30 กันยายน 2548 11:06 น.
ช. อร่าม
* เสี้ยวหทัยไหวหวั่นวันจากน้อง
ณ ริมคลองบางกอกน้อยคอยขับขาน
ถ้อยวาจาว่ารักปักใจนาน
ยิ่งรนรานเรื่องรักมิอยากลา
* ด้วยว่าภาระพี่นี้หนักนัก
ไหนเรื่องรักเรื่องรบทบปัญหา
หากเลือกรักพักรบพบอาญา
เขาตราหน้าว่า ขลาด ชาติบรรลัย
* จึงขอรบหลบรักไว้สักเรื่อง
แก้โกรธเคืองเมืองใต้ให้สดใส
เป็นด้ามขวานสานยิ้มพิมพ์ใจไทย
เชื่อมเหนือใต้กลางอีสานเป็นขวานทอง
* ครั้นเสร็จศึกนึกหวนหน้านวลรัก
เจ้าคงจักคิดถึงพี่ทุกตีสอง
เพราะเคยกอดพลอดรักพักแขนรอง
ให้นวลน้องแทนหมอนนอนทุกครา
* ค่ำคืนนั้นมั่นรักถักทอถี่
นานแรมปีที่กอดปืนยืนปวดขา
ได้กอดน้องท่องรักพักกายา
สมปรารถนาเรื่องรักพักรบเอย..
30 กันยายน 2548 10:56 น.
ช. อร่าม
* กุหลาบแดงชูช่อล้อลมเด่น
กิ่งก้านเอนลู่ลมล้อลมฝน
ชูช่องามอร่ามตาท้าลมบน
แมลงภู่วนดอมดมชมสรรพางค์
* อันหญิงงามทรามวัยใจเลอเลิศ
สวยประเสริฐเลิศศีลตามหยินหยาง
ชายอยากอยู่คู่เคียงพะเนียงนาง
กอดแนบข้างสร้างฝันนิรันดร
* เปรียบภมรร่อนลมชมดอกไม้
ร่อนลงไล้รมณ์รินกลิ่นเกสร
เลือกรมณ์ชมพฤกษาทั่วนาคร
ทิ้งหมู่หนอนชอนไชในอสุภี
* เฉกเช่นชายหมายคู่อยู่เคียงข้าง
เนื้อนวลนางร่างสวยรวยศีลศรี
เก่งกอปรกรรมกิจการงานความดี
ย่อมเป็นที่เชิดชูบูชาชม
* ส่วนหญิงสวยไร้ศีลราศีน้อย
มีคนคอยเพ่งความให้ขื่นขม
จ้องทำลายหมายเอื้อมให้เสื่อมโทรม
เด็ดเจ้าดมชมช้ำน้ำตานอง
* เพราะความสาวสวยใสไม่คงที่
แต่ความดีซิทนพ้นภัยผอง
ตามติดตัวชั่วกาลนานเนืองนอง
เหมือนเพื่อนพ้องต้องตามติดชีวิตเอย..
15 กันยายน 2548 09:15 น.
ช. อร่าม
**ยามค่ำคืนจันทราท้องฟ้าหม่น
ดาวร่วงหล่นอับแสงสำแดงหมาย
หยาดน้ำค้างหยด เปาะ.. กะเทาะใจชาย
เนตรน้ำไหลพรั่งพรูรู้เธอลวง
**ลืมสัญญาครารักปักใจมั่น
ทิ้งความฝันวันเก่าหนาวเหน็บทรวง
ปล่อยชายรักนองหน้าน้ำตาร่วง
เป็นรักลวงรักหลอกรักนอกใจ
**เจ็บเจียนตายดั่งถูกสายฟ้าฟาด
เล่ห์พิฆาตลมลวงล่วงเป้าหมาย
เล่ห์ลมหยอกหลอกล่อล้อใจชาย
ให้หลงตายตามติดปลิดวิญญา
**ลาก่อนหนาแก้วตายาใจพี่
ค่ำคืนนี้พี่เจ็บเก็บรักษา
แต่ห่วงน้องอาจตายด้วยชายอาชา
โปรยสิเน่หาพร่าพรหมจรรย์ให้บรรลัย
**ได้แต่หวังกรรมเก่าอย่าเข้าซัด
บุญขจัดบาปนี้ที่ก่อไว้
จงประสบพบรักประจักษ์ใจ
อย่าพลาดหมายเหมือนพี่นี้ขอวอน...
9 กันยายน 2548 17:11 น.
ช. อร่าม
ห่างกันอย่าห่างไกลดวงใจเจ้า
ขอสองเราผูกมั่นสัญญาเหนียว
ใจสานใจไว้แน่นแม้นโดดเดี่ยว
จะไม่เที่ยวเปลี่ยนจิตคิดจากจร
พี่สัญญาจารักปักใจมั่น
ทุกคืนวันไม่ว่างเว้นแม้วันสอน
จะโทรหาพูดจาคอยเว้าวอน
เป็นลูกศรซ่อนรักปักใจเธอ
มีไหมหนอหญิงรอรับรักแท้
ถือเทียนแพเก็บใจไม่มีเผลอ
เห็นชายใดหลีกหลบสบตาเธอ
จะมิเผลอปันจิตคิดนอกใจ
สังคมนี้เปลี่ยนไปใครก็รู้
หญิงเจ้าชู้มีมากดูหลากหลาย
แกล้งพูดคำเธอทำอย่างท้าทาย
ระวังชายอาจตายเพราะคำเธอ
...จึงได้แต่ฝันถึงซึ่ง..รักแท้
คนที่แคร์ความรู้สึกนึกเสมอ
มีรักอยู่คู่กันฉันรัก (แต่..) เธอ
ไม่เสนอใครสนองไม่ต้องการ
8 กันยายน 2548 23:48 น.
ช. อร่าม
คนในรูป คือใคร ใคร่อยากรู้
จ้องรูปดู ยิ้มหวาน แผ่ซ่านจิต
เพียงเห็นภาพ โปรดทราบ ในความคิด
ว่าชวนพิศ ภิรมย์ ชื่นชมเธอ
ค่ำคืนนี้ หามี รูปเธอไม่
ชวนทำให้ ครุ่นคิด จิตพร่ำเพ้อ
ค้นหาภาพ ไม่ทราบ อยู่ไหนเออ
ใครกันเหรอ หยิบรูปเธอ ติดมือไป
ค้นรีบค้น จนพบ ปรบมือก้อง
เสียงสี่ห้อง ดวงจิต พิสมัย
เห็นรูปเธอ เจอเก็บ เหน็บปกใน
สวยไฉไล ยิ้มพิมพ์พิศ ติดอุรา
แต่ทว่า วาสนา ตัวข้าฯ..น้อย
ได้แต่คอย เพ่งภาพ สิเน่หา
หวังมีบุญ ได้พบ ซบกายา
จะบูชา รักเธอยิ่ง เหนือสิ่งใด.
หน้าส่วนตัว
909
