30 ตุลาคม 2549 22:14 น.
จินตรวี
ปล่อยมือแห่งศรัทธา
วางทุกความห่วงหาแล้วเลิกราจากตรงนี้
หยุดการเดินทางอย่างดันทุรังเถอะคนดี
ไม่มีประโยชน์ที่จะใช้ความรักมาดึงดัน
เพราะทุกอย่างเปลี่ยนไปนับตั้งแต่เขาเข้ามา
เราห่างกันด้วยเวลาจึงไม่แปลกที่เธอจะแปรผัน
ฉันไม่ได้โกรธใดๆถ้าเธอไหวหวั่น
พร้อมจะจบทุกความผูกพันด้วยการแยกทางไป
ปลดปล่อยทุกอย่างที่จองจำ
เธออย่าดื้อดึงใช้ความรักมาบอกย้ำเพื่อทำร้าย
เราเดินกันมาจนสุดทางเกินกว่าจะก้าวย่างด้วยศรัทธาใดๆ
จุดจบสุดท้ายที่เราต่างเข้าใจได้ไหมเธอ
29 ตุลาคม 2549 22:40 น.
จินตรวี
ฉันคือปากกา...
เธอคิดว่าฉันควรเขียนอะไรบนหน้ากระดาษที่วางไว้
เขยนเรื่องเธอเรื่องฉันหรือเรื่องใคร
ผลสรุปจะใช่เราไหมช่วยบอกที
ถ้าเขียนผิดจะลบได้หรือเปล่า
จะแก้ไขให้ดีกว่าเก่าได้ไหม..งแก้ไขให้ดีกว่านี้
โกรธไหมถ้าฉันไม่เขียนเรื่องเขาที่คิดว่าควรมี
เกลียดไหม..ถ้าฉันใส่เรื่องไม่ดรที่เธอนอกใจ
แล้วเรื่องความลับที่เธอซุกซ่อน
จะบีนทึกเอาไว้ตอนไหน
ซ้อนเรื่องเขาเข้ามาเป็นมือที่สามทำร้ายใจ
เป็นสาเหตุใหเกิดความบาดหมางต่อความผูกพัน
สุดท้ายเขียนเรื่องผู้หญิงงี่เง่าคน
ที่ยอมให้ความรักมีอิทธิพลเหนือความฝัน
ยอมให้ผู้ชายมามีอำนาจ..สิทธิ์ขาดในความคงมั่น
มาสร้างความทรงจำไว้ฆ่ากันอย่างเลือดเย็น
บทสรุปของความรัก..ง
เป็นจุดแตกหักอย่างที่ได้เห็น
ฉันควรโทษเธอ โทษเขา โทษใคร..งที่ทำให้เป็น
ปากกาในมือฉันคงมิอาจตอบได้ชัดเจนเท่าเธอตอบเอง
29 ตุลาคม 2549 21:40 น.
จินตรวี
ตั้งบริษัทหัวใจ
รับสมัครผู้ชายที่รักได้เฉพาะที่
ไม่เกี่ยวกับฐานะใดขอให้เป็นคนดี
มีความจริงใจถ้วนถี่จะพิจารณาก่อนใคร
คุณสมบัติต่างๆไม่กำหนด
ปริญญาที่นอนกอดไม่จำเป็นต้องใช้
บทสัมภาษณ์ไม่มีให้หนักใจ
ประวัติไม่ต้องก็ได้แค่พาใจมา
เงื่อนไขพิเศษไม่จำกัด
จะรับรองประกาศนียบัตรด้วยความห่วงหา
เติมดีกรีความห่วงใยเต็มอัตรา
จบหลักสูตรจะแถมปริญญาเป็นความรักเลย
29 ตุลาคม 2549 21:12 น.
จินตรวี
รู้ว่าไร้ประโยชน์ที่จะเหนี่ยวรั้ง
เป็นการกระทำที่น่าชังที่ยังยึดติดเธอไว้
เธอบอกแล้วว่าไม่รัก...ยืนยันแน่นหนักว่าหมดใจ
ก็ยังใช้คำรักมาอ้างไม่ให้เธอไปอย่างต้องการ
ถึงไร้ประโยชน์ก็อยากจะรั้งไว้
ต่อทำนองเพลงในหัวใจให้ขับขาน
เหมือนคนเห็นแก่ตัวเกินไปดึงคนหมดใจมาไขลาน
มาต่อความรักให้ยืนนานต่อๆไป
เจ็บปวดอย่างไรก็ไม่ทิ้ง
จะแนบใจไว้แอบอิงอย่างที่ใฝ่
ถึงเธอจะประณามหยามเหยียดฉันแล้งน้ำใจ
ก็พร้อมและยอมชดใช้
...แม้เธอจะทำร้ายด้วยคำว่าไม่รักกัน...
29 ตุลาคม 2549 20:57 น.
จินตรวี
อยากละลายเป็นสายลม
พรร่างพรมไปรอบกายเธอ
พัดความหนาวในใจที่ทำให้น้ำตาไหลเอ่อ
ห่มความอบอุ่นให้เธอด้วยแสงดาว
เป็นละอองอ่อนโยนดังปุยนุ่น
กระจายพัดความว้าวุ่นให้จางไปในไอหนาว
อบอุ่นไอแสงจันทร์ลบคืนวันที่ปวดร้าว
สมานบาดแผลร้ายให้จางเบาจนหายไป
แปลงร่างเป็นฝนหยดเย็น
ทุกซอกเร้นที่บีบเคล้นให้เธอหมองไหม้
จะแทรกซึมผ่านความแห้งแล้งแห่งทะเลทราย
รดน้ำให้ดอกไม้ที่เฉาตายได้ฟื้นคืน
หน้าส่วนตัว
857
