24 ธันวาคม 2549 12:17 น.
ชญานิศ
ปีใหม่นี้ ไปไหนบ้าง อยากถามไถ่
ถามด้วยใจ ตอบด้วยจิต คิดใสซื่อ
ไปไหนกัน บอกกันบ้าง ให้รับรู้
ด้วยมีคน ติดตามอยู่ ผู้สงสัย
อาจไม่ใช่ คนสำคัญ ในวันนี้
เพียงแค่มี ข่าวสาร ความเคลื่อนไหว
อยากรู้นะ ถึงได้ถาม ถึงเธอไป
ตอบได้ไหม ว่าที่ใด ในใจเธอ
หรือจะพัก นอนผ่อน หย่อนกายา
เอนเอกา พักกาย ให้คลายเหงา
พักเถอะนะ เพื่อเธอ ได้บรรเทา
คลายทุกข์เศร้า ที่รุมเร้า เฝ้าติดตาม
อาจจะดู ว่าอยากรู้ และอยากเห็น
ทั้งที่เป็น เรื่องของเขา เราใช่ที่
แต่ที่ถาม ถึงเธอไป เพียงเท่านี้
เพื่อทดแทน สิ่งดีดี ที่ให้กัน
คงไม่อยากรู้ ว่าฉัน นั้นคือใคร
เพราะรู้ไป ก็แค่นั้น มันไร้ค่า
ในเมื่อเธอ ย่อมมีสิ่ง ที่ดีกว่า
สิ่งสูงค่า เลิศเลอกว่า ที่ฉันเป็น
ถามไป เธอไม่ตอบ มอบแถลง
ไม่ชี้แจง ขานไข ให้ใจสม
ทั้งที่รู้ ว่ามากไป ไม่น่าชม
ไม่นิยม สมสมัย ไทยสตรี
ความรู้สึกดี บทกวี ที่ส่งผ่าน
มิเนิ่นนาน ความสัมพันธ์ นั้นสนอง
รู้จักกัน มิใช่ ใฝ่ครอบครอง
ที่เกี่ยวดอง เพียงตรองตรึก ปรึกษากัน
เรียงร้อย ถ้อยวลี นี้น่าอ่าน
มิซาบซ่าน ร่านฤดี สิสุขสม
ปล่อยใจไป แม้นรู้ ว่าตรอมตรม
ต้องระทม ขมขื่นหนัก สลักทรวงฯ
เรียงถ้อย ร้อยคำ สำนวนไทย
อุ่นละไม ซึ่งอักษร ซ่อนคำสม
เปรียบบุปผา นารี นี้น่าชม
อวดคำคม ล้วนประสม ด้วยคำไทย
เกือบสุดท้าย ร่ายมา พากันอ่าน
สำเนียงหวาน ปานอารมณ์ ขมปนเศร้า
ดั่งสายลม พัดผ่านมา เพียงบางเบา
เจ้าทำเอา ใจคนเขว ซวนเซตาม
เที่ยวให้สนุก สุขใจ ปีใหม่มา
คงเจอหน้า ถ้าโชคดี มีหนสอง
แต่วันนี้ ช่างมืดมน ฝนละออง
ต้องฉลอง ปีใหม่ ในวาริน.....
30 ตุลาคม 2548 12:47 น.
ชญานิศ
อันความรักนี้หนอถักทอฝัน
ดั่งดวงจันทร์เคียงข้างกันตะวันฉาย
อีกหมู่ดาวที่รายล้อมอยู่เรียงราย
มองดูคล้ายสวรรค์ชั้นวิมาน
30 ตุลาคม 2548 12:27 น.
ชญานิศ
แรกรักเธอเผลอไปใยตรึงจิต
แนบสนิทชิดไปทั้งใจกาย
ที่ทำไปไม่รู้ว่าใจต้องสลาย
เพราะรักมากลับกลายแทบวายชีวี
จึงของเตือนรุ่นน้องอย่าลองผิด
อย่าริคิดปลิดปลงอย่างสงสัย
ขอให้คิดสักนิดก่อนทำไป
ว่าต้องรอวันและวัย วันแห่งชัยที่สมควร
คนเรารักกันมันไม่ผิด
ยามนั้นตรึงตราจิตมิตรข้างกาย
แต่ยังมีสิ่งหนึ่งบ่อนทำลาย
นั่นคือกายเสียไป...ใช่กลับคืน
พี่นี้ประสบพบกับตัว
ว่าอย่ามัวเชื่อคำเขาเรามัวหมอง
สิ่งที่ได้ใช่รักแท้แค่รักสำรอง
รักทดลองประลองเชิงความเป็นชาย
รักตัวเองเถิดน้องตรองถ้วนถี่
เพราะยังมีผู้ที่รักเรามากกว่า
คือบิดรและมารดาให้กำเนิดมาชีวิตเรา
เขาจะรักเราอย่างไรเราไม่รู้
ไม่มีทางที่จะดูให้รู้แน่
สิ่งที่ทำอาจดูว่าเอื้อเฟื้อและเผื่อแผ่
แล้วตัวเราจะแย่เพราะเชื่อใจ
ไม่ต้องรักเขามากหรอกพี่บอกเตือน
ใช้สติลองคิดอย่าบิดเบือน
อย่าทำแชเชือนมากเงื่อนไข
ว่าคนที่เรารักปักใจไป
มั่นใจได้แค่ไหนถึงมอบกาย
ชีวิตเริ่มต้นใหม่สดใสกว่า
ชีวิตที่มีค่ายังไม่สาย
ชีวิตเจ้ามีค่าอย่างมากมาย
เมื่อต้นร้ายปลายจะดีพี่ขอเตือน
30 ตุลาคม 2548 12:12 น.
ชญานิศ
รักเขาทำไม ?
ตอบได้ไหมใจดวงน้อย
และวันนี้ที่ยังจะเฝ้าคอย
แล้วยังปล่อยใจไปในทางต่ำ
รู้ทั้งรู้ว่าเขายังรักกันวันยังค่ำ
จะทนทรมาน-ทรกรรม ไปทำไม ?
คงไม่มีวันนั้นในชาตินี้
วันที่มีเราสองคอยเคียงใกล้
แต่อยากให้รู้ว่า ถึงอย่างไร
ไม่เคยมีใคร ทำให้ฉันเปลี่ยนใจ...ไปจากเธอ
30 ตุลาคม 2548 12:08 น.
ชญานิศ
รักแรก แรกรัก ประจักษ์จิต
แรกรักเริ่มสนิทเมื่อชิดใกล้
รักแรก แรกรัก ปักหทัย
รักแรก แรกรักใคร่ ใฝ่หมายปอง
ยามเมื่อรักแรกเจอ เพ้อฝันหา
ยามเมื่อพบสบตา พาสุขสันต์
ทุกข์ที่มีก็มลายหายไปพลัน
เมื่อรักนั้นสมฤดี เปรมปรีด์ใจ
รักแรก รักแรง แสลงจิต
รักแรก ดั่งมิตรคอยชิดใกล้
รักแรก เมื่อเริ่มเปลี่ยนจะจรไป
รักแรก นั้นไซร้ แปรไป ฤทัยหมอง
หน้าส่วนตัว
1226
