24 พฤษภาคม 2547 14:20 น.
ฉันเอง
ฉันฝันว่าได้ไปเที่ยวทะเลและดำน้ำดูปะการัง
ฉันฝันว่าฉันเจอพายุมรสุมอย่างรุนแรงน่ากลัว
ฉันฝันว่าฉันไปยืนอยู่บนตึกสูงมากๆกลางทะเล
ฉันมองลงมาจากข้างบนมันสูงหน้ากลัวมาก
แต่ในฝันฉันไม่เห็นเธอเลยเธอไปอยู่เสียที่ไหน
ถึงแม้ไม่ได้เจอตัวจริงฉันก็อยากฝันเจอเธอบ้าง
ฉันคงจะมีความสุขไม่น้องเลยนะถ้าได้เจอ
แม้แต่ในความฝันฉันก็ไม่มีเธอเลยสักครั้งนึง
ฉันควรจะตื่นจากความฝันและเผชิญกับความจริง
ถึงแม้ในโลกแห่งความเป็นจริงมันจะเจ็บปวดแค่ไหน
ฉันก็ต้องยอมทนและยอมรับความเป็นจริงในชิวิต
เราสองคนไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน
แต่อย่างน้อยมันก็ยังดีที่ทำให้ฉันรู้ว่าความรัก
และความอบอุ่นนั้นเป็นอย่างไรเพราะฉัน
แสวงหามันมาตลอดชีวิตของฉันนอกจากเธอแล้ว
สิ่งที่ฉันโหยหามาตลอดฉันก็ไม่เคยได้เจอมันอีกเลย
มันจบลงแล้วนะตอนนี้สิ่งที่ต้องทำก็คือหน้าที่
มันไม่ใช่ความรักและฉันไม่รู้จะทนได้นานแค่ไหน
ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรฉันพยายามทำดีที่สุดแล้วนะ
ถ้าอะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกิดถ้าความอดทนสิ้นสุดลง
ฉันก็อาจจะเดินออกมาใช้ชีวิตตามที่ฉันเคยใช้อยู่
ชีวิตที่โดดเดี่ยวไม่มีใครแต่เป็นชีวิตที่อิสระ
ฉันคงจะชินเสียแล้วกับการที่ต้องอยู่คนเดียวมาน
ฉันจึงรู้สึกอึดอัดถ้าฉันต้องมาใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น
ยกเว้นเธอคนเดียวที่ฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลย
24 พฤษภาคม 2547 14:07 น.
ฉันเอง
ถนนสายนี้ช่างดูเงียบเหงาตั้งแต่วันที่เราจากกัน
ฉันยังไม่เคยลืมเลือนภาพในอดีตในครั้งนั้น
ไม่เคยลืมเลยว่าเราไปไหนมาไหนด้วยกัน
เราต่างเก็บเกี่ยวความสุขที่เราไม่เคยได้รับ
ฉันรู้แต่ว่าฉันรักเธอมากรักเธอเสียหมดใจ
บ่อยครั้งที่มีทั้งหัวเราะและร้องให้ในเวลาเดียวกัน
มันเป็นความผิดของฉันเองนะที่ไปรักเธอ
ฉันคิดว่าเรื่องของเราคงจะจบลงแค่วันนั้น
แต่เปล่าเลยยิ่งนานวันเรายิ่งรักกันมากยิ่งขึ้น
การที่เรารักใครมากๆเวลาที่เราเจ็บเราก็เจ็บหนัก
จนถึงเวลานี้แล้วฉันก็ยังเหมือนเดิม
เพียงแต่ว่าฉันกลัวใจของตัวฉันเองมากกว่า
เธอคิดหรือว่าทุกวันนี้ฉันมีความสุข
มันไม่ใช่เลยมันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น
ฉันเองยังไม่รู้ตัวเลยนะว่าฉันและเขาจะไปด้วยกันได้ไหม
ระหว่างเธอและเขาต่างกันมากมาย
หากแม้ว่าเธอไม่มีใครฉันจะขอเลือกเธอ
ฉันอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้เธอความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับจากใคร
แม้แต่เขาซึ่งดีกับฉันแต่ฉันกับอึดอัดเหลือเกินนะ
ถ้าเปลี่ยนเธอเป็นเขาได้คงจะดีนะฉันคงมีความสุขมาก
แต่ความเป็นจริงมันเป็นได้แค่ความฝันเท่านั้นเอง
24 พฤษภาคม 2547 14:02 น.
