20 พฤษภาคม 2548 10:57 น.
จัสมินฆ์
ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น...ที่หัวใจ
...ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
"เราผูกพันกันจริง"หรือว่า...
...เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า...ไม่แน่ใจ
20 พฤษภาคม 2548 10:50 น.
จัสมินฆ์
ขอเก็บแค่วันวาน
เนิ่นนานเพียงแค่ความฝัน
ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน
มีเธอมีฉันในใจ
ขอเก็บความรู้สึกเก่าก่อน
ห่วงหาอาทรอ่อนไหว
ขอเก็บความรักจากใจ
ครั้งหนึ่งเคยได้จากเธอ
จึงเป็นเพียงความคิดถึง
เก็บไว้ซึ้งซึ้ง..เพ้อเพ้อ
จะเป็นอดีตที่เลิศเลอ
เตือนใจไม่ให้เผลออีกต่อไป
ขอเก็บเพียงแค่วันวาน
ที่ทำฉันร้าวรานหวั่นไหว
แทนความอ้างว้างห่างไกล
ที่ใครเคยให้ไว้เป็นความทรงจำ
12 พฤษภาคม 2548 18:01 น.
จัสมินฆ์
`
เธอ...
เพราะเธอคือคนนั้น คนที่ฉันเฝ้าคอยหา
เพราะเธอคือคนที่ใช่ ทำให้ใจฉันไม่เปลี่ยนไปจากนี้
เพราะเธอคือเธอคนนี้ คนที่ฉันรักและรู้สึกดีดี
เพราะเธอคนดีคนนี้ ที่ทำให้ชีวิตฉันสุขใจทุกเวลา
รู้ไหมเมื่อยามคิดถึงเธอ ฉันสุข
รู้ไหมยามเธอใกล้ใจฉันไหว
รู้ไหมรอยยิ้มเธอซาบซึมความชุ่มชื่นเข้ามาในใจ
และเคยรู้บ้างไหม หัวใจดวงนี้ ฉันให้เธอ ...รักนะ
รักนะ.....
12 พฤษภาคม 2548 17:54 น.
จัสมินฆ์
เธอ .... ยังคงไม่ลืม
เสียใจ ..
เมื่อรู้ว่าเธอยังเหลือเยื่อใย กับเขาคนเก่า ..
ยังรอที่จะคอยเป็นเงา
ให้กับเขา เหมือนคืนวัน เก่า เก่า ที่ผ่านมา
น้ำตามันฝังใน .
กาลเวลายังคงเดินผ่านไป ช้า ช้า
เจ็บเหลือเกิน เจ็บจนใจมันชา
เธอไม่มีวันรู้หรอกว่า .. มีคนหนึ่งเสียน้ำตา มากมายเพราะเธอ .
12 พฤษภาคม 2548 17:51 น.
จัสมินฆ์
ค ว า ม ท ร ง จำ สี จ า ง
ค ว า ม ท ร ง จำ ที่ แ ส น จ ะ มี ค่ า
เ ห ลื อ เ พี ย ง แ ค่ ค ร า บ น้ำ ต า บ น ห น้ า ฉั น
ค ว า ม รั ก ค ว า ม อ บ อุ่ น ที่ เ ค ย มี กั น
แ ล ะ เ รื่ อ ง ร า ว ต่ า ง ๆ นั้ น ก็ ผ่ า น ไ ป
เ ร า รั ก กั น S w e e t กั น ใ ค ร ก็ รู้
แ ล ะ อ ยู่ ๆ ก ลั บ ก ล า ย ห า ย ไ ป ไ ห น
ห รื อ นั้ น เ ป็ น เ พี ย ง แ ค่ ฉั น ฝั น ไ ป
ใ ค ร ก็ ไ ด้ ช่ ว ย ฉั น ใ ห้ ตื่ น จ า ก ฝั น ที
เ พ ร า ะ ใ น ฝั น เ ห็ น เ ธ อ นั้ น เ มิ น เ ฉ ย
เ ธ อ ล ะ เ ล ย ไ ม่ เ ค ย เ ป็ น แ บ บ นี้
เ ธ อ ไ ม่ เ ค ย ไ ม่ อ ย า ก คุ ย แ บ บ ทุ ก ที
ฝั น แ บ บ นี้ พ อ กั น ที ไ ม่ อ ย า ก เ จ อ
พ อ ฉั น ตื่ น ขึ้ น ม า ก็ รู้ ว่า
ฉั น มั น บ้ า ร้ อง ไ ห้ ไ ด้ แ ต่ พ ร่ำ เ พ้ อ
เ ป็ น ค ว า ม จ ริ ง ที่ ฉั น ไ ม่ ไ ช่ ค น ข อ ง เ ธ อ
ที่ ผ่ า น ม า ฉั น ล ะ เ ม อ ว่ า ที่ เ ธ อ รั ก ฉั น ต ร ง ข้ า ม กั น
หน้าส่วนตัว
1917
