10 ตุลาคม 2550 11:25 น.
ชีวินมธุรา
เมาอีกแล้ว เมามา หน้าแดงกล่ำ
ทุกคืนค่ำ เป็นประจำ อยู่เสมอ
กลับมาถึง หน้าตา ดูเบลอเบลอ
บ่นพร่ำเพ้อ เรียกหา อยู่ทุกวัน
รีบมาช่วย ประคอง นอนเป็นที่
แม่โฉมศรี เช็ดตัว ขมีขมัน
น้ำเย็นเย็น โคโลญจ์หอม ชื่นใจพลัน
ปากจำนรรจ์ มือไขว่คว้า รักสายใจ
เป็นอย่างไร ชะตากรรม นำชักให้
มอบดวงใจ แด่ชายเมา แปลกเล่าหนา
ถึงกายเมา แต่ใจมั่น พันธนา
เสน่หา หมดฤทัย ไม่สร่างซา
เขาไม่เคย ชายตา มองหญิงอื่น
แม้หยิบยื่น น้ำใจ ไม่เล่นหนา
ยังซื่อสัตย์ ภักดี ต่อกานดา
แต่เหล้ายา ขาดไม่ได้ ในชีวี
แม้จะเหนื่อย แต่ภายใน นั้นเป็นสุข
แม้จะทุกข์ เพียงกาย มิหน่ายหนี
รักร่วมกัน ผูกพัน มั่นฤดี
มอบชีวี แก่กัน มั่นคงจริง
ชายหนึ่งเมา ในเหล้า รักหนักแน่น
หญิงนั้นแสน นุ่มนวล อ่อนหวานยิ่ง
รักเต็มล้น ดวงใจ สอบแนบอิง
ทุกทุกสิ่ง เป็นไป ด้วยรักนำ
******
ชีวินมธุรา
9 ตุลาคม 2550 09:20 น.
ชีวินมธุรา
เสียงลือ เสียงเล่าอ้าง อันใด พี่ฤๅ
เสียงคร่ำ ครวญหวลให้ น้ำตา นองหน้า
เสียงบ่น พร่ำเพ้อไป ยามค่ำ
เสียงเศร้า เคล้าคลอคำ ออดอ้อน อ่อนใจ
เสียงลือ เสียงเล่าอ้าง อันใด พี่ยา
เสียงบอก ว่ารักข้า ห่างหาย
เสียงเอ่ย ชีวันคลาย หน่ายร้าง
เสียงพ้อ ใยมาห่าง ลิ้นลม หลอกลวง
เสียงลือ เสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย
เสียงเคย ฟังชื่นให้ สุขสรวง
เสียงวอน เจ้าพุ่มพวง กลับหนา
เสียงอ่อน ทอดถอนพา ชวนเศร้า วังเวง
เสียงลือ เสียงเล่าอ้าง อันใด พี่จ๋า
เสียงล่อง ลอยบทเพลง กล่อมโศก
เสียงแห่ง ลมกระซิบโบก ฝากไว้
เสียงนี้ มาแต่ไหน ใคร่รู้ จริงนา
********
ชีวินมธุรา
9 ตุลาคม 2550 08:43 น.
ชีวินมธุรา
ผ่าน ความรัก มากมาย หลายชนิด
ผ่าน ชีวิต มากมาย หลายสถาน
ผ่าน ชายหนุ่ม ไร้มายา ทั้งเชี่ยวชาญ
ผ่าน วันวาร หนักหน่วง ห้วงหทัย
ชาย คนหนึ่ง บอกรักจริง กลับทิ้งขว้าง
ชาย คนหนึ่ง หม้ายร้าง น้ำใจหลาย
ชาย คนหนึ่ง มากรัก เกินบรรยาย
ชาย คนหนึ่ง ซื่อใส ไม่ยอมโต
พัก ความคิด จิตใจ หายว้าวุ่น
พัก ความขุ่น ข้องจิต มากอักโข
พัก ดวงใจ น้อยน้อย ที่เซโซ
พัก กาโย อ่อนล้า เพิ่มพลัง
รัก นี้หนอ พอที ขอหยุดก่อน
รัก นั้นร้อน รุมเร้า เรื่องหนหลัง
รัก หักใจ เศร้าหมอง ทุกข์ประดัง
รัก ปลดวาง ห่างเห เล่ห์มายา
********
ชีวินมธุรา
8 ตุลาคม 2550 13:07 น.
