายตาที่อบอุ่นคู่เดิม
ขอแค่นี้จะให้กันได้ไหม
คงไม่หนักหนาอะไรที่จะหันมามองกันบ้าง
หรือกลัวคนข้าง ๆ จะหาว่าทำใจจืดจาง
ถ้าเป็นเช่นนั้นคนที่ทำใจออกห่างคงเป็น..JUN..เอง
27 พฤษภาคม 2544 00:59 น.
จัน
แค่โทรมาหาเธอยังไม่กล้า
แล้วนับประสาอะไรคิดคบฉัน
ยังจะมาขอผูกพัน
อยากมาร่วมฝันมี 2 เรา
กลับไปคิดดูก่อนก็ได้นะ
แล้วถ้าพร้อมฉันจะคอยรับฟังเสมอ
หรือถ้าไม่กล้าบอกเมื่อตอนเจอ
ฝากเพื่อนเกลอบอกความนัยยังได้เลย
27 พฤษภาคม 2544 00:53 น.
จัน
ตอนนี้ยังตอบใจตัวเองไม่ได้
ว่ารักหรือไม่ใจยังไม่รู้
ใจยังตอบตัวเองว่าต้องคอยเฝ้าดู
ว่าเราควรคู่กันบ้างไหมใจ
ตอนนี้คงต้องถามใจเราเองก่อน
ว่าตื่นนอนใจยังมีเธอบ้างไหม
และเวลาหลับยังคิดถึงคนไกล
ถ้าคิดอย่างนี้เมื่อไรคงตอบใจตัวเองได้ซักที
27 พฤษภาคม 2544 00:46 น.
จัน
ฉันไม่ได้เป็นไร
แค่วันที่เธอไปใจสับสน
มีน้ำตาไหลรินมาเปื้อนปน
บวกกับอารมณ์ที่ไหวเอน
ขอเวลาอยู่กับตัวเองซักพัก
แล้วจะเอาตัวการที่เป็นปรปักษ์ออกจากใจนี้
ตามหาเงาตัวเองที่เคยสดใสกลับมาดี ๆ
ให้มาพักอยู่ที่ใจนี้เพราะกลัวมันไหวเอน
20 พฤษภาคม 2544 02:27 น.
จัน
ตอนพบเธอครั้งแรก
รู้สึกแปลก ๆ ที่ใจรู้บ้างไหม
เธอมองมาแล้วสบตาทำให้รู้ถึงใจ
เธอรู้ไหมเธอนั่นแหละคือตัวจริง
คงเพราะ..อบอุ่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้
ก็ไม่รู้ทำไมจึงมีความรู้สึกเช่นนั้น
เคยมีความรู้สึกอย่างนี้ให้กับใครที่ไหนกัน
พบเธอครั้งนั้นความผูกพันก็เริ่มตามมา..
หน้าส่วนตัว
993