ฉันเอง
เราต่างเก็บเกี่ยวความสุขที่เราไม่เคยได้รับ
ฉันรู้แต่ว่าฉันรักเธอมากรักเธอเสียหมดใจ
บ่อยครั้งที่มีทั้งหัวเราะและร้องให้ในเวลาเดียวกัน
มันเป็นความผิดของฉันเองนะที่ไปรักเธอ
ฉันคิดว่าเรื่องของเราคงจะจบลงแค่วันนั้น
แต่เปล่าเลยยิ่งนานวันเรายิ่งรักกันมากยิ่งขึ้น
การที่เรารักใครมากๆเวลาที่เราเจ็บเราก็เจ็บหนัก
จนถึงเวลานี้แล้วฉันก็ยังเหมือนเดิม
เพียงแต่ว่าฉันกลัวใจของตัวฉันเองมากกว่า
เธอคิดหรือว่าทุกวันนี้ฉันมีความสุข
มันไม่ใช่เลยมันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น
ฉันเองยังไม่รู้ตัวเลยนะว่าฉันและเขาจะไปด้วยกันได้ไหม
ระหว่างเธอและเขาต่างกันมากมาย
หากแม้ว่าเธอไม่มีใครฉันจะขอเลือกเธอ
ฉันอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้เธอความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับจากใคร
แม้แต่เขาซึ่งดีกับฉันแต่ฉันกับอึดอัดเหลือเกินนะ
ถ้าเปลี่ยนเธอเป็นเขาได้คงจะดีนะฉันคงมีความสุขมาก
แต่ความเป็นจริงมันเป็นได้แค่ความฝันเท่านั้นเอง
23 พฤษภาคม 2547 14:51 น.
ฉันเอง
ฉันเคยคิดว่าฉันลืมเธอได้แล้วหนะ แต่ความจริงมันไม่ใช่หรอกนะ ฉันโกหกคนอื่นได้แต่ฉันโกหกตัวเองไม่ได้ ทุกวันนี้เราเหินห่างกันมากเลยนะ เมื่อก่อนเราจะคุยกันทุกวันแต่ เดี๋ยวนี้เป็นอาทิตย์ละวันเท่านั้นเองนะ ก่อนหน้าที่ฉันจะเจอเธอฉันก็มีคนรัก แต่พอเจอเธอคนเหล่านั้นไม่มีความหมายเลย ฉันรู้แต่ว่าฉันรักเธอฉันอยากเป็นคนนั้นเหลือเกิน ที่ได้ครอบครองตัวเธอเอาไว้เธอบอกว่าไม่ต้องการรื้อฟื้นความหลัง ตอนนี้เธอมีหลานที่ทำให้เธอหายเหงา ฉันก็มีคนอื่นเหมือนกันแต่ฉันไม่ได้รักเขาเลย ทำอย่างไรฉันก็ยังรักเขาไม่สักทีนึง ฉันอยู่กับเขาแค่ตัวแต่หัวใจของฉันมันคิดถึงแต่เธอ ก็รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แต่ก็ห้ามหัวใจไม่ได้ ฉันร้องให้คิดถึงเธอจนตาบวม ความเป็นจรีงของชีวิตก็คือการที่เราเดินสวนทางกัน ฉันไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเธอเลยนะ ฉันอยากจะให้คนของเธอเห็นค่าเธอเหมือนที่ฉันเห็น ฉันอิจฉาเขาจังเลยหนะที่เขาได้คนดีๆอย่างเธอไว้ แต่เขาก็ไม่ยอมรักษาเธอให้ดีๆ ถ้าฉันเป็นเขาฉันคงจะมีความสุขมากเลยหนะ 2 ปี กว่าแล้วนะที่เรารู้จักกันและมันก็เหตุบังเอิญที่ทำให้เราต้องแยกจากกัน ถนนสายนี้ช่างเงียบเหงาเหลือเกิน เมื่อไม่มีเธอเดินเคียงข้างฉัน ฉันบอกตัวเองว่าสักวันฉันคงจะมีโอกาสได้เจอเธออีก แต่วันไหนฉันก็ไม่รู้นะฉันอาจจะตายเสียก่อนก็ได้นะ เราเดินมาสุดทางและถึงทางตันแล้วนะ อยากบอกให้เธอรู้ว่าฉันยังรักเธอไม่เปลี่ยนแปลงนะ
หน้าส่วนตัว
644