ชีวินมธุรา
รุ่งอรุณ เบิกฟ้า ตะวันส่อง
เสียงนกร้อง เจื้อยแจ้ว แว่วขับขาน
ไหลเอื่อยเอื่อย ฉ่ำเย็น สายลำธาร
ลมพัดผ่าน โบกโบย สะท้านกาย
กระท่อมน้อย แฝงกาย ในไพรกว้าง
ปลูกท่ามกลาง แมกไม้ มากหลากหลาย
ทั้งเครือเถาว์ พฤกษาหอม ล้อมเรียงราย
ธารน้ำใส ไม่ไกล ยินสำเนียง
ภายในนั้น มีความรัก ความอบอุ่น
สุขสมบูรณ์ พร้อมพรั่ง มั่นคงเที่ยง
อิงอาศัย ผ่อนกาย ด้วยคู่เคียง
หลบหลีกเลี่ยง ความวุ่นวาย ในเมืองกรุง
ชายหนุ่มเหน้า ร่างกำยำ ดูล่ำสัน
ร่างคงมั่น หน้าคม กายใหญ่สูง
นั่งหน้าลาน กลิ่นดอกหอม รวยจรุง
สองตามุ่ง เขม้นมอง สู่หนทาง
หญิงนารี ร่างงาม ค่อยเยื้องย่าง
โฉมสอางค์ ผิวผ่อง ยิ้มเจือจาง
ตรงเข้าสุ่ กระท่อมน้อย รื่นรมย์พลาง
จากไกลห่าง ป่านฉะนี้ คงแลตา
ชายหนุ่มแย้ม ดวงตา เป็นประกาย
นวลยิ้มพราย กรายไกล้ เข้ามาหา
ความรักเต็ม เบ่งบาน ทั่วพนา
เริงหรรษา อบอวล รุ่งเรืองรอง
สองแขนมั่น ตระกองกอด สาวคนรัก
เนื้อนวลพัก อิงแอบ อกอุ่นสอง
สมดั่งเป็น คู่สร้าง เสกสมปอง
ได้ร่วมครอง คล้องใจ นิจนิรันดร์
กระท่อมน้อย พรมพร่าง กระจ่างนัก
ผูกสมัคร ดวงฤทัย หฤหรรษ์
กระท่อมน้อย กลางไพร ใต้แสงจันทร์
ดุจสวรรค์ รักแน่นหนัก ยากจักลืม
*******
ชีวินมธุรา
7 ตุลาคม 2550 20:24 น.
ชีวินมธุรา
เดือนดาว ประดับฟ้า
ห้วงนภา กระจ่างงาม
วิบวับ วะวาววาม
ทั่วเขตคาม สว่างไกล
ยามนี้ เปล่าเปลี่ยวจิต
คนเคยชิด กลับร้างไป
ทอดทิ้ง หมดอาลัย
ผิดสิ่งใด มิเอ่ยคำ
เคยเคล้า ยะเย้าหยอก
วาจาบอก รักดื่มด่ำ
หัวใจ นั้นจดจำ
ทุกครั้งพร่ำ จำนรรจา
บัดนี้ สิกลับกลอก
ลวงล่อหลอก สิเน่หา
ละเลิก หานำพา
ระเริงร่า คนใหม่มี
คืนนี้ ดั่งคืนนั้น
แต่ต่างกัน หาสุขศรี
อ้างว้าง ร้างฤดี
เศร้าชีวี ทุกข์ระทม
ชายเอย ช่างร้ายกาจ
ใช้ลิ้นบาด คารมคม
เล่ห์เหลือ เกลียวกลิ้งกลม
ให้นวลขม ตรมฤทัย
*******
ชีวินมธุรา
หน้าส่วนตัว
855
